Tijdens het oppassen wordt Iduna Paalman geconfronteerd met de overbodigheid van haar behulpzame en correcte karakter. Want hulp vragen, en hulp accepteren, is nog niet zo makkelijk. Lees meer

Iduna Paalman kan nog steeds met schaamte terugdenken aan die keer dat een jongen op het festival vond dat ze tof haar had, en hoe ze dat voor even geloofde. Lees meer

‘De toekomst ligt niet vast, ze ligt open,’ concludeert Iduna Paalman tijdens een intergalactische reis op 1 januari. 'Meer verantwoordelijkheid in 2020, en meer sterren zien.' Lees meer

Iduna Paalman heeft een VIP-kaart voor het concert van Guy Sebastian in de Melkweg in Amsterdam. 'Naast een korte meet-en-greet mag ik op de foto en eventueel een handtekening.' Lees meer

Voor Trudy zijn kerst en afscheid onlosmakelijk met elkaar verbonden, vertelt ze in haar laatste column op Hard//hoofd. Zoals tijdens de kerstvakantie 22 jaar geleden, toen er een postbode aanbelde met een onheilspellende expresbrief. Lees meer

Iduna Paalman ziet de IDFA-documentaire Objector en denkt na over de mens in opstand. Lees meer

Trudy poetste haar tanden en dacht: 'als ik het nú niet probeer, hoeft het niet meer. Hoeveel jaar heb ik nog? Moet ik wachten tot ik achter een rollator loop? Tot ik mijn huis heb opgegeten? Nou dan!' Lees meer

'Zoveel bloed, en toch zo onzichtbaar. Waarom telkens de hoop dat het niemand op zal vallen? ‘Ik ben ongesteld’ – wanneer leerden we dat dat beschamende woorden zijn?' Lees meer

Iduna Paalman had een zinnelijke droom over iemand die niet haar vriend is. Wat moet ze daarvan maken? Lees meer

Op alle dingen die Trudy leuk, lekker of gemakkelijk vindt rust tegenwoordig een taboe. Als pensionado geniet ze volop van het leven, en daar drinkt ze graag een wijntje bij. En haar gezonde verstand krijgt weer eens gelijk. Lees meer

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

Polderdiva Tim Fraanje deelt weer eens een anekdote uit zijn leven als bijna doorgebroken rockster. Hij maakt daarmee schaamteloos reclame voor de nieuwe elpee (+ videoclip!) van Big Hare, het synthpopduo waarvan hij de helft is. ‘Gaat u hier maar staan,’ wordt er afgemeten tegen uw eigen bijna doorgebroken rockster gezegd als ik binnenloop bij... Lees meer

Iduna Paalman wordt regelmatig geconfronteerd met de als nonchalance verpakte onzekerheden van de jonge generatie. Lees meer

De vriend van Trudy kan zich goed opwinden over de grote thema's in het leven. Zijzelf ligt eerder wakker van een eenzaam oud vrouwtje of een kippenstal die afbrandt. Lees meer

Trudy was haar gevoel kwijt en ging daarom naar neuropsycholoog Marcel. Zijn eerste vraag was wat ze precies onder gevoel verstond. Lees meer

Trudy's ouders hadden geen vrienden, maar kennissen. Problemen hield je binnendeurs of deelde je hoogstens met familie. Maar midden jaren tachtig had iedere zelfrespecterende vrouw een groep vriendinnen, bijvoorbeeld voor als haar huwelijk strandde. Lees meer

In moderne tuinen is er weinig meer te wroeten, ziet Trudy. Dat is in haar eigen tuin wel anders. En daarvoor was er al genoeg te graven, in haar eigen binnenste. Lees meer

Trudy zat twee dagen achter elkaar met de dood in een kamer. De eerste dag hield ze een hand vast, zette ze het raam open, pelde sinaasappels. De tweede dag sprak ze over crèmes tegen het verval. Lees meer

Trudy is al enige tijd met pensioen en krijgt nog steeds de vraag wat ze nou de hele dag doet. Spoiler alert: helemaal niets! Lees meer