Asset 14

Verzamelen is beter dan cureren

Hard//talk: Gender disappoint-ment 1

Hard//hoofd zoekt donateurs/kunstverzamelaars! Geniet je met enige regelmaat van onze artikelen? Ondersteun Hard//hoofd dan en hang ons aan je muur.

De wereld staat in brand en dat kan niet onbeschreven blijven. De kunstverzamelaar heet tegenwoordig een curator. Chique, maar risicoloos. Jorne Vriens pleit voor de terugkeer van de verzamelaar. 
Gevraagd naar het karakter van zijn kunstcollectie antwoordde een topverzamelaar droogjes: ‘It represents a certain period of artistic developments put together by an idiot.’  De zelfverklaarde idioot is Thomas Borgmann. Het citaat staat in de catalogus die hoort bij de nieuwste tentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam. De zinsnede viel op, omdat Borgmann het wat verzamelen betreft bepaald niet gek heeft gedaan. Hij begon als galeriemedewerker in Keulen en wist door slim te kopen en te verkopen mee te doen in wat de Champions League van de kunstwereld is. Dat leverde een collectie op waarvoor het Stedelijk € 1,5 miljoen neertelde. Een vriendenprijsje. De marktwaarde van de werken is waarschijnlijk veel hoger (de precieze waarde wordt binnenkort bekendgemaakt). Maar voor een man die een museumwaardige collectie wist aan te leggen, lijkt Borgmann wat te bescheiden. Kan zo iemand een idioot zijn?

Bij een succesvol verzamelaar denk ik aan iemand die bedachtzaam te werk gaat. Aan iemand die de eigen grilligheid weet te bedwingen. Aan iemand die bij twijfel advies inwint bij een kunstexpert. De verzamelaar kan niet alleen op zichzelf aan, maar moet ook rekening houden met externe factoren. De mening van anderen of de marktwaarde lijken bijvoorbeeld onontkoombaar bij het bemachtigen van een werk. Een samensteller gaat niet impulsief maar juist zorgvuldig te werk. Een succesvolle verzamelaar is degene die zorgt voor de kwaliteit van de collectie.

In het woord zorgen zit de oorspronkelijke betekenis ingebakken van het woord dat we nu gebruiken om de ultieme verzamelaar aan te duiden: de curator. Herleidbaar tot curare (zorgen in het Latijn) was deze titel tot voor kort slechts voorbehouden aan juridische bewindvoerders of tentoonstellingmakers in het Engelse taalgebied. Tegenwoordig is de titel ook in andere sectoren alomtegenwoordig. Neem bijvoorbeeld afspeellijsten op Spotify, marketingcontent of nieuwsberichten, allemaal worden ze samengesteld door iemand die zich curator noemt.


Beeld: 'Tribuna of the Uffizi' door Johan Zoffany
(Wikimedia Commons)

Voor die wildgroei geeft historicus Thomas Frank de verklaring dat er een bepaalde autoriteit uitgaat van de titel curator. Volgens hem zijn mensen met deze titel experts in het maken van een gepolijste selectie aan de hand van de heersende mode. Uit die observatie blijkt dat er voor spontaniteit weinig ruimte is, want oneffenheden in zo’n selectie leiden alleen maar af van een zorgvuldig opgebouwd imago. Deze manier van werken is efficiënt; het bevestigt bestaande smaak en zorgt voor herkenning bij het publiek. Maar het is ook een werkwijze die op angst gebaseerd is. Het is de methode van iemand die er absoluut niet uit wil springen.

Dat lijkt me ook het punt van dat ene woord waarmee Borgmann zichzelf kwalificeert. Een idioot is juist iemand die zich niets van anderen aantrekt en de eigen, grillige, smaak volgt. Iemand die een goed imago bewaakt zal bijvoorbeeld geen korrelige foto van de harige geslachtsdelen van twee mannen durven toevoegen aan een collectie. Borgmann doet dit wel. Hij ziet in dit werk van Wolfgang Tillmans waarschijnlijk de steengoede registratie van het Berlijnse nachtleven in de jaren '90 die het eigenlijk is.

Begrijp me niet verkeerd, dit is geen advies om zomaar wat te gaan verzamelen. Het is een pleidooi om de eigen smaak serieus te nemen. Daarbij hoort de bereidwilligheid om door anderen voor idioot te worden versleten. In die houding schuilt een zorgeloosheid die een curator volgens Frank waarschijnlijk niet zal kennen. Met de vrijheid die een beetje idiotie met zich meebrengt, is het mogelijk om net zoals Borgmann bescheiden te zijn. Het verzamelen van écht goed werk kan pas beginnen door fatsoensnormen af te stoten.

 

-
Wil jij ook kunstverzamelaar worden?

Mail

Jorne Vriens (Eindhoven 1991, hij/hem) is kunsthistoricus en schrijft graag over kunst. Als je dat ook doet, moet je zeker een mail sturen naar jorne@hardhoofd.com. Ook is hij docent aan de Reinwardt Academie in Amsterdam.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Waarom stellen journalisten zo weinig vragen?

Waarom stellen journalisten zo weinig vragen?

Bij de media heerst ziekte, journalisten stellen te weinig vragen. Fausto en Marthe van Bronkhorst komen met een behandelplan. Lees meer

Essaywedstrijd: 'Dat is dan jouw waarheid' Hooray for the Essay 2026

'Dat is dan jouw waarheid' Hooray for the Essay 2026

In deze editie van Hooray for the Essay dagen we je uit om na te denken over waarheid. Reageer voor 19 januari. Lees meer

:Schoonheid van de partij: Mogen politieke partijen een eigen esthetiek ontwikkelen? 1

Schoonheid van de partij: Mogen politieke partijen een eigen esthetiek ontwikkelen?

Is politieke inmenging met kunst en esthetiek vooral iets van vroeger, en is schoonheid tegenwoordig gedepolitiseerd? Patrick Hoop schreef een essay over waarom ons huidige politieke stelsel zich mag - of moet - bemoeien met schoonheid. Lees meer

Een eerste keer

Een eerste keer

In dit erotische verhaal vraagt Jochum Veenstra zich af of het opwindend kan zijn om constant expliciete consent te vragen, en of er dan ook echte consent tot stand komt. Een eerste keer is ook gepubliceerd als audioverhaal bij deBuren. 'Als onze monden elkaar raken, lijkt de vriendschap die we bij daglicht hebben weer tot leven te komen.' Lees meer

Politiek is de olifant in de kamer, maar modejournalistiek trekt de deur liever dicht

Politiek is de olifant in de kamer, maar modejournalistiek trekt de deur liever dicht

Mode lijkt glanzend en zorgeloos, maar er schuilt een wereld van politiek achter. Loïs Blank vraagt zich af: wie bepaalt eigenlijk welke verhalen verteld mogen worden? Wat gebeurt er met de progressieve stemmen van een bedrijf dat vooral voor de winst gaat? Lees meer

Suriname - van onafhankelijk land naar natie

Suriname - van onafhankelijk land naar natie

Op 25 november is het 50 jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. Kevin Headley bespreekt hoe de onafhankelijkheid van Suriname tot stand is gekomen en hoe het zich verder ontwikkelt tot natie: van politieke geschiedenis tot hedendaagse successen. Lees meer

Balletles

Balletles

In een rumoerig café herinnert een groep meisjes zich heel helder: 'Meisjes zoals wij leren vroeg de kunst van de onwaarneembare volharding.' In dit korte verhaal neemt Marieke Ornelis je mee in een wereld vol witte panty's, billen op een koude vloer en honingachtig vocht, terwijl de intimiteit wegsmelt onder de toneellampen. Lees meer

De integratie-stok slaat wéér de ‘problematische Moslim’

De integratie-stok slaat wéér de ‘problematische Moslim’

'Een begrip als integratie lijkt een middel om te streven naar een inclusievere samenleving, maar dwingt in feite minderheden om hun culturele en religieuze identiteit op te geven.' Aslıhan Öztürk legt de retoriek bloot waarmee de integratie-stok dreigend boven het hoofd van generaties migranten wordt gehouden. Lees meer

Pomme d’amour 1

Pomme d’amour

In dit gedicht van Elise Vos vinden de glazen muiltjes en kikkerprinsen uit de klassieke sprookjes hun weg tussen de HR-medewerkers en stadsduiven met verminkte pootjes. Een hoofdpersoon zoekt diens plek in de wereld, terwijl mannen dwars door de ontknoping van het verhaal heen slapen. Lees meer

Ademruimte

Ademruimte

‘Hij kon toen alleen Catalaanse woorden fluisteren en zijn wijsvinger buigen om aan te geven wanneer hij naar buiten wilde om te roken.’ In Ademruimte, van Elisa Ros Villarte, keert het hoofdpersonage terug naar haar ouderlijk huis dat gevuld is met onbekend speelgoed, bevroren maaltijden en beladen vragen. Lees meer

Wifey material

Wifey material

Wifey of wervelwind, Madonna of hoer. Marthe van Bronkhorst had gehoopt dat dit binaire denken passé was, maar helaas, de emancipatietrein blijkt op dit spoor nog steeds haperen. Ik oefen een enorme aantrekkingskracht uit op één specifiek soort mensen: mensen van wie de favoriete contactfrequentie eens in het kwartaal is. Mensen van wie de love... Lees meer

Nwe Tijd x Hard//hoofd: Maandagavond – De uitnodiging

Podcast: Maandagavond – De uitnodiging

Deze Maandagavond liep iets anders dan gepland. Of beter gezegd: precies zoals gepland, althans voor iedereen behalve Suzanne Grotenhuis. Met Freek Vielen, Ellis Meeusen en Johannes Lievens, die in de tweede aflevering van dit Maandagavond-seizoen stilstaan bij momenten die je anders aan je voorbij zou laten gaan. Lees meer

Bestel ‘Ik wil, wil jij ook?’ - briefwisseling over seksueel consent 1

Bestel ‘Ik wil, wil jij ook?’ - briefwisseling over seksueel consent

Bestel onze bundel 'Ik wil, wil jij ook?' een briefwisseling over seksueel consent Lees meer

Vrijheid

Vrijheid

Liggend onder de auto van de buren overdenkt een man de relatie tot zijn familie, de gevolgen van zijn gedrag en de reactie van omstanders. Eva Gabriela schreef een kwetsbaar verhaal waarin de dreiging en het ongemak constant voelbaar zijn, en waarin de pleger van huiselijk geweld de hoofdpersoon is. Lees meer

Anders voel ik me zo oud 1

Anders voel ik me zo oud

In dit essay analyseert Loulou Drinkwaard de tegenstrijdige etiquetten die haar zijn geleerd of opgelegd: ‘Tussen u en jou in, zweef ik. De waarden van mijn vader in mijn ene hand en de waarheid van mijn moeder in mijn andere. Mijn oma deelt de kennis van ons moederland en ‘De Nederlander’ bepaalt wat hoort. Ondertussen vond ik een alternatief. Zullen wij elkaar vousvoyeren?’ Lees meer

:De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De zombie is een popcultuuricoon. En niet alleen tijdens Halloween! Series als The Walking Dead en The Last of Us volgen de gebaande zombiepaden. Volgens Anne Ballon hebben zombies méér narratief potentieel. In vernieuwende verhalen wordt onderzocht 'hoe wij als halfbewusten de wereld beleven, hoe we opgaan in systemen die we niet hebben gekozen, hoe we verlangen en met verlies omgaan.' Lees meer

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

We weten precies wat er in ons eten zit, maar wat dragen we eigenlijk op onze huid? Net als jij, verlangt Loïs Blank ook naar meer transparantie van de kledingindustrie. Zou die wens dan toch in vervulling kunnen komen? Lees meer

Twee dagen

Twee dagen

Rocher Koendjbiharie belicht de verschillende paden die we tijdens de aankomende verkiezingen in kunnen slaan. Kiest Nederland opnieuw voor rechts, en strompelen we verder richting democratisch en moreel verval? Of kiest Nederland toch voor een samenleving waarin we omkijken naar elkaar? 'Alleen fascisten zien antifascisme als een bedreiging.' Lees meer

Vergeten vrouwen 1

Vergeten vrouwen

In dit essay schrijft Anne Louïse van den Dool over vrouwelijke kunstenaars die meer dan ooit in de schijnwerpers staan. Niet alleen hedendaagse makers, maar ook opvallend veel vrouwen die rond 1900 actief waren in de kunstwereld trekken veel aandacht. Met solotentoonstellingen over Suze Robertson, Coba Ritsema en Jo Koster laten musea zien waarom juist deze kunstenaars alsnog een plek in de canon verdienen. Lees meer

De verdwenen kosmonaut

De verdwenen kosmonaut

Duizenden kilometers van de kosmonaut vandaan zit Igor, uitkijkend over de stad, terwijl hij luistert naar de ruis op de tv, naar de beukende eurodance plaat die nog naklinkt in zijn oren en naar een stem die hem probeert te overtuigen terug te komen. In De verdwenen kosmonaut van Thijs van der Heijden raakt een... Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al vijftien (!) jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 januari aan als kunstverzamelaar en ontvang in januari je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar