Eva vergelijkt de manier waarop ze toen en nu tegen geld aankijkt en hoe het verschil in inkomen binnen haar vriendengroep de verhoudingen heeft veranderd. Lees meer

Marthe van Bronkhorst gelooft het niet: Al die schrijfadviezen van grote namen die beweren hun muze gevonden te hebben. Een oude Griekse visie op inspiratie was dat je zelf niet de inspiratie op moest zoeken, maar dat de muze jóú moest vinden. Ach, wat je maar vooruit brengt. En anders ga je gewoon net zolang boodschappen doen totdat je een ''stukje'' gevonden hebt? Lees meer

Eva vraagt zich af waarom de documentatie van haar jeugd ineens leuk moet zijn nu haar moeder alle oude videobanden heeft laten digitaliseren. Lees meer

Mark Rutte is het niet vergeten, vanaf vandaag wordt alles soepel! Geef vooral weer die drie zoenen en alsjeblieft: dicht op de mond graag. Waarom zou je denken aan de uitgeputte zorg en de oplopende IC-cijfers als je ook aan jezelf kan denken? Nou dan. Lees meer

Met (voor het eerst!) een illustratie van Melcher Oosterman. Lees meer

Een defecte roltrap op het station herinnert Eva eraan hoe ze als kind soms verborgen werelden en niet per se bestaande systemen waarnam. Lees meer

Marthe van Bronkhorst mist een hoop dingen in haar leven. Haarelastiekjes, de deuk in de bank die ze maakte in het vakantiehuisje, en ze kan maar niet vergeten dat Philip Freriks gestopt is met het journaal. (kom terug, Philip!). Maar waar komt dit missen vandaan?
Met (voor de laatste keer!) een illustratie van Jessica Bacuna. Lees meer

Een fietstochtje met twee vrienden voert Eva naar een nieuwbouwwijk, waar het leven bij nader inzien toch zo slecht nog niet zou zijn. Lees meer

Marthe van Bronkhorst verdiept zich ter voorbereiding van de verkiezingen in de Archieven der Vergeten Partijen. Ook dit jaar zijn er maar liefst 37 verkiesbare partijen. Wie zijn hen voorgegaan, en zat er dan echt niet een bij die de tand des tijds had moeten overleven? Lees meer

Een gehoorbeschadiging is wat Eva van den Boogaard met haar opa gemeen heeft. Verder weet ze niet veel over hem en zijn oorlogsverleden, behalve dat het opgelopen trauma ook zijn nageslacht raakte. Lees meer

Twee geliefden die niet in elkaar opgaan blijven individuen en in Duo Penotti is eigenlijk best veel van jezelf terug te vinden. Marthe van Bronkhorst neemt een kijkje in haar ijskast, denkt na over wat je bewaart in je vriezer en komt tot de conclusie dat er voor sommige dingen geen oplossing bestaat. Lees meer

Eva van den Boogaard viert een vriendschapsjubileum met vriendin I. en blikt terug op een andere vriendschap, die kort daarvoor ten einde moest komen. Lees meer

Het wel of niet aanschaffen van een kunstwerk voert Eva van den Boogaard terug naar tijden waarin ze nog niet alle beslissingen zelf nam. Lees meer

In het huis dat Eva van den Boogaard bewoont, bevindt zich een kruipruimte dat de nodige vragen oproept. Lees meer

In haar laatste column op Hard//hoofd deelt Iduna Paalman een mistroostig inzicht: hoe beter we kunnen praten, hoe minder we kunnen zeggen. Toch brengt het haar tot een hartverwarmende conclusie. Lees meer

Marthe van Bronkhorst maakt een innerlijke reis om haar overleden grootvader te gedenken, die met andere bedoelingen naar Indonesië reisde dan zij lange tijd dacht. Lees meer

Het vele videobellen van de afgelopen tijd doet Eva van den Boogaard de waarde inzien van zogenaamde 'rommelklanken'. Lees meer

Als kind vond Iduna Paalman opvatting dat slapen voor grote mensen was en zij het dus niet nodig had. Nog steeds probeert ze af te komen van haar vooroordeel dat alleen mensen die niet genoeg van het leven houden, van slapen houden. Lees meer

Een versleten meubelstuk zet Eva van den Boogaard tijdens haar verhuizing aan het denken over de betekenis van uiterlijk vertoon. Lees meer

Iduna Paalman leest brieven uit 1764 en herkent daar iets in: de angst voor het verlies van vrijheid. Lees meer

Marthe van Bronkhorst ging langs in de crèche van het Witte Huis, om antwoord te vinden op de vraag: moeten we Donald nog vier jaar laten kleuteren? Lees meer