Asset 14

John van den Heuvel in Zomergasten

John van den Heuvel in Zomergasten

Het nieuwe seizoen Zomergasten werd afgetrapt door John van den Heuvel, die een grote tas smeuïge anekdotes met zich meenam. Aan het eind van de avond bleef bij Daan Steinebach vooral het beeld achter van iemand met een groot gevoel voor goed en kwaad, en een fascinatie voor zij die dat gevoel niet hebben.

Grote boeven, kleine boeven: John van den Heuvel vindt ze allemaal even fascinerend. Als er één ding nog eens duidelijk werd tijdens de eerste Zomergasten, dan is dat het wel. ‘Ik wil daar zijn waar het gebeurt,’ zegt hij aan het begin van het gesprek, en ook dat is wel duidelijk, terwijl hij de ene na de andere anekdote oplepelt. Over bezoekjes aan de Hell’s Angels bijvoorbeeld, of de Joegoslavische maffia in Amsterdam omdat ze boos waren over iets in een artikel dat hij had geschreven. Ging Van den Heuvel even uitleggen hoe dat werkt, op de krant, bleken die gasten dat best te begrijpen.

De droogkloterige en stiekem heel zachte ex-agent wil er vooral voor en bij staan, elk gruwelijk detail weten

Hij vertelt het zo onderkoeld dat je bijna vergeet waar Van den Heuvel het over heeft: dit zijn mensen die moorden, die in drugs dealen, mensen zonder geweten. Bijna, want Van den Heuvel is consequent, hij herhaalt een aantal keer: de onderwereld ís niet romantisch. En toch is er nog iets anders aan de hand. Criminaliteit fascineert hem duidelijk mateloos, want zijn afkeer is bijna even tastbaar als het tegenovergestelde gevoel, die droogkloterige en volgens mij stiekem heel zachte ex-agent wil er vooral voor en bij staan, elk gruwelijk detail weten.

Mij fascineert het ook, maar niet alleen boeven; ook de fascinatie voor de onderwereld, de manier waarop die mensen zoals Van den Heuvel aantrekt – zo erg dat ze er niet van weg kunnen blijven. Want hij is niet de enige: politiemensen, advocaten, rechters, Officieren van Justitie lijden aan dezelfde kwaal, om maar te zwijgen over krantenlezers (goede reden voor een abonnement op de Telegraaf) en, nou ja, ikzelf. Het heeft iets met het kwaad te maken, waar het vandaan komt, en met recht, de macht ervan en dan eigenlijk vooral de onmacht. Het is misschien de realisatie dat het maar een dunne lijn is tussen de wereld van orde en recht, de normale wereld en die daarbuiten, waar heel andere wetten gelden en alles mogelijk is terwijl het ook een wereld is gevangen door de ijzeren greep van geweld.

Zat Van den Heuvel bij de criminele inlichtingendienst te dichtbij, of niet dichtbij genoeg?

Heel persoonlijk wordt het gesprek met Abbring niet, behalve als Van den Heuvel over zijn jeugd vertelt. Een gebroken gezin, een stiefvader van wie hij niet wist dat hij een stiefvader was, een biologische vader die afwezig is. Een jeugd waarin niet alles was wat het leek, tenminste, dat heb ik er dan maar uit opgemaakt, terwijl Van den Heuvel ook zegt dat hij gelukkig is geweest. En opstandig, wel eens een nachtje in de cel heeft gezeten en niet alleen voor het slopen van een bushokje. Maar hij wilde vooral zélf bij de politie, liefst in Amsterdam, want daar gebeurde het – criminaliteit, wil dat zeggen – ‘en dan helpt een strafblad niet.’ Ik kreeg het beeld van iemand met een groot gevoel voor moraliteit en rechtvaardigheid, die toch ook niet weg kan blijven van die grens.

Wat Janine Abbring niet vroeg – en dat is toch een gemis: waarom is Van den Heuvel journalist geworden? Zat hij bij de criminele inlichtingendienst te dichtbij, of niet dichtbij genoeg? Ik bedoel daar niks moralistisch mee, ik vraag het me af. En eigenlijk weet ik het antwoord wel, want het is prachtig om te zien hoe Van den Heuvel nauw verholen glundert als hij vertelt over een crimineel die hem ontvangt met een geweer op schoot (John Mieremet). Hij wil erbij zijn, hij wil weten hoe het zit. Ik kan dat wel volgen, ik denk dat het juist het grote gevoel voor goed en kwaad van John van den Heuvel is dat zijn fascinatie drijft voor zij die dat gevoel missen, voor het kwaad en voor haar gevolgen. En die fascinatie is op zichzelf fascinerend, waarmee ik bedoel: John van den Heuvel is dat.



Mail

Daan Steinebach (Utrecht, 1995) is schrijver en begint het liefst over alles een discussie. Hij studeert internationaal recht, eerder Nederlands recht en filosofie.

Bram Dirven is oud-chef Illustratie van Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht de VR-voorstelling 'From Dust' van Michel van der Aa. Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer