Wat moet je echt doen, lezen, beluisteren of zien? Om je te helpen geven leden van de Hard//hoofd-redactie iedere week antwoord op één simpele vraag: 'Wat maakt je blij?'
Kleine momenten: mooie tijdcapsules
✩✩✩✩✩
Emma Stomp
'Laatst keek ik naar een interview met de zangeres Clairo, waarin ze de tekst van haar nummer 'Bags' toelichtte. Het ging over de eerste keer dat ze gevoelens kreeg voor een meisje en ook al bleken die gevoelens niet wederzijds te zijn, toch zat er volgens Clairo schoonheid in het moment dat ze samen doorbrachten. Zoals ze het zelf verwoordde: “They are just little capsules of time and moments no one can take away.”
Aan die woorden moest ik denken toen ik Before Sunrise zag. De film gaat over een Amerikaanse jongen en een Frans meisje die elkaar in de trein ontmoeten. De twee voelen onmiddellijk een connectie en als de jongen uit moeten stappen in Wenen vraagt hij haar of ze met hem mee gaat. Zoals hij zelf zegt zal het hem anders de rest van zijn leven blijven achtervolgen. Het meisje zegt toe en ze brengen vierentwintig uur met elkaar door. Ze filosoferen over het leven, ex-geliefdes, doen rollenspellen en kussen elkaar op de kermis en in het park. De volgende ochtend moet de jongen zijn vliegtuig halen en dus nemen ze afscheid, misschien wel voor altijd.
Ik vond de film droevig maar vooral mooi. Vaak wordt ons geleerd, al dan niet door Disney, dat de echte grote liefdes voor eeuwig zijn. Maar ook de kleine momenten zijn de moeite waard om gevierd te worden. Het maakt ze misschien wel extra bijzonder.'
Voetbal kijken: mooier dan ooit tevoren
✩✩✩✩✩
Lotte Akkerman
'Zo ongeveer mijn hele leven kijk ik voetbal. Soms onder lichte dwang, meestal vrijwillig. Ik ben geen fanatiek aanhanger van één club, maar als iemand zijn of haar enthousiasme voor een of andere wedstrijd op mij weet over te brengen, kijk ik graag 90(+) minuten mee. Als het om het Nederlands elftal gaat, is dit vaak niet eens nodig. Ik herinner me hoe ik in 2000 als achtjarig meisje met een bord op schoot keek naar het succes van Patrick Kluivert op het EK. Ook het WK van 2010 staat me nog helder voor de geest. Ik kwam bijna te laat op mijn diploma-uitreiking omdat ik móést zien hoe Nederland in de kwartfinale won van Brazilië. De strafschoppenondergang in de halve finale van het WK in 2014 kon ik daarentegen echt niet aanzien, ik verliet de kroeg die avond voortijdig.
Toch heb ik al die jaren nooit stilgestaan bij het feit dat ik alleen maar naar mannenvoetbal keek. Dit jaar volg ik voor het eerst de Nederlandse voetbalvrouwen tijdens een groot toernooi. Van het begin tot het einde. En ik heb nog nooit zoveel gevoeld voor voetbal als nu. De spanning, de blijdschap, de teleurstelling, het plezier, de treffers en de missers – ik beleef alles zoveel intenser nu ik kijk naar atleten die op mij lijken. Ik sta heel erg open voor het idee dat dit wellicht niks met gender, emancipatie en/of feminisme te maken heeft en bijvoorbeeld heel veel met liefde voor de sport. Maar wat het ook is, de Oranjevrouwen laten iets prachtigs zien. Het is nog onduidelijk of het mooi genoeg is voor de wereldtitel, maar mijn vijf sterren hebben ze in ieder geval.'
Beeld: still uit trailer Before Sunrise, via YouTube.