Asset 14

Schijnheilig ijsje

Berouwvol leven

‘In totaal zijn door alle Groningse bevingen van de afgelopen jaren nog altijd ruim 17 duizend schademeldingen niet afgehandeld’, lees ik in de Volkskrant. Ik zit op mijn balkon, het is zomerweer, de achterbuurman is aan het gewichtheffen op zijn dakterras. Allejezus, denk ik, zeventienduizend meldingen, zeventienduizend scheuren en verzakkingen en krakende binten. Zeventienduizend keer iemand met rotzooi, en niemand die zegt: kut voor je, gaan we nu oplossen.

Ik besluit mijn vader te bellen. Hij heeft jaren als veiligheidsinspecteur bij de NAM gewerkt (je zou kunnen zeggen dat mijn halve studie is betaald met Shellgeld, en dat ik dus niet met schone handen mijn geesteswetenschapvakken heb gevolgd), maar over de bevingen hoor ik hem nooit.
‘Pap,’ zeg ik. ‘Hoe zit dat nou. Al dat gedoe in Groningen. Moeten we niet wat doen?’
‘Haha ja,’ zegt hij. ‘Ik zit in een appgroepje met allemaal andere gepensioneerde collega’s. Weet je hoe die groep heet? Slagveld Slochteren, hahaha.’
‘Dit is niet grappig hè?’
‘Nee, ik weet het.’
‘Ik ben serieus.’
‘Ja, ik weet het. Boeven zijn het daar.’
‘Voel jij je niet schuldig?’

Schuld is voor mij een belangrijk thema. Dagelijks voel ik me schuldig, bijvoorbeeld omdat ik een vriendin niet op tijd terug-app of omdat ik niet meedoe aan politieke discussies op Twitter. Ik herinner me dat een jongen met wie ik verkering had eens niet lekker in zijn vel zat. Ik kon hem niet helpen en daar voelde ik me zo schuldig over, dat ik daardoor zelf óók niet meer lekker in mijn vel zat. ‘Dit werkt dus niet,’ riep hij wanhopig. ‘Nu ben ik jou aan het troosten in plaats van jij mij!’
Maar de grootste schuld die ik voel gaat over mijn profiterende houding in het leven. ‘De Groningse huizen barsten uit hun voegen,’ zeg ik tegen mijn vader, ‘en ondertussen huppelen wij vrolijk over de bloeiende velden?’
‘Natuurlijk voelen we ons schuldig,’ zegt papa. ‘Maar ik ben er al een tijdje weg, hè? De volgende generatie is aan de beurt.’

De achterbuurman is inmiddels aan push-ups begonnen. Ik wrijf over mijn buik, een randje vet puilt over mijn broekriem, ik denk aan alle work-outs die ik niet doe. ‘Lekker makkelijk hoor,’ zeg ik. ‘Precies voordat de boel begon te scheuren ben jij ertussenuit geknepen. Heel slim.’
‘Zeg tante tutta, doe dit eens niet. Die gaskraan moet dicht, je wéét dat ik dat vind, toch?’

De Deense filosoof Søren Kierkegaard meent dat je je schuldgevoel niet op kunt lossen met activisme. Ja, de mens is in de kern schuldig, maar niet op grond van zijn handelen. De mens is schuldig omdat hij tekortschiet op grond van zijn wezen. Geen vuist in de lucht, zegt hij, maar een berouwvol leven is de enige optie. Hoewel ik die opvatting begrijp in de geest van zijn tijd en religie, vind ik het een slap vaatdoekje. En mijn vader vind ik ook een slap vaatdoekje.

‘Iets vinden is natuurlijk niet genoeg hè pap?’, zeg ik. ‘Hoe voelen de collega’s in je appgroep zich? Liggen zij ook wakker van die zeventienduizend onbehandelde meldingen? Of zijn ze te druk met het poetsen van hun golfballen?’
Mijn vader lacht kort, is even stil en zegt dan dat hij moet ophangen. De buurman is inmiddels aan lunges begonnen en kijkt me stralend aan. Als hij ziet dat ik hem beloer, steekt hij zijn hand omhoog, maar met lunges zijn de Groningers ook niet geholpen, dus ik zwaai niet terug. Daar voel ik me tien seconden later alweer schuldig over.

Die avond haal ik een ijsje en wandel ik door het park naast mijn huis. Mensen ruimen barbecueresten op, honden rennen onvermoeibaar rondjes om zichzelf. Ik voel me een slecht mens. Ik verwijt de buurman zijn sportiviteit en mijn vader zijn gebrek aan activisme. En ondertussen eet ik ijs en ben ik blij dat ik niet in Groningen woon en dankzij Shell geen hoge studieschuld heb.
‘Pap,’ app ik. ‘Sorry. Jij en je golfballen kunnen er natuurlijk niets aan doen. Kusjes van je schijnheilige dochter.’
Direct appt hij terug. ‘Iduna, ik golf niet zoals je weet. Voor de rest heb je gelijk. Slagveld Slochteren gaat binnenkort vergaderen. Liefs van je hypocriete vader.’

