Asset 14

John van den Heuvel in Zomergasten

John van den Heuvel in Zomergasten

Het nieuwe seizoen Zomergasten werd afgetrapt door John van den Heuvel, die een grote tas smeuïge anekdotes met zich meenam. Aan het eind van de avond bleef bij Daan Steinebach vooral het beeld achter van iemand met een groot gevoel voor goed en kwaad, en een fascinatie voor zij die dat gevoel niet hebben.

Grote boeven, kleine boeven: John van den Heuvel vindt ze allemaal even fascinerend. Als er één ding nog eens duidelijk werd tijdens de eerste Zomergasten, dan is dat het wel. ‘Ik wil daar zijn waar het gebeurt,’ zegt hij aan het begin van het gesprek, en ook dat is wel duidelijk, terwijl hij de ene na de andere anekdote oplepelt. Over bezoekjes aan de Hell’s Angels bijvoorbeeld, of de Joegoslavische maffia in Amsterdam omdat ze boos waren over iets in een artikel dat hij had geschreven. Ging Van den Heuvel even uitleggen hoe dat werkt, op de krant, bleken die gasten dat best te begrijpen.

De droogkloterige en stiekem heel zachte ex-agent wil er vooral voor en bij staan, elk gruwelijk detail weten

Hij vertelt het zo onderkoeld dat je bijna vergeet waar Van den Heuvel het over heeft: dit zijn mensen die moorden, die in drugs dealen, mensen zonder geweten. Bijna, want Van den Heuvel is consequent, hij herhaalt een aantal keer: de onderwereld ís niet romantisch. En toch is er nog iets anders aan de hand. Criminaliteit fascineert hem duidelijk mateloos, want zijn afkeer is bijna even tastbaar als het tegenovergestelde gevoel, die droogkloterige en volgens mij stiekem heel zachte ex-agent wil er vooral voor en bij staan, elk gruwelijk detail weten.

Mij fascineert het ook, maar niet alleen boeven; ook de fascinatie voor de onderwereld, de manier waarop die mensen zoals Van den Heuvel aantrekt – zo erg dat ze er niet van weg kunnen blijven. Want hij is niet de enige: politiemensen, advocaten, rechters, Officieren van Justitie lijden aan dezelfde kwaal, om maar te zwijgen over krantenlezers (goede reden voor een abonnement op de Telegraaf) en, nou ja, ikzelf. Het heeft iets met het kwaad te maken, waar het vandaan komt, en met recht, de macht ervan en dan eigenlijk vooral de onmacht. Het is misschien de realisatie dat het maar een dunne lijn is tussen de wereld van orde en recht, de normale wereld en die daarbuiten, waar heel andere wetten gelden en alles mogelijk is terwijl het ook een wereld is gevangen door de ijzeren greep van geweld.

Zat Van den Heuvel bij de criminele inlichtingendienst te dichtbij, of niet dichtbij genoeg?

Heel persoonlijk wordt het gesprek met Abbring niet, behalve als Van den Heuvel over zijn jeugd vertelt. Een gebroken gezin, een stiefvader van wie hij niet wist dat hij een stiefvader was, een biologische vader die afwezig is. Een jeugd waarin niet alles was wat het leek, tenminste, dat heb ik er dan maar uit opgemaakt, terwijl Van den Heuvel ook zegt dat hij gelukkig is geweest. En opstandig, wel eens een nachtje in de cel heeft gezeten en niet alleen voor het slopen van een bushokje. Maar hij wilde vooral zélf bij de politie, liefst in Amsterdam, want daar gebeurde het – criminaliteit, wil dat zeggen – ‘en dan helpt een strafblad niet.’ Ik kreeg het beeld van iemand met een groot gevoel voor moraliteit en rechtvaardigheid, die toch ook niet weg kan blijven van die grens.

Wat Janine Abbring niet vroeg – en dat is toch een gemis: waarom is Van den Heuvel journalist geworden? Zat hij bij de criminele inlichtingendienst te dichtbij, of niet dichtbij genoeg? Ik bedoel daar niks moralistisch mee, ik vraag het me af. En eigenlijk weet ik het antwoord wel, want het is prachtig om te zien hoe Van den Heuvel nauw verholen glundert als hij vertelt over een crimineel die hem ontvangt met een geweer op schoot (John Mieremet). Hij wil erbij zijn, hij wil weten hoe het zit. Ik kan dat wel volgen, ik denk dat het juist het grote gevoel voor goed en kwaad van John van den Heuvel is dat zijn fascinatie drijft voor zij die dat gevoel missen, voor het kwaad en voor haar gevolgen. En die fascinatie is op zichzelf fascinerend, waarmee ik bedoel: John van den Heuvel is dat.



Mail

Daan Steinebach (Utrecht, 1995) is schrijver en begint het liefst over alles een discussie. Hij studeert internationaal recht, eerder Nederlands recht en filosofie.

Bram Dirven oordeelt, maakt en bepaalt over illustraties en is hiermee de illustratordictator bij Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer