Asset 14

Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Weerwoord: Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Julius Koetsier bindt in Weerwoord de strijd aan met de dogma’s en de dooddoeners die hij tegenkomt in de gevestigde opiniesecties. Hij fluit praatjesmakers die uit de bocht vliegen terug en voorziet hun meningen van een ongevraagd weerwoord. Deze week: Melvin Schut was verrast door de fascistische woordkeuzes van Thierry Baudet. Onnodige verbazing, had Schut wat beter had opgelet.

‘Dit was niet de Baudet op wie velen stemden,’ stelt Melvin Schut in NRC. Hij zegt verrast te zijn door Baudets gebruik van fascistische terminologie in zijn overwinningsspeech. Als hij wat beter had opgelet, was hij niet verrast geweest.

    “Voor Forum voor Democratie en Thierry Baudet had ik grote verwachtingen, maar na zijn toespraak heb ik een nacht wakker gelegen. Forum boekte tijdens de Provinciale Statenverkiezingen een knappe overwinning. Baudet verwelkomde die op dezelfde avond met een inmiddels geruchtmakende toespraak. De rustig uitgesproken en zorgvuldig geformuleerde tekst leek bol te staan van dog whistles: impliciete omarmingen van blank nationalisme.”

Zorgvuldig geformuleerd, daarover valt te twisten. De uitspraak: “De uil van Minerva spreidt zijn vleugels bij het vallen van de avond. En dat geldt niet alleen voor deze avond” is in elk geval een behoorlijke verdraaiing van Hegel. Die zei dat je pas met wijsheid over een gebeurtenis kunt spreken als deze tot de geschiedenis behoort: vandaar die metaforische avond. Baudet heeft het over een letterlijke avond. En hij heeft het niet over inzichten in de geschiedenis, maar bedoelt dat we pas weten wat de uitslag van de verkiezingen is als alle stemmen geteld zijn. Tja. Overigens begon de uil bij Hegel aan haar vlucht, maar het verbaast me niets dat Baudet een symbool van wijsheid vermannelijkt.

    “Voor de meeste toehoorders klonken woorden als ‘boreaal’ en verwijzingen naar ijstijden misschien onschuldig of excentriek, maar het blank-nationalistische kamp zal gehoord hebben: ‘Ik hoor bij jullie’.”

Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid.

Die observatie is correct, getuige het extreemrechtse gejuich op Twitter, waar openlijke nazi’s inmiddels namen hanteren als ‘Boreaal Europa’ en ‘Boreaal-Europese mammoetjager’. Maar ook vóór die speech spraken neonazi’s over Baudet als ‘onze jongen’. Zijn gebruik van de term ‘cultuurmarxisme’, zijn retweets van tweets over ‘omvolking’ en zijn waarschuwing tegen ‘homeopathische verdunning’ deden bij nazi’s belletjes rinkelen die op Schuts frequentie niet te horen waren (was daarvoor maar een elegante metafoor).

    “Sympathisanten van Baudet rollen sinds zijn toespraak over elkaar heen om te onderstrepen dat zijn gedachtegoed niets expliciet racistisch of extreem-rechts bevat.”

Baudet heeft meerdere malen gezegd dat hij wil dat Europa 'dominant blank' blijft. Bestaat er een redelijke definitie van racisme waaraan die uitspraak niet voldoet? En laten we eens kijken wat ervoor nodig zou zijn om te garanderen dat Baudets wens in vervulling gaat. We zouden migranten op huidskleur moeten selecteren, maar dat is niet genoeg. Er zijn hier immers mensen van kleur, en die krijgen kinderen. Ook met witte mensen. En een kind uit een gemengde relatie wordt meestal niet als ‘blank’ gezien. Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid. Ik denk niet dat Baudet daar een voorstander van is (zo extremistisch als Ebru Umar heeft hij zich nooit geuit). Maar hij presenteert een gedachtegoed dat een culturele omslag moet veroorzaken, een paradigmaverschuiving. Hij heeft een verre toekomst in zijn hoofd. En verplichte sterilisatie voor bepaalde bevolkingsgroepen is het enige logische eindpunt van zijn letterlijk uitgesproken wens.

    “Voor de kiezers is dit alles een ramp. Het is onwaarschijnlijk dat het grootste gedeelte van de Forum-kiezers blank-nationalistisch zou zijn.”

Alle Forum-kiezers die Baudet hebben horen zeggen dat Europa ‘dominant blank’ moet blijven, hebben dat geaccepteerd. Dat wil niet zeggen dat ze dezelfde mening hebben. Maar wel dat ze het geen probleem vinden hun stem aan een racist te geven.

    “De drie hoofdpunten waarmee Forum de verkiezingen won waren: herziening van het onbetaalbare klimaatbeleid, een einde aan de ongecontroleerde massa-immigratie en het terugwinnen van nationale soevereiniteit. Dit is prima te duiden in traditioneel conservatieve termen van prudentie.”

Over Baudets antiwetenschappelijke klimaatkletspraat is genoeg gezegd. Die ongecontroleerde massa-immigratie? Die bestaat niet. Van ‘massa’s’ immigranten is geen sprake, en ongecontroleerd is de immigratie hier al helemaal niet.

    “Forum won kortom niet met racistische thema’s.”

De manier waarop Baudet over massa-immigratie sprak was geheel in lijn met de overwinningsspeech waarvan Schut zo geschrokken is.

Veel Nederlanders van kleur zullen zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

Ik weet niet wat voor de gemiddelde Forum-stemmer de belangrijkste verkiezingspunten waren. Zeker is in elk geval dat openlijke racisten op hem gestemd hebben omdat ze in hem (terecht) een racist zien. En dat iedereen die hem een beetje gevolgd heeft, op z’n minst kennis genomen moet hebben van het gedachtegoed dat die neonazi’s zo aanspreekt.

    “Het hardst getroffen zijn de ontheemde gematigd rechtse kiezers. Zij dachten bij het Forum eindelijk een thuis te hebben gevonden.”

Ik denk toch echt dat er groepen bestaan die harder getroffen zijn. Waar rechtse kiezers dachten ‘eindelijk een thuis te hebben gevonden’, zullen veel Nederlanders van kleur zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

    “Decennia lang zagen ze dat ze met de VVD, CDA en D66 nauwelijks iets wisten te veranderen op de dossiers waarmee het Forum de verkiezingen won. Tegelijkertijd werden deze kiezers tot hun grote frustratie vanwege hun oprechte zorgen door links keer op keer onterecht voor racist en fascist uitgescholden.”

Het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’.

Racist en fascist zijn geen scheldwoorden. Door de (al dan niet terechte) constatering van racisme en fascisme gelijk te stellen aan schelden, zet Schut oprecht bezorgde critici weg als trollen zonder argumenten. Niet iedereen die een ander fascist noemt, zal die uitspraak goed kunnen verdedigen. Maar racisme en fascisme bestaan nu eenmaal. En ook de mensen die wat te gul zijn met die termen, zijn dat doorgaans niet om te schelden.

    “Dankzij Baudet kan links nu retorisch toch haar gelijk halen.”

Dat is een bijzondere manier om te zeggen dat andere mensen iets eerder in de gaten hadden. Maar het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’. Deze framing reduceert politiek tot een spelletje van een debatclub. Mensen die zeggen dat Baudet een fascist is, hopen over het algemeen juist dat ze ongelijk zullen blijken te hebben.

    “Het is idioot om het te moeten herhalen, maar je hoeft niet blank te zijn om van Aristoteles te kunnen leren, van Bach te genieten, of Rembrandt te bewonderen. Je hoeft ook niet blank te zijn om de nieuwe Newton te kunnen worden.”

Dat is inderdaad idioot. Ik zou eraan willen toevoegen dat je niet zwart hoeft te zijn om Chéri Samba te bewonderen, niet bruin om te kunnen leren van al-Razi, niet Aziatisch om van Chen Yi te genieten. Ik bedoel: in zijn kritiek op Baudet lijkt Schut toch te beamen dat ‘blank Europa’ in de geschiedenis altijd op eenzame hoogte heeft gestaan.

    “Ook ben je geen blanke nationalist of racist als je erop wijst dat de sociale cohesie ons dwingt tot bewaakte grenzen en gecontroleerde migratie, gegeven het verschil tussen culturen.”

Eerst beschrijft Schut een expliciet racistische gedachte (dat alleen witte mensen de nieuwe Newton kunnen worden), daarna een radicale en zeldzame politieke stelling: dat iedereen die voor gecontroleerde migratie is, een racist is. Hij suggereert een morele equivalentie tussen de twee overtuigingen. Die is er niet: mensen die een streng migratiebeleid voorstaan, hebben niet te vrezen voor hun veiligheid of burgerschap als ze racist genoemd worden. Dergelijke angst is realiteit voor mensen van wie geloofd wordt dat hun kleur onverenigbaar is met ‘westerse cultuur’.

    “Het sluiten van het gat op centrum-rechts is niet eenvoudig. Dankzij de passiviteit van met name CDA en VVD in de afgelopen decennia zijn er nauwelijks maatschappelijke instellingen waar een centrum-rechts kader zich kan ontwikkelen. Voor linkse clubjes bestaan er daarentegen vele geldpotjes.”

Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen.

Schut blijft vaag over die potjes die er voor links wel en voor rechts niet zouden zijn. Op de publieke omroep profileert WNL zich in elk geval als ‘vrolijk rechts’, terwijl geen enkel journalistiek programma zich ‘links’ noemt of consequent een linkse invalshoek heeft.

    “Met zijn toespraak lijkt Baudet links flink in de kaart te hebben gespeeld.”

Wie hij vooral gelukkig maakt, zijn die openlijke nazi’s, die gasten die Hitler citeren in hun Twitterbio. Zij zien hun gedachtegoed met de dag acceptabeler worden. Twintig jaar geleden konden de meeste mensen die het begrip ‘cultuurmarxisme’ kenden je vertellen dat het een antisemitische complottheorie is. Niet veel meer dan een nieuwe naam voor wat de nazi’s ‘cultuurbolsjewisme’ noemden. Baudet en Paul Cliteur hielpen het begrip van extreemrechtse internetfora naar de Nederlandse mainstreammedia, en inmiddels wordt het gebruikt als synoniem voor ‘politiek correct links’ door mensen die de achtergrond van het begrip niet kennen. Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen, die ze ‘normies’ noemen en als nuttige idioten zien. Dat lijkt me ook voor een conservatief liberaal een belangrijker zorg dan het in de kaart spelen van links.



Beeld: Roel Wijnants via Flickr.

Mail

Julius Koetsier is columnist, filmcriticus, vertaler, video-editor en zo af en toe iets anders.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Oproep: Stouten Stift en het Rode Oor 2025 1

De Stoute Stift en Het Rode Oor 2025

De jaarlijkse erotische schrijfwedstrijd Het Rode Oor en de daaraan gekoppelde illustratiewedstrijd De Stoute Stift staat weer open voor inzendingen! We zijn op zoek naar de beste erotische verhalen om naar te luisteren en vier Nederlandse en vier Vlaamse illustratoren die een beeld willen maken bij de beste verhalen van de erotische schrijfwedstrijd. Lees meer

Composthoop

Een symfonie van het kleine leven

Jesse Van den Eynden neemt je mee in de symfonie van het kleine leven dat zich afspeelt in de duisternis van de composthoop. In dit liefdevolle essay beschrijft hij hoe zijn leven steeds meer overgenomen wordt door de rottende en levende massa in zijn tuin, en hoe het slurpen, klikken en kraken van de aarde en haar bewoners een meditatieve ervaring worden. Lees meer

Auto Draft 5

Verpopping

Wanneer een rups zich in de sombere wintermaanden in haar keukenraam nestelt, koestert de hoofdpersoon in dit verhaal van Esther De Soomer voor het eerst weer gevoelens van liefde en tederheid. Lees meer

Begraaf me, alsjeblieft! Een ode aan het beestje

Begraaf me, alsjeblieft! Een ode aan het beestje

Juul Kruse introduceert de Beestjesweken. Van 16 tot 29 maart zullen alle artikelen die we op Hard//hoofd publiceren gaan over kleine kruipers, slijmerige sluipers en gladde glibberaars. Juul vertelt waar diens fascinatie met beestjes begon en waarom die begraven wil worden na diens dood. Lees meer

Eiland zonder eilandjes

Eiland zonder eilandjes

Bram de Ridder is vervangend psychiater op Bonaire. Maar hoe moet hij zich als witte zorgprofessional verhouden tot de mensen van het eiland? Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Huizen, omhulsels

Huizen, omhulsels

Anne Schepers had nooit gedacht dat ze een huis kon kopen. Tijdens de verbouwing denkt ze na over huizen als politiek middel, hoe het is om als sociale klimmer ruimte in te nemen en waarom dromen over een fantasiehuis een privilege is. Lees meer

Huizen, omhulsels 1

richtingen, ruimtes, rijping

Anne Ballon schreef drie gedichten over een innerlijk dialoog. Met zachte, precieze en lichamelijke beelden neemt Anne ons mee in een conflict tussen een ‘jij’ die naar geborgenheid in seksuele ervaringen zoekt en een ‘ik’ die aan dit zoeken probeert te ontsnappen. Lees meer

:Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent als verzet: brieven over consent in een koloniale wereld

Consent is complex in een wereld gevormd door koloniaal geweld. Yousra Benfquih vraagt zich in haar eerste brief aan Alara Adilow af hoe consent een instrument kan worden van verzet. Lees meer

:Oproep: Hard//hoofd Biechtlijn

Luister de collectieve biecht uit 'Ssst'!

Voor Hard//hoofd magazine 'Ssst' verzamelden we biechten; de collectieve audiobiecht luister je hier! Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Iemand die in je gelooft

Iemand die in je gelooft

Jam van der Aa ontdekte pas laat dat ze autisme heeft. Toen ze jong was herkende jeugdzorg bovendien niet de rol van autisme in de onveilige situatie bij haar thuis. Ze was gedreven en nieuwsgierig, maar lange tijd op zichzelf aangewezen. Dit essay is een pleidooi voor betere jeugdzorg en gaat over veerkracht en jezelf leren begrijpen en vertrouwen. Lees meer

Stilte

Stilte

Haren wassen bij de kapper, of een ochtendkoffie in een treincoupé. Angelika Geronymaki neemt je in dit gedicht mee langs vormen van stilte. Lees meer

Automatische concepten 87

Van mijn spreekkamer tot aan Afghanistan

In haar behandelkamer zit Jihane Chaara als forensisch psycholoog niet alleen tegenover slachtoffers, maar ook tegenover daders van dwingende controle, een vorm van huiselijk geweld. Wat is het verband tussen deze psychologische, onderdrukkende machtstructuur van een individidu als meneer X in haar spreekkamer, en het regime van de Taliban in Afghanistan? Een essay over de verbinding tussen daderschap, ontkenning, grotere structuren van vrouwenonderdrukking en verzet. Lees meer

Lieve Yas 1

Lieve Yas

'Ik ben langzamerhand gaan inzien dat voor mij de scheidslijn tussen absolute vrijheid en eenzaamheid vaag is.' Mischa Daanen schrijft een brief aan zijn ex-date, die na een lange relatie vooral toe was aan vrijblijvendheid. Kan iets wel echte liefde zijn, als je beide andere voorwaarden stelt aan een relatie? Lees meer

Schieten op de maan

Schieten op de maan

'I shot the moon, and I’ll do it again if I have to.' Julien Staartjes vindt het moeilijk te bevatten hoe de wereld letterlijk in brand staat, maar er toch vooral ogen zijn gericht op wie de grootste raket kan bouwen. Daar kan geen fictie tegenop, maar je moet het toch proberen. Lees meer

Einde Schooldag

Einde Schooldag

Leerlingen zijn als tijdelijke passanten van wie je een hoop weet, maar nooit hoe het met ze af zal lopen. 'Ze zijn open eindes', zo schrijft Engels docente Charlotte Knoors in dit persoonlijke essay over de raadselachtige verhouding tussen docent en student. Lees meer

Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer