Asset 14

De on//smakelijke week: Door ingrediënten bij elkaar te voegen, creëer je iets nieuws

illustratie van een eettafel met escargots die nog leven, een spartelende octopus, wijn, oesters en een hand met een sigaret die naar eten grijpt.

Feline Wigman laat zich als illustrator inspireren door al haar zintuiglijke ervaringen, de sociale dynamiek en cultuur rond de eettafel. Ze is altijd gefascineerd geweest door wat vies is en toch lekker, of wat lelijk is en toch mooi. Neuzen, wijn, oesters, garnalencocktails en meer eten (met je handen); je vindt het allemaal terug in haar illustraties en schilderijen. Voor onze themaweek, De on//smakelijke week, maakte zij het campagnebeeld. Jorne Vriens ging met haar in gesprek.

Hey Feline, je bent kok en illustrator. Hoe beïnvloedt jouw kennis van eten jouw weergave van het tafelen?
Het onderscheid tussen smakelijk en onsmakelijk vind ik heel interessant, daarom ben ik blij dat jullie me benaderden voor de themaweekillustratie. Mijn tekeningen zijn soms provocatief: wat als delicatesse of als walgelijk wordt gezien is sterk cultureel bepaald. Met mijn illustraties wil ik de kijker laten nadenken of ze een spartelende octopus, glibberige oester of levende slak durven eten. Ik hoop dat de kijker zich durft in te beelden hoe dat zou voelen en hoe dat zou smaken.

Je hebt een levendige tekenstijl: de contouren die je gebruikt bibberen een beetje, de kleuren vloeien soms buiten die lijntjes. Hoe is die stijl ontstaan?
Eigenlijk ging dat vanzelf. Ik heb aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten de afstudeerrichting Interactive Media Design gevolgd. Tijdens die opleiding heb ik me op veel verschillende dingen gericht, maar ik heb er bewust voor gekozen om daar weinig van mijn illustratiewerk te laten zien – ik wilde dat voor mezelf houden. Op dit moment werk ik juist vooral als illustrator, van alle kunstdisciplines ligt mijn hart daar het meest, omdat ik er veel in kwijt kan. Ik gebruik in mijn tekeningen veel kleur en wil dat mijn werk vrolijk is. Ik hoop dat mensen zin krijgen om aan te schuiven aan die tafel die ik heb getekend. Aan een gezellige tafel wordt van alles gegeten, gedronken of gerookt. Het moet wat mij betreft vooral niet te netjes zijn.

Wat betekent illustreren voor jou?
Ik vind het leuk dat ik een scène die eerst alleen in mijn hoofd zat zichtbaar kan maken voor anderen. Dat is voor mij de overeenkomst tussen koken en tekenen: door ideeën en indrukken als ingrediënten bij elkaar te voegen, kun je iets nieuws creëren. Tijdens het tekenen pluk ik overal beelden vandaan: ik kijk in de groentelade in mijn koelkast, ik kijk naar een film of kookvideo’s op YouTube of ik ga naar een restaurant, vismarkt of snackbar. Ik probeer zo eten met kunst te verbinden.

Ik ben gefascineerd door geur en door smaak, twee zintuigelijke ervaringen die je bijna niet in woorden kan beschrijven, maar wel sterke reacties oproepen. Ze kunnen bijvoorbeeld herinneringen losmaken – dat zal iedereen herkennen. Ik wil die zintuigelijke ervaring overbrengen. Ik hoop dat mensen bij het zien van mijn illustratie zich meteen inbeelden dat ze met vrienden pasta eten aan een lange tafel, of in dat je in je eentje een oester opslurpt.

Wat kunnen we in de toekomst van je verwachten?
Ik heb eindelijk atelierruimte gevonden. Daar kan ik op groot doek met verf nog vrijer werken. Als het werk groter is voelt het nog meer alsof je mijn ‘wereld’ in kunt stappen. Dus jullie kunnen vooral nog vreemder werk van me verwachten!

Dit interview is onderdeel van de themaweek De on//smakelijke week.

Mail

Jorne Vriens (Eindhoven 1991, hij/hem) is kunsthistoricus en schrijft graag over kunst. Als je dat ook doet, moet je zeker een mail sturen naar jorne@hardhoofd.com. Ook is hij docent aan de Reinwardt Academie in Amsterdam.

Feline Wigman is geïnspireerd door al haar zintuiglijke ervaringen en de sociale dynamiek en cultuur rond eten en de eettafel. Ze is altijd gefascineerd geweest door geur en ons reukvermogen, door wat vies is en toch lekker, of wat lelijk is en toch mooi. Neuzen, wijn, oesters, garnalen cocktails, en meer eten (met je handen); je vindt het allemaal terug in haar illustraties en schilderijen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer