Hard//hoofd is er vanaf nu ook voor de existentieel verwarde medemens! Tweewekelijks geeft redacteur Luuk Hijne antwoord op al uw grote en kleine levensvragen.
Lieve Luuk,
Ik werk op een postsorteerafdeling naast een collega die op z'n zachtst gezegd niet zo lekker ruikt. Verschillende collega's in zijn buurt komen elke dag lichtelijk misselijk thuis. We hebben herhaaldelijk voorzichtig geopperd of hij er niet iets aan kan doen, maar tot nu toe zonder resultaat. Het is een ontzettend lieve kerel, maar hij ruikt gewoon naar camemberteczeem. Wat te doen?
Groet, Pieter P.
Tja, kritiek op lichaamsgeur. Een heikele zaak. Het is een beetje zoals een IQ-test voor Astro-TV-bellers: je levert kritiek op iets waar de ander mee geboren is. Deodorant zou de boel een stuk draaglijker kunnen maken. De vraag is alleen, hoe breng je die boodschap over?
Ik vermoed eigenlijk dat jullie pogingen tot kritiek nog te voorzichtig waren. Anders zou hij zich direct hebben aangepast. Niets is immers zo egovernietigend als stinken terwijl je het wéét.
Die voorzichtigheid is natuurlijk begrijpelijk. Je kan toch moeilijk tijdens de algemene mededelingen zeggen: ‘Oja, nog een boodschap voor Henry: je stinkt als de neten.’ Als iemand doorkrijgt dat hij stinkt, is de intense schaamte niet alleen voor de dag zelf, maar geldt die met terugwerkende kracht voor alles wat in de afgelopen jaren in z'n leven is voorgevallen (‘zal het dan toch niet door de zalmsalade komen, dat mijn date steeds moest kokhalzen?’).
Maar vaak is pijnlijke kritiek uit voorzichtigheid te dubbelzinnig. Iets dat juist tot misverstanden en zelfs nog ongemakkelijkere situaties kan leiden. Zo stond ooit de gulp van een klasgenootje van mij wagenwijd open tijdens de pauze op de middelbare school (de periode waar een ongeschonden reputatie belangrijker is dan zuurstof). Toen een andere klasgenoot hierop zachtjes ‘het tocht hier’ zei, ging het meisje in kwestie in het volle zicht drie ramen van de kantine dichtdoen.
Als de geur echt misselijk maakt, gaat het belang van de meerderheid gelden. Vertel het hem eens direct en onomwonden, zonder in nodeloze details te treden. Er is natuurlijk een kleine kans dat hij ten koste van zijn sociale leven (en de gezondheid van collega’s) zijn postvak-territorium wil afbakenen. Maar in alle andere gevallen is duidelijkheid over zijn geur voor iedereen, inclusief hemzelf, een weldaad. Hoe pijnlijk dat in het begin ook mag zijn. Ieder die van zichzelf weet dat hij stinkt, stinkt immers niet meer.