Mail

Iduna Paalman (1991) is al bijna vier jaar columnist voor Hard//hoofd. Haar poëziedebuut ‘De grom uit de hond halen’ verscheen in het najaar van 2019 bij Querido. Ze won er de Poëziedebuutprijs 2020 mee. Ze publiceerde onder meer in De Gids, De Revisor, De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad.

Debora Westra is freelance illustrator, onderwijzer en organiseert kunstprojecten op het asielzoekerscentrum Ter Apel.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Handleiding

Handleiding

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In 'Handleiding' schrijft Ettie Edens over eenzaamheid, identiteit en gezien willen worden - en over iemand die een muur van haar kamer verft en daar zo in doorslaat dat ze in de kamer verdwijnt. Lees meer

Pokon

Pokon

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Melanie Neeleman onderzoekt in haar poëzie de selectieve empathie die ze ervaart bij een bezoek aan een expositie van opgezette dieren, die allemaal op absurde wijze stierven.  Lees meer

De serre

De serre

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Johanna Loman schreef een verhaal over een jonge vrouw op een klimaatprotest: Wat als je wel moreel besef hebt, maar liever je kop in het zand steekt? Lees meer

Hertenkalf 2

Hertenkalf

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Tessa van Rooijen dicht in dit vierluik over het aangaan van verbindingen en het dragen van een dood hertenkalf: 'jongens is het sexy om een dood hertenkalf in je lichaam te hebben?' Lees meer

De tondeuse

De tondeuse

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. Jana Flekken legt in fragmenten de band en rolverdeling tussen ouders en hun kind vast, en hoe die verandert wanneer een van de ouders ziek wordt. Lees meer

Mijn huid een rekbare grens (Frontaal)

Mijn huid een rekbare grens

Afgelopen zomer kregen tien aanstormende schrijftalenten de kans om deel te nemen aan het eerste Schrijverskamp van literair podium Frontaal. Onder begeleiding van verschillende schrijfcoaches werkten ze aan teksten rondom het thema Groen. De resultaten daarvan vind je deze week op Hard//hoofd. In dit drieluik bevraagt Isa/Isa Bob van Rooy de kaders die er gesteld zijn rondom onze natuurlijke wereld. Bestaat er eigenlijk wel een verschil tussen zelf en natuur, of tussen plant en organisme? Lees meer

Whisper Heart, The Movie

Whisper Heart: the movie

Hoe ver ga jij voor De Ware? Anne Sikma onderzoekt in dit bloedstollende verhaal de grenzen op tussen fictie en realiteit. Ben je er klaar voor? Lees meer

:We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Lief kutland // Lancering 1

Kijk de lancering van 'Lief kutland' terug

Tijdens de lancering van het vijfde Hard//hoofd magazine, 'Lief kutland', plozen we dit neokoloniale stipje op de aardbol uit. Bekijk de registratie. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

Voorland

Voorland

Hoe ga je om met de grote kans dat je, net als vele vrouwen in je familie, jongdementie zal krijgen? Yanaika Zomer bereidt zich voor in de vorm van een gedicht. Lees meer

:Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Het koloniale verleden en roofkunst: wat ga je na een spijtbetuiging dóén?

Hoe kan Nederland de schade herstellen van het koloniale verleden? Wanneer zijn excuses oprecht en zinvol? Waarom wordt niet alle roofkunst teruggegeven? In musea en cafés in Kaapstad mijmert Jorne Vriens over deze vragen en ziet hij zich geconfronteerd met zijn eigen geprivilegieerde positie. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Doorlaatbaar 1

Doorlaatbaar

Een jonge vrouw is mantelzorger voor haar moeder. Dit verhaal van Siska van Daele beschrijft de grens tussen hun binnen- en buitenwereld: binnen lijkt de tijd stil te staan, terwijl buiten alles doorraast. Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Lieselot 2

Winnaar Stoute Stift 2024

Ruben Topia won met zijn illustratie de Stoute Stift 2024, de illustratiewedstrijd die deBuren organiseert. Topia maakte een illustratie bij een erotische verhaal van Prins de Vos. Lees hier het juryrapport! Lees meer

Lieselot 1

bloedbanen

‘Jij bént geen lijf, je hébt er een,’ stelt de therapeut in het buurthuis. Kan de ik-persoon geholpen worden? Met ‘bloedbanen’ won Sandro van der Leeuw de juryprijs van Het Rode Oor 2024, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer