Asset 14

Vervuilde idylle

Column: Vervuilde idylle

Terwijl ik op slippers door het aan de camping grenzende weiland waggel (mijn ene slipper is net stuk gegaan en aan mijn schouder hangt een zware douchetas met drie verschillende soorten conditioner) bel ik met oma. Ze klinkt zacht. ‘Ik lag al wat te doezen,’ zegt ze, ‘wat leuk dat je belt lieverd.’

We wisselen details uit over onze levens (ik: luchtmatrasje campinggasje douchetasje afwasje, zij: verpleeghuis coronamaatregelen bezoekersregeling oedeemtherapie). ‘Dat lijkt me heerlijk voor je,’ zegt ze krakerig, de klok in haar woonkamer klingelt net als twintig jaar geleden, ‘even helemaal niets.’

Nu moet ik het zeggen, denk ik. Nu moet ik niet langer wachten. ‘Oma,’ zeg ik, ‘het schijnt dat het einde van de lieftalligheid gekomen is.’
‘Wat?’ zegt oma.
‘Het schijnt,’ zeg ik, nu langzamer en harder, ‘dat het einde van de lieftalligheid gekomen is.’
‘Wat bedoel je daarmee?’ Aha, ze is nieuwsgierig, nu moet ik doorpakken.
‘Ik heb de ruimtes waar moois gebeurde heuphoog met bouillon laten vollopen.’
‘Lieverd ik begrijp je niet helemaal,’ zegt oma.
‘Ik woedde,’ zeg ik. ‘Ik woed.’

Ik heb net in de dichtbundel van de Duitse dichteres Monika Rinck zitten lezen, en was zeer getroffen door het gedicht Gemoedsleer. Het is een gedicht vol lawaai. En omdat het op deze camping zo verschrikkelijk vredig en stil is sprak het me meteen aan. De tweede zin al: ‘Vreemd, ik kan jullie helemaal niet horen, / omdat ik zo schreeuw, waarschijnlijk.’ Dat is toch prachtig? Iemand die in een gedicht toegeeft dat ze aan het schreeuwen is? En zich daar niet voor excuseert? Enfin, ik was dus dat gedicht aan het lezen en toen herinnerde ik me dat ik oma nog wilde bellen en dat ik ook wilde douchen en het was al bijna half tien en na tienen wil oma niet meer gebeld worden en om elf uur sluit het douchegebouw dus ik moest nog haasten ook. Ik deed met tegenzin de bundel dicht, stopte hem in mijn douchetas, liep dat weiland in, dat nattig was van de avonddauw, en toen ging mijn teenslipper stuk, dat dingetje tussen de grote teen en de teen daarnaast. Terwijl oma de telefoon opnam en ik mezelf door het landschap sleepte besloot ik het gedicht voort te zetten. Of nee, te herhalen. In te bedden in de huidige situatie. Situaties vragen vaak om poëzie zonder dat je er erg in hebt.

‘Ik heb liederen in me en een zeis,’ zeg ik.
‘Lieverd we kunnen ook een ander moment bellen?’ zegt oma. ‘Als dat beter uitkomt?’
‘Nee oma,’ zeg ik, ‘ik heb nu alle tijd. Ik heb liederen in me en een zeis.’
‘Liederen en een zeis,’ zegt oma.
‘Exact.’
‘Wat bedoel je daarmee?’
‘Dat ik zowel liederen als een zeis in me heb,’ zeg ik.
‘Maak je mij nu belachelijk?’
‘Oh nee oma,’ zeg ik, ‘oh nee.’

Rinck klinkt boos in het gedicht en tegelijkertijd ook berustend. ‘Door de afgrond van mijn ziel trekt een kudde,’ schrijft ze, maar het is alsof ze haar schouders erover ophaalt. ‘Waar is de fluit dan? Weet ik niet.’ Ze kan de kudde niet sturen, ze is eraan overgeleverd. Ik denk aan deze zomer, het coronavoorjaar, alle stemmen die ik hoorde en dat ik zelf soms even niets wil zeggen.

Het gedicht eindigt naargeestig. Ik wil het oma eigenlijk niet aandoen. Zij wil gewoon een update, hoe het met mijn werk gaat, met mijn relatie, met die ene vriendin. Of ik wel lekker geniet. Of ik nog langskom deze zomer. Oh ja, oma, ik kom langs, ik zal bloemen meenemen om voor onze borst te houden als we elkaar dreigen te knuffelen, ik zal alle updates geven die ik heb. Mijn slipper is inmiddels ergens achtergebleven, liters conditioner (ik volg de curly girl-methode) trekken aan me, de flessen willen me vloeren, neerleggen in het natte gras.

‘Morgen wordt het zelf geslacht, gevild, afgeknaagd, ingemaakt, / verkondigt de zeis.’
‘Lieverd,’ zegt oma, ‘ga maar lekker terug naar de tent.’
‘Niemand gelooft hem hoewel niemand hem tegenspreekt.’
‘Lieverd?’
Even helemaal niets, denk ik. Even helemaal niets. ‘Oma,’ zeg ik, ‘het is de op zijn kop gezette, van boven tot onder vervuilde idylle.’
Oma zwijgt.
‘Ja,’ zegt ze. ‘Ja lieverd. Dat is het.’

 

De in deze column geciteerde zinnen zijn afkomstig uit het gedicht Gemoedsleer, uit de bundel Honingprotocollen – Zeven schetsen voor gedichten die uitstekend zijn, vertaald door Miek Zwamborn en uitgegeven door Perdu, Terras en Poëziecentrum.

Mail

Iduna Paalman (1991) is al bijna vier jaar columnist voor Hard//hoofd. Haar poëziedebuut ‘De grom uit de hond halen’ verscheen in het najaar van 2019 bij Querido. Ze won er de Poëziedebuutprijs 2020 mee. Ze publiceerde onder meer in De Gids, De Revisor, De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad.

Joëlle de Ruiter (1994) is een illustrator uit Groningen met een stevig zwak voor vorm en vlak.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer