Asset 14

Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Weerwoord: Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Julius Koetsier bindt in Weerwoord de strijd aan met de dogma’s en de dooddoeners die hij tegenkomt in de gevestigde opiniesecties. Hij fluit praatjesmakers die uit de bocht vliegen terug en voorziet hun meningen van een ongevraagd weerwoord. Deze week: Melvin Schut was verrast door de fascistische woordkeuzes van Thierry Baudet. Onnodige verbazing, had Schut wat beter had opgelet.

‘Dit was niet de Baudet op wie velen stemden,’ stelt Melvin Schut in NRC. Hij zegt verrast te zijn door Baudets gebruik van fascistische terminologie in zijn overwinningsspeech. Als hij wat beter had opgelet, was hij niet verrast geweest.

    “Voor Forum voor Democratie en Thierry Baudet had ik grote verwachtingen, maar na zijn toespraak heb ik een nacht wakker gelegen. Forum boekte tijdens de Provinciale Statenverkiezingen een knappe overwinning. Baudet verwelkomde die op dezelfde avond met een inmiddels geruchtmakende toespraak. De rustig uitgesproken en zorgvuldig geformuleerde tekst leek bol te staan van dog whistles: impliciete omarmingen van blank nationalisme.”

Zorgvuldig geformuleerd, daarover valt te twisten. De uitspraak: “De uil van Minerva spreidt zijn vleugels bij het vallen van de avond. En dat geldt niet alleen voor deze avond” is in elk geval een behoorlijke verdraaiing van Hegel. Die zei dat je pas met wijsheid over een gebeurtenis kunt spreken als deze tot de geschiedenis behoort: vandaar die metaforische avond. Baudet heeft het over een letterlijke avond. En hij heeft het niet over inzichten in de geschiedenis, maar bedoelt dat we pas weten wat de uitslag van de verkiezingen is als alle stemmen geteld zijn. Tja. Overigens begon de uil bij Hegel aan haar vlucht, maar het verbaast me niets dat Baudet een symbool van wijsheid vermannelijkt.

    “Voor de meeste toehoorders klonken woorden als ‘boreaal’ en verwijzingen naar ijstijden misschien onschuldig of excentriek, maar het blank-nationalistische kamp zal gehoord hebben: ‘Ik hoor bij jullie’.”

Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid.

Die observatie is correct, getuige het extreemrechtse gejuich op Twitter, waar openlijke nazi’s inmiddels namen hanteren als ‘Boreaal Europa’ en ‘Boreaal-Europese mammoetjager’. Maar ook vóór die speech spraken neonazi’s over Baudet als ‘onze jongen’. Zijn gebruik van de term ‘cultuurmarxisme’, zijn retweets van tweets over ‘omvolking’ en zijn waarschuwing tegen ‘homeopathische verdunning’ deden bij nazi’s belletjes rinkelen die op Schuts frequentie niet te horen waren (was daarvoor maar een elegante metafoor).

    “Sympathisanten van Baudet rollen sinds zijn toespraak over elkaar heen om te onderstrepen dat zijn gedachtegoed niets expliciet racistisch of extreem-rechts bevat.”

Baudet heeft meerdere malen gezegd dat hij wil dat Europa 'dominant blank' blijft. Bestaat er een redelijke definitie van racisme waaraan die uitspraak niet voldoet? En laten we eens kijken wat ervoor nodig zou zijn om te garanderen dat Baudets wens in vervulling gaat. We zouden migranten op huidskleur moeten selecteren, maar dat is niet genoeg. Er zijn hier immers mensen van kleur, en die krijgen kinderen. Ook met witte mensen. En een kind uit een gemengde relatie wordt meestal niet als ‘blank’ gezien. Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid. Ik denk niet dat Baudet daar een voorstander van is (zo extremistisch als Ebru Umar heeft hij zich nooit geuit). Maar hij presenteert een gedachtegoed dat een culturele omslag moet veroorzaken, een paradigmaverschuiving. Hij heeft een verre toekomst in zijn hoofd. En verplichte sterilisatie voor bepaalde bevolkingsgroepen is het enige logische eindpunt van zijn letterlijk uitgesproken wens.

    “Voor de kiezers is dit alles een ramp. Het is onwaarschijnlijk dat het grootste gedeelte van de Forum-kiezers blank-nationalistisch zou zijn.”

Alle Forum-kiezers die Baudet hebben horen zeggen dat Europa ‘dominant blank’ moet blijven, hebben dat geaccepteerd. Dat wil niet zeggen dat ze dezelfde mening hebben. Maar wel dat ze het geen probleem vinden hun stem aan een racist te geven.

    “De drie hoofdpunten waarmee Forum de verkiezingen won waren: herziening van het onbetaalbare klimaatbeleid, een einde aan de ongecontroleerde massa-immigratie en het terugwinnen van nationale soevereiniteit. Dit is prima te duiden in traditioneel conservatieve termen van prudentie.”

Over Baudets antiwetenschappelijke klimaatkletspraat is genoeg gezegd. Die ongecontroleerde massa-immigratie? Die bestaat niet. Van ‘massa’s’ immigranten is geen sprake, en ongecontroleerd is de immigratie hier al helemaal niet.

    “Forum won kortom niet met racistische thema’s.”

De manier waarop Baudet over massa-immigratie sprak was geheel in lijn met de overwinningsspeech waarvan Schut zo geschrokken is.

Veel Nederlanders van kleur zullen zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

Ik weet niet wat voor de gemiddelde Forum-stemmer de belangrijkste verkiezingspunten waren. Zeker is in elk geval dat openlijke racisten op hem gestemd hebben omdat ze in hem (terecht) een racist zien. En dat iedereen die hem een beetje gevolgd heeft, op z’n minst kennis genomen moet hebben van het gedachtegoed dat die neonazi’s zo aanspreekt.

    “Het hardst getroffen zijn de ontheemde gematigd rechtse kiezers. Zij dachten bij het Forum eindelijk een thuis te hebben gevonden.”

Ik denk toch echt dat er groepen bestaan die harder getroffen zijn. Waar rechtse kiezers dachten ‘eindelijk een thuis te hebben gevonden’, zullen veel Nederlanders van kleur zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

    “Decennia lang zagen ze dat ze met de VVD, CDA en D66 nauwelijks iets wisten te veranderen op de dossiers waarmee het Forum de verkiezingen won. Tegelijkertijd werden deze kiezers tot hun grote frustratie vanwege hun oprechte zorgen door links keer op keer onterecht voor racist en fascist uitgescholden.”

Het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’.

Racist en fascist zijn geen scheldwoorden. Door de (al dan niet terechte) constatering van racisme en fascisme gelijk te stellen aan schelden, zet Schut oprecht bezorgde critici weg als trollen zonder argumenten. Niet iedereen die een ander fascist noemt, zal die uitspraak goed kunnen verdedigen. Maar racisme en fascisme bestaan nu eenmaal. En ook de mensen die wat te gul zijn met die termen, zijn dat doorgaans niet om te schelden.

    “Dankzij Baudet kan links nu retorisch toch haar gelijk halen.”

Dat is een bijzondere manier om te zeggen dat andere mensen iets eerder in de gaten hadden. Maar het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’. Deze framing reduceert politiek tot een spelletje van een debatclub. Mensen die zeggen dat Baudet een fascist is, hopen over het algemeen juist dat ze ongelijk zullen blijken te hebben.

    “Het is idioot om het te moeten herhalen, maar je hoeft niet blank te zijn om van Aristoteles te kunnen leren, van Bach te genieten, of Rembrandt te bewonderen. Je hoeft ook niet blank te zijn om de nieuwe Newton te kunnen worden.”

Dat is inderdaad idioot. Ik zou eraan willen toevoegen dat je niet zwart hoeft te zijn om Chéri Samba te bewonderen, niet bruin om te kunnen leren van al-Razi, niet Aziatisch om van Chen Yi te genieten. Ik bedoel: in zijn kritiek op Baudet lijkt Schut toch te beamen dat ‘blank Europa’ in de geschiedenis altijd op eenzame hoogte heeft gestaan.

    “Ook ben je geen blanke nationalist of racist als je erop wijst dat de sociale cohesie ons dwingt tot bewaakte grenzen en gecontroleerde migratie, gegeven het verschil tussen culturen.”

Eerst beschrijft Schut een expliciet racistische gedachte (dat alleen witte mensen de nieuwe Newton kunnen worden), daarna een radicale en zeldzame politieke stelling: dat iedereen die voor gecontroleerde migratie is, een racist is. Hij suggereert een morele equivalentie tussen de twee overtuigingen. Die is er niet: mensen die een streng migratiebeleid voorstaan, hebben niet te vrezen voor hun veiligheid of burgerschap als ze racist genoemd worden. Dergelijke angst is realiteit voor mensen van wie geloofd wordt dat hun kleur onverenigbaar is met ‘westerse cultuur’.

    “Het sluiten van het gat op centrum-rechts is niet eenvoudig. Dankzij de passiviteit van met name CDA en VVD in de afgelopen decennia zijn er nauwelijks maatschappelijke instellingen waar een centrum-rechts kader zich kan ontwikkelen. Voor linkse clubjes bestaan er daarentegen vele geldpotjes.”

Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen.

Schut blijft vaag over die potjes die er voor links wel en voor rechts niet zouden zijn. Op de publieke omroep profileert WNL zich in elk geval als ‘vrolijk rechts’, terwijl geen enkel journalistiek programma zich ‘links’ noemt of consequent een linkse invalshoek heeft.

    “Met zijn toespraak lijkt Baudet links flink in de kaart te hebben gespeeld.”

Wie hij vooral gelukkig maakt, zijn die openlijke nazi’s, die gasten die Hitler citeren in hun Twitterbio. Zij zien hun gedachtegoed met de dag acceptabeler worden. Twintig jaar geleden konden de meeste mensen die het begrip ‘cultuurmarxisme’ kenden je vertellen dat het een antisemitische complottheorie is. Niet veel meer dan een nieuwe naam voor wat de nazi’s ‘cultuurbolsjewisme’ noemden. Baudet en Paul Cliteur hielpen het begrip van extreemrechtse internetfora naar de Nederlandse mainstreammedia, en inmiddels wordt het gebruikt als synoniem voor ‘politiek correct links’ door mensen die de achtergrond van het begrip niet kennen. Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen, die ze ‘normies’ noemen en als nuttige idioten zien. Dat lijkt me ook voor een conservatief liberaal een belangrijker zorg dan het in de kaart spelen van links.



Beeld: Roel Wijnants via Flickr.

Mail

Julius Koetsier is columnist, filmcriticus, vertaler, video-editor en zo af en toe iets anders.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
Lees meer
het laatste
Gedicht zoekt beeld (deel 1) 2

Poetry International X Willem de Kooning Academy: Gedicht zoekt beeld

Hoe kun je poëzie ook anders ervaren dan via de bundel of op het podium? Achttien studenten illustratie van de Rotterdamse Willem de Kooning Academie lieten zich inspireren door het werk van de dichters van het 53ste Poetry International Festival (9 – 11 juni Rotterdam). Hard//hoofd presenteert een selectie van hun illustraties in combinatie met de gedichten. Alle achttien zijn gedurende het festival te zien in een expositie in LantarenVenster en op de route tussen de festivallocaties op Katendrecht. Lees meer

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Zelfs een kapotte klok wijst tweemaal per dag de juiste tijd aan

Als klein meisje had Roosje van der Kamp een ritueel waarmee ze hoopte haar ouders te kunnen beschermen tegen de dood. Kan magisch denken in plaats van een poging tot controle, ook een vorm van loslaten zijn? Kan het ook een daad van liefde zijn? Lees meer

De diepte in

De diepte in

Wie heeft woorden nodig als je elkaar aan kunt raken? In dit verhaal van Martien van Agtmaal lees je over liefde diep in de zee. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

Contact maken met geesten in de stad van de doden

Contact maken met geesten in de stad van de doden

Hoe de hedendaagse Canadese kunstenaar Marlon Kroll voortborduurt op het werk van een pionier in de abstracte kunst: Hilma af Klint. Lees meer

:De on//smakelijke week: De on//smakelijke mixtape

De on//smakelijke week: De on//smakelijke mixtape

Een (on)smakelijke, muzikale interventie: de redactie smolt wat smoezelige smikkelliedjes samen tot de on//smakelijke mixtape. Lees meer

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia) 4

De on//smakelijke week: Wondermeisjes (of: de aantrekkingskracht van anorexia)

Toen in juni 2014 een week in het teken van eten stond was Emy Koopman not amused. Ze schreef een nog altijd actueel essay over de vraag of een eetstoornis een modeverschijnsel is. Eten door de ogen van een ex-magerzuchtige. Lees meer

:De on//smakelijke week: Hoe je spijt kan loslaten (werktitel) 2

De on//smakelijke week: Deegman

Zuiver je van jouw on//smakelijke emoties met een literaire meditatie door Kiriko Mechanicus. Op het menu: spijt. Kneed alle spijt die je voelt tot een deegman, voordat je hem op 220 graden in de oven bakt. Eet smakelijk! Lees meer

schilderij van varkenskarkassen die aan haken hangen in een slagerij

De on//smakelijke week: Waar het vlees begint

Wat is de connectie tussen het vrouwelijk lichaam en vlees? Waarom kunnen we alleen van iets houden als we het kunnen aaien? Elianne van Elderen onderzocht het in dit gedicht over donshaartjes, de smaak van wondvocht en middelgrote zwarte honden. Lees meer

Zeikwijf

De on//smakelijke week: Pisnijd

Van hoge prijzen tot pottenkijkers: een bezoek aan een openbaar toilet is voor vrouwen vaak niet vanzelfsprekend. Sofie Hees verdiept zich in de ins en outs van dit decennia-oude probleem. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

illustratie van een eettafel met escargots die nog leven, een spartelende octopus, wijn, oesters en een hand met een sigaret die naar eten grijpt.

De on//smakelijke week: Door ingrediënten bij elkaar te voegen, creëer je iets nieuws

Illustrator Feline Wigman laat zich inspireren door de sociale dynamiek en cultuur rond de eettafel. Ze is altijd gefascineerd geweest door wat vies is en toch lekker, of wat lelijk is en toch mooi. Jorne Vriens ging met haar in gesprek. Lees meer

De on//smakelijke week: Hoofdredactioneel

De on//smakelijke week: Hoofdredactioneel

Deze week staat Hard//hoofd in het teken van on//smakelijkheid. Hoofdredacteur Jochum Veenstra opent de week met een tekst over de aantrekkelijkheid van paté en de walging die hij er nu voor voelt. Lees meer

Ik heb schijt

Ik heb schijt

Maatschappelijke ongelijkheid begint in de buurt waarin je opgroeit laat Milio van de Kamp zien in zijn debuut ‘Misschien moet je iets lager mikken’, dat op 16 mei verschijnt. Een voorpublicatie. Lees meer

Knieën

Knieën

‘Hij probeerde net zo breed te lopen als de rest, maar zijn benen bewogen anders.’ Een verhaal van Werner de Valk over een jongen zonder eilandersknieën, die de ondoordringbare mist opzoekt en er lachend in verdwijnt. Lees meer

Toxic Friendships

Toxic Friendships

Het verbreken van toxic friendships geldt op TikTok als een vorm van self-care, maar is dat wel zo? Rijk Kistemaker buigt zich erover. Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

De on//smakelijke maaltijd

De on//smakelijke maaltijd

Op 11 mei presenteren we ons eerste literaire programma van 2023! Met als thema De on//smakelijke maaltijd nodigen we je uit om de grens tussen het smakelijke en onsmakelijke te onderzoeken middels verschillende voordrachten en een gezamenlijk diner in Mediamatic. Lees meer

De dingen die we onszelf vertellen

De dingen die we onszelf vertellen

Aisha Mansaray vraagt zich af waarom mensen elkaars misstappen zo uitvergroten. Zeggen onze ergernissen misschien juist meer over onze eigen gebreken dan die van een ander? Lees meer

Illustratie van twee mensen die boven elkaar hangen en elkaar aankijken

Grenslaag

‘Terwijl ik naderde, zag ik de oude man: naakt op zijn rug, ogen gesloten. Zijn neus herkende ik eerst.’ Een magisch realistisch verhaal van Lieven Stoefs, waarin de hoofdpersoon als in een droom een lichaam in een mortuarium vindt. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel