Asset 14

Dankbare kwal

Dankbare kwal

Met mijn vrienden E. en M. loop ik over een festivalterrein. Het is avond en nog warm, zand hangt als stof in de lucht, overal klinkt geluid van mensen die praten en lachen en soundchecken. Ik ben blij, een beetje verbrand, een beetje dronken, wat is dit voor prachtig leven, denk ik. We zuigen met rietjes sangria uit een emmer en blijkbaar stoot ik bij elke slok een verheugde kreet uit.
‘Jezus Iduna,’ zegt E. ‘Doe eens niet zo dankbaar de hele tijd.’

Toen ik nog bij mijn moeder woonde, las ik op de wc geregeld de Happinez. Vrede in jezelf, liefde in je hart, lichtheid in de ziel – terwijl mijn blaas en darmen zich leegden heb ik heel wat issues in handen gehad. Het themanummer over ‘dankbaarheid’ bleef me achtervolgen. ‘Je bent niet dankbaar omdat je gelukkig bent, maar gelukkig omdat je dankbaar bent,’ zo werd de Benedictijnse monnik en schrijver David Steindl-Rast geciteerd. Ik moest aan mijn oma denken, die zei altijd: ‘Iduna wordt al blij van een plakje kaas.’ Ik besloot dat het eens afgelopen moest zijn. Dankbare mensen waren net als ik slome weekdieren die om alles glimlachten. Donker wilde ik worden, en mysterieus en afstandelijk.

M. neemt een grote slok uit de emmer. ‘Ja,’ zegt hij, ‘Iduna is echt zo’n dankbaar type. Heerlijk.’
‘Heerlijk?’ zegt E. ‘Het is fucking irritant. Alsof we met een kleuter op pad zijn.’
‘Lieve mensen,’ zeg ik. Ik sta stil op de stoffige weg. ‘Kijk om je heen. We zijn in een paradijs. De zon heeft de hele dag geschenen, we zijn op weg naar een concert van Kraftwerk, dat verdorie al de boeken ingaat als legendarisch nog vóór het überhaupt begonnen is, we zijn gezond, we hebben geld. Beter gaat het niet worden. Dus als we ergens mogen wenen van geluk, dan hier.’
M. en E. zeggen even niets.
‘Wisten jullie trouwens,’ ga ik verder, ‘dat het wetenschappelijk bewezen is dat dankbare mensen gelukkiger zijn? Daarom houden sommige mensen een gratitude journal bij, om dagelijks in op te schrijven waar ze allemaal dankbaar voor zijn. Razend populair, die dagboeken. Sommige mensen raken zelfs verslaafd aan dankbaarheid, is het niet schitterend?’

Ik moet denken aan een vak dat ik tijdens mijn studie volgde. Het was een keuzevak over Nobelprijswinnaars, we bespraken de Amerikaanse schrijver William Faulkner. ‘Is dat die kwal met die walgelijke quote over dankbaarheid?’ zei Ludo, die zelf de grootste kwal van de werkgroep was.
‘Die uitspraak wordt inderdaad vaak geciteerd,’ zei de docent.
‘Veel te toegankelijk,’ zei Ludo. ‘Echt zo’n Loesje. Gatver.’
Toen ik thuiskwam googelde ik de uitspraak. 'Dankbaarheid is een kwaliteit die vergelijkbaar is met elektriciteit,' las ik, 'het moet worden geproduceerd en ontladen en opgebruikt om überhaupt te kunnen bestaan.' Ik vond de verhalen van Faulkner moeilijk te doorgronden, in tegenstelling tot Ludo, dus ik was van de werkgroepbijeenkomsten behoorlijk onzeker geworden, maar dit raakte me direct. Het was alsof Faulkner al die Happinez-artikelen in één klap goedmaakte. Ontladen en opgebruiken – dat stond me te doen. Ik besloot het streven naar een donker karakter voorlopig uit te stellen en voortaan dankbaar te glimlachen wanneer me dat uitkwam.

‘Als ik ooit een gratitude journal ga bijhouden mogen jullie me in een schimmelige jutezak stoppen en levend begraven,’ zegt E.
‘Deal,’ zegt M.
We lopen naar het podium, Kraftwerk is inmiddels begonnen. De jaren-70-bliebjes trillen onze oren in, er komt een schreeuwende man langs. ‘FUCKING KRAFTWERK!’ brult hij. ‘REVOLUTIE!!!’ We dringen naar voren en zetten onze 3D-brillen op, de animaties op de beeldschermen komen langzaam naar ons toe. De lucht is helder donkerblauw, de zon lijkt er nog niet helemaal uit verdwenen te zijn. Alsof iets elektrisch wordt geladen om ons heen.
‘Oké, dit is best vet,’ zegt M.
‘Dit is leuk, dit is leuk!’ zegt E. Ze begint te springen. Ik wacht op meer verheugde kreten, die inderdaad snel volgen.

Mail

Iduna Paalman (1991) is al bijna vier jaar columnist voor Hard//hoofd. Haar poëziedebuut ‘De grom uit de hond halen’ verscheen in het najaar van 2019 bij Querido. Ze won er de Poëziedebuutprijs 2020 mee. Ze publiceerde onder meer in De Gids, De Revisor, De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad.

Debora Westra is freelance illustrator, onderwijzer en organiseert kunstprojecten op het asielzoekerscentrum Ter Apel.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer