Asset 14

Geobsedeerde Te Nijenhuis weet niet wat IQ is

Weerwoord: Geobsedeerde Te Nijenhuis weet niet wat IQ is

Julius Koetsier bindt in Weerwoord de strijd aan met de dogma’s en de dooddoeners die hij tegenkomt in de gevestigde opiniesecties. Hij fluit praatjesmakers die uit de bocht vliegen terug en voorziet hun meningen van een ongevraagd weerwoord. Deze week: Jan te Nijenhuis doet een poging om lang verworpen ideeën over IQ goed te praten, maar praat zichzelf jammerlijk vast.

Afgelopen zaterdag sprak de controversiële onderzoeker Dr. Jan te Nijenhuis op de bijeenkomst van de JFVD, de jongerenvereniging van FvD. Hij kwam vertellen over de vermeende daling van het IQ in ‘de Westerse wereld’. Een goede gelegenheid om terug te kijken naar een artikel over groepsverschillen in IQ dat Te Nijenhuis vorig jaar schreef op TPO.

Aanleiding was de kritiek van Kajsa Ollongren op uitspraken van FvD-er Yernaz Ramautarsing over ras en IQ. Te Nijenhuis vraagt zich af:

    “Moeten ministers tegenwoordig bepalen welke standpunten correct zijn of mogen wetenschappers dat zelf bepalen?”

Het gaat hier echter niet om een discussie tussen wetenschappers en ministers, maar om een minister die reageert op de uitspraken van een andere politicus. Te Nijenhuis probeert de indruk te wekken dat alle wetenschappers menen dat er etniciteitsgebonden verschillen in IQ zijn. Hij doet alsof de discussie binnen het academische veld allang afgerond is, en de weerstand vanuit de maatschappij puur het gevolg is van politieke correctheid. De werkelijkheid is dat er momenteel geen hard bewijs is voor een genetische component in IQ-verschillen.

Te Nijenhuis haalt een herinnering op aan de Buikhuisen-affaire uit de jaren 70.

    “Wouter Buikhuisen was een criminoloog die dacht dat criminaliteit gedeeltelijk biologisch bepaald was. We weten nu dat hij helemaal gelijk had en zijn tijd ver vooruit was, maar in de jaren ‘70 [sic] was dat standpunt taboe.”

‘We’ weten dat helemaal niet. Buikhuisens onderzoek is altijd onderwerp van kritiek gebleven. En niet alleen omdat zijn standpunt ‘taboe’ was, ook op zijn methodiek hadden collega’s veel aan te merken.

    “Buikhuisen had op een gegeven moment genoeg van alle tegenwerking en het gebrek aan een open discussie, zegde zijn baan aan de Universiteit Leiden op, en begon een antiekzaak.”

Een moker is handig gereedschap, maar niet geschikt voor hersenchirurgie.

Dat was pas in 1988. In 1981 werd Buikhuisen overgeplaatst naar een andere faculteit, nadat zijn vakgroep had geklaagd dat hij gewoon niet goed presteerde: hij had geen onderzoeksvoorstel afgerond en onttrok zich aan vergaderingen. Uiteindelijk stopte hij op doktersadvies bij de Universiteit.

    “Het is goed om te zien dat allerlei intelligentie-onderzoekers de poging van minister Ollongren om de discussie stop te zetten saboteren door allerlei interviews te geven en mee te doen aan discussieprogramma’s op de radio.”

Door andere opvattingen dan de zijne weg te zetten als ‘pogingen de discussie stop te zetten’, doet Te Nijenhuis hier zelf waarvan hij Ollongren beschuldigt.

    “IQ-tests zijn de beste instrumenten die 100 jaar psychologie heeft voortgebracht.”

Dat hangt ervan af waarvoor je ze gebruikt. Een moker is handig gereedschap, maar niet geschikt voor hersenchirurgie. Een IQ-test (altijd individueel afgenomen door iemand die daarvoor geschoold is) kan van waarde zijn, maar dat is binnen de psychologie nog altijd onderwerp van debat.

    “Het zijn uitstekende voorspellers van schoolprestaties en werkprestaties. Aangezien integratie van immigranten loopt via de schoolbankjes en de werkvloer is het gemiddelde IQ van een groep immigranten essentieel voor de integratie in de Nederlandse samenleving.”

Integratie betekent opname in de groep. Hoezo loopt die alleen via de schoolbankjes en de werkvloer? Een Marokkaanse Rotterdammer die wedstrijden Ajax-Feyenoord bezoekt en samen met Feyenoord-hooligans antisemitische leuzen scandeert en bushokjes sloopt, is gewoon geïntegreerd, ongeacht zijn IQ. Het feit dat Islamitische basisscholen telkens bovengemiddeld scoren bij de Cito-toets, wijst op minder integratie.

    “Hoe groot zijn de IQ-verschillen binnen Nederland? Autochtone Nederlanders hebben een gemiddeld IQ van 100. In mijn onderzoek kwam naar voren dat Roma (Zigeuners) een gemiddeld IQ van 74 hebben.”

Het is misschien niet vreemd dat Te Nijenhuis zo vaag doet over zijn onderzoek. Het is ook nooit gepubliceerd.

Waar verwijst Te Nijenhuis naar met ‘mijn onderzoek’? In deze lijst met zijn academische publicaties is niets over Roma te vinden. Maar in 2015 sprak hij over Roma op de controversiële London Conference on Intelligence. De LCU vond plaats van 2014 en 2017 en werd bezocht door allerlei openlijk extreemrechtse sprekers. Gezien de reputatie die de conferentie inmiddels geniet, is het misschien niet vreemd dat Te Nijenhuis zo vaag doet over zijn onderzoek. Het is ook nooit gepubliceerd. De enige bron over het Roma-onderzoek die ik kon vinden, is het programma van de LCU 2015. De aankondiging van Te Nijenhuis’ presentatie begint met de woorden: “The Roma are the only major European ethnic group the average IQ of which is unknown.” Daarna wordt uitgelegd dat er slechts een schatting gegeven kan worden. Zelfs zijn eigen onderzoek kent Te Nijenhuis niet goed.

    “Surinamers, Antillianen, Marokkanen, en Turken hebben een gemiddeld IQ van ongeveer 85. Chinese Nederlanders hebben een gemiddeld IQ van 105 en Joden hebben een gemiddeld IQ van 112.”

Ook voor deze cijfers geeft Te Nijenhuis geen bron. Wellicht verwijst hij naar dit onderzoek – maar nu ben ik zijn werk aan het doen.

    “Het lage gemiddelde IQ van veel immigrantengroepen vertaalt zich in fors lagere scholingsprestaties. In een grote school met allerlei leerlingen zijn bij zowel autochtone als autochtone [sic] leerlingen zwakke, gemiddelde, en hele goede studenten, maar zullen de beste leerlingen vooral autochtoon zijn en zullen veel van de zwakkere leerlingen allochtoon zijn. Op de werkvloer vertaalt het lagere gemiddelde IQ zich ook in lagere arbeidsprestaties. De gemiddelde allochtone werknemer verdient 10.000 – 15.000 euro per jaar minder voor het bedrijf dan de gemiddelde autochtone werknemer. Kortom, men moet de scores op de IQ-test serieus nemen.”

Cito zelf heeft altijd willen vermijden dat de toets gezien wordt als een meetinstrument voor intelligentie.

Dit is retorische gymnastiek. Te Nijenhuis noemt twee (wederom bronloze) stellingen: dat ‘veel’ zwakkere leerlingen allochtoon zijn, en dat allochtone werknemers gemiddeld minder geld binnenhalen voor hun bedrijf. Direct acht hij een causaal verband bewezen. En dan heeft dat ook nog eens allemaal met IQ te maken (en niet met, bijvoorbeeld, bewezen discriminatie op de arbeidsmarkt).

    “Aan het eind van de basisschool krijgen kinderen de Cito-toets. Allochtone kinderen scoren gemiddeld fors lager dan autochtone kinderen op wat 90% een IQ-test is, wat tot lagere schooladviezen zou moeten leiden.”

De Cito-toets is absoluut niet ‘90% een IQ-test’. Het is een leervorderingstoets. Cito zelf heeft altijd willen vermijden dat de toets gezien wordt als een meetinstrument voor intelligentie.

    “In een studie uit 2016 lieten Rindermann, Coyle en Becker zien hoe 86 experts in intelligentie-onderzoek denken over de oorzaken van de groepsverschillen in gemiddeld IQ. Wat opvalt is dat de groep experts die denkt dat verschillen 0% genetisch zijn een minderheid is: 17%. Maar liefst 83% van de experts denkt dat er een kleine, een stevige, tot zeer grote rol is van genen. De tweede groep denkt dat grofweg de helft van de IQ-verschillen tussen groepen genetisch bepaald is.”

Te Nijenhuis doelt op dit onderzoek, maar heeft bijzonder slordig gelezen. Zo waren het geen 86 maar 71 experts (de auteurs merken zelf op dat het een laag aantal is). Ook die 17% en 83% kloppen niet. Te Nijenhuis is echter niet bewust misleidend geweest, maar puur slordig, want als hij de werkelijke cijfers wist had hij die zeker genoemd: slechts 7% van de ondervraagden stelde met zekerheid dat genen helemaal geen invloed hebben, en 6% kon die vraag niet beantwoorden. De rest denkt dus dat genen ten minste een beetje invloed hebben. Let wel: er is een groot verschil tussen ‘ten minste een beetje invloed’ en ‘grote invloed’. Bovendien was slechts één van de ondervraagden van mening dat cultuur en educatie niet van invloed zijn op IQ. Tot slot citeer ik uit het onderzoek: “The sum of both education factors yielded the highest rating (21.64%). Of all factors, genes had by far the largest standard deviation (SD = 23.85; all other factors, SD < 10), indicating disagreement about the importance of genetic influences.”

    “Meerdere onderzoekers zijn bezig het land-IQ van alle landen in de wereld te meten. (...) Iets belangrijks als lange-termijn economische ontwikkeling van landen kan uitstekend voorspeld worden met land-IQ. Er is een groot aantal variabelen, dat heel goed voorspeld kan worden met land-IQ. Een ander voorbeeld is corruptie: landen met een laag IQ zijn veelal corrupt, terwijl landen met een hoog IQ, zoals Nederland, maar een fractie van die corruptie van laag-IQ-landen hebben.”

Wederom blijkt Te Nijenhuis niet op de hoogte van het verschil tussen correlatie en causatie. In arme en corrupte landen is minder toegang tot educatie, dus zal het gemeten IQ daar lager liggen. Te Nijenhuis heeft nota bene zelf een bron aangehaald die stelt dat cultuur, opvoeding en scholing als invloedrijker gezien worden dan genen.

    “Als men ervan uitgaat dat alle groepen zelfde gemiddelde IQ hebben en dan ziet dat sommige groepen minder succesvol zijn dan anderen, dan hebben conclusies in termen van racisme en discriminatie een zekere logica. Het steeds maar weer racisme, racisme, racisme roepen gecombineerd met het taboeïseren van een eeuw aan wetenschappelijke bevindingen op het gebied van groepsverschillen in IQ leidt tot haat tussen bevolkingsgroepen in de samenleving.”

Het is duidelijk dat Te Nijenhuis alleen die wetenschappelijke bevindingen bedoelt die zijn visie ondersteunen. Wanneer academici er anders over denken, komt dat immers omdat ze de feiten niet onder ogen willen zien. Hij negeert de wetenschappelijke consensus en gaat slordig om met terminologie: hij maakt geen onderscheid tussen het gemeten IQ en het ware IQ en hij lijkt IQ gelijk te stellen aan het veel bredere begrip intelligentie.

Daarnaast zet hij kritiek op zijn standpunt weg als inhoudsloos geroep en probeert hij de discussie te smoren, door te waarschuwen voor ‘haat tussen bevolkingsgroepen.’ Wie is hier nu aan het taboeïseren?



Beeld: Marco Okhuizen

Mail

Julius Koetsier is columnist, filmcriticus, vertaler, video-editor en zo af en toe iets anders.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Als de bodem niet dragen kan

Als de bodem niet dragen kan

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer