Asset 14

Jocelyns wasserette (III)

Vaste Hard//hoofdcolumnist Iduna Paalman trakteert de lezers deze zomer op een broeierig verhaal in drie delen, vol intriges en polderglamour: een ware campingsoap. Met illustraties van Tsjisse Talesma.

Deze week deel 3 (slot). Deel 1 en 2 kun je hier en hier teruglezen.

Ansgar is al bijna een half uur weg – Jocelyn zoeken, de oorzaak van de gil achterhalen – en hij neemt zijn telefoon niet op. In de wasserette is hij niet, ik ben er gaan kijken, de trommels draaien en zoemen in een trage colonne, alsof ze ergens naartoe op weg zijn. De benauwde, zepige geur van zo’n hok, eerst trekt het je aan en daarna jaagt het je direct weer weg.
In de hoek liggen tijdschriften op een tafeltje. De LINDA. ken ik, daar staat een rubriek in, Verlaten vrouw. De vrouwen in die rubriek denken dat ze hun geliefdes nodig hebben om gelukkig te zijn, en dan gaan die geliefdes vreemd en dán komen die vrouwen er pas achter dat ze hun geliefdes helemaal niet nodig hebben. Ik pak het slimmer aan: ik weet allang dat ik Ansgar niet nodig heb, en toch zijn we samen. Dat is pas ware liefde.

Als ik terugloop over het bospaadje komt Anne Vreugdenhil me huppelend tegemoet met een wc-rol in haar hand. Ik vraag of ze Ansgar gezien heeft.
‘Heb je hem geconfronteerd?!’ Ze vraagt al een paar dagen, sinds we Ansgar en Jocelyn tussen de aggregaten betrapten, niets anders.
‘Nee, ik zoek hem.’
‘Is hij weggelopen?!’
‘Nee, hij zoekt Jocelyn.’
‘Zijn ze samen weggelopen?!’
‘Nee Anne. Jocelyn is niet bij de wasserette verschenen vanochtend. Toen was er die gil uit het bos. En toen is Ansgar haar gaan zoeken.’
‘Gil?!’
Ik zucht en leg alles nog eens uit.
‘Da’s raar, ik heb helemaal geen gil gehoord. Terwijl ik hele goeie oren heb’, zegt Anne. Ik wil alweer doorlopen als ze dichter bij me komt staan. ‘Ik ga met je mee zoeken. We moeten dat bos in.’ Dat hoeft niet, wil ik zeggen, maar Anne heeft mijn arm al vast. ‘We gaan hem confronteren’, zegt ze, ‘we gaan ze beiden confronteren. Vieze honden dat ze er zijn.’

Aan de achterkant van ons veld slingert na een hekje het bospad verder. We horen vogels en het ruisen van een snelweg. Anne kijkt spiedend om zich heen. Ik denk aan die eerste keer met Ansgar. Het deed pijn, hij was onhandig, of ik was dat zelf, en het vervelendste: ik ontdekte zijn kale plek, precies toen, het was nog maar een klein rond stukje. ‘Zullen we even pauzeren?’ vroeg Ansgar halverwege.
‘Misschien lukt het met een andere vrouw beter’, zei ik tegen hem. ‘Ik ben hier geloof ik niet helemaal voor gemaakt. Zoek hiervoor maar een andere vrouw.’

We betreden het bos, en na een paar minuten lopen ziet Anne Jocelyn als eerste. ‘Daar!’ sist ze. Jocelyn staat onder een boom waaruit van boven een straal witte vloeistof komt. Ze staat onder de straal alsof ze onder de douche staat, met haar handen masseert ze haar hoofdhuid. We kijken omhoog, daar zit Ansgar, op een tak. Hij heeft drie flessen vast, volgens mij zit er wasverzachter in, één fles houdt hij schuin. Het kolkt naar buiten. Op de grond liggen lege flessen.
‘Meer?’ vraagt hij naar beneden.
‘Oh yes dear, meer!’ zegt Jocelyn. Ze laat de wasverzachter over haar gezicht stromen, haar ogen heeft ze dicht. Het ziet er prachtig uit.

‘Betrapt!’ schreeuwt Anne. Jocelyn draait zich om, Ansgar valt bijna uit de boom. ‘Betrapt betrapt! Gatver wat zijn jullie aan het doen?!’
‘Anne’, fluister ik.
Een moment is het stil. Dan gooit Ansgar de flessen wasmiddel naar beneden en klimt erachteraan. ‘Hee liefje’, zegt hij als hij weer op de grond staat.
‘Jullie storen ons’, zegt Jocelyn. Ze veegt haar hoofd schoon met haar handen.
‘Wij storen jullie? Wie begon er met gillen vanochtend?!’ zegt Anne.
‘Gillen? Ik heb niet gegild dear. Ik heb mijn wasritueel gedaan. En Ansgar was zo lief me even te komen helpen.’
‘Ik heb het graag gedaan’, zegt Ansgar.
‘En hij heeft het graag gedaan’, zegt Jocelyn.
Ansgar wendt zich tot Anne. ‘Jocelyn is een vrouw uit Idaho, dat ligt in Amerika. Daar bedoelen ze dit soort dingen anders.’
‘In Amerika heet dit gewoon cheating!’ gilt Anne. Ze laat de wc-rol op de grond vallen, haalt haar telefoon tevoorschijn en zoekt het filmpje van het washok. Ik kijk naar beneden, waar de wasverzachter tussen de bladeren door in de aarde trekt. En dan naar boven, naar de tak waarop Ansgar zat.

Mail

Iduna Paalman (1991) is al bijna vier jaar columnist voor Hard//hoofd. Haar poëziedebuut ‘De grom uit de hond halen’ verscheen in het najaar van 2019 bij Querido. Ze won er de Poëziedebuutprijs 2020 mee. Ze publiceerde onder meer in De Gids, De Revisor, De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad.

Tsjisse Talsma gaat het liefst met zijn schetsboek de wereld rond.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Rocher Koendjbiharie ligt in zijn essay het probleem toe: 'Homonationalisme is niks meer dan de voorwaardelijke acceptatie van mensen uit de regenbooggemeenschap ten behoeve van een nationale identiteit en een nationalistische ideologie.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer