Asset 14

Het volk is niet wit

Het volk is niet wit

Met de winst van een fascistische partij in de Provinciale Statenverkiezing worden gevaarlijke gedachten steeds gangbaarder en geaccepteerder. Jarmo Berkhout kan het niet lijdzaam aanzien: hou toch op met het goedpraten van Forum-fascisme.

Asha ten Broeke was de eerste die het schreef in haar Volkskrant-column: “De fascisten hebben gewonnen.” Weldenkende mensen in het politieke midden namen daar aanstoot aan: zo vervreemd je rechtse kiezers en je overdrijft, vonden zij. Maar Ten Broeke overdrijft niet. Het probleem is simpelweg dat er nog geen hedendaagse term is die in één keer het controversiële, het inherent foute, het gevaarlijke en het verwerpelijke weergeeft van de doctrines van nieuw rechts. De volgelingen en apologeten van Baudet kunnen altijd volhouden dat ze niet fascistisch zijn, zo lang ze niet als de bruinhemden van weleer door de straten marcheren. De Forum-Jugend, die zich voornamelijk online socialiseert in de paranoïde wereld van de culture wars, en de oudere Forum-aanhang die jarenoud ressentiment met zich meesleept – ze vertegenwoordigen inderdaad niet het zwarthemdenfascisme van Mussolini.

Toch moeten we deze partij fascistisch noemen. Misschien niet haar Vinex-wijk-bewonende gemiddelde stemmer, maar wel haar leidende figuren en zeker haar gedachtegoed. Als we alleen op de eigen woorden van Baudets volgelingen afgaan, ontstaat er precies de verwarring waar Forum ideologisch van profiteert. Ze zijn namelijk helemaal niet racistisch, ze zijn “ras-realistisch”. Ze perverteren niet de universele strekking van de mensenrechten, ze verdedigen slechts onze oude “boreale” wereld. Ze zijn niet antisemitisch, maar willen dat de joden in hun eigen etno-staat blijven. En wellicht is er zelfs voor de moslims in de wereld plek, als de EU er maar mee ophoudt hen naar het dominant blanke Europa te importeren om ons hier om te volken.

De Forum-fascisten presenteren zich als weldenkende mensen.

De fascist houdt er een logica op na die draait om puurheid, zuiverheid en eenheid. De fascist is bang voor elke vorm van besmetting, vervuiling en vermenging. De fascist heeft gelijk dat hij de ware erfgenaam is van de oude Europese cultuur, in zoverre de Europese ideologie van raciale en culturele superioriteit de wereld herschapen heeft in het beeld van een gewelddadige, moordzuchtige hiërarchie. De fascist moet de realiteit, die niet zuiver is, onderdrukken om zijn fantasie in stand te kunnen houden. De partij van Baudet vormt het vehikel voor precies deze logica, deze angsten, en deze fantasie.

De Forum-fascisten presenteren zich als weldenkende mensen. Ze zijn alleen weldenkend voor zover er een rationaliteit is die het niet afkeurt wanneer men een politiek programma bouwt op de gedachte “eigen volk eerst”. Uitgaande van de logica van zuiverheid is het nu een politieke mening. Er is niks mis mee, je kan gewoon zeggen: ik wil dat er geen buitenlanders zijn, want Nederland moet Nederland blijven, en dat is een wit land, zoals het hoort. Met de gedachteloosheid die we alleen kennen van Hannah Arendts beschrijving van de banaliteit van het kwaad, eisen ze het recht op hun xenofobie op en tegelijkertijd het recht erin gerustgesteld te worden dat er met hen niks mis is.
Het volk is niet wit 1

Demonstratie tegen fascisme, racisme en antisemitisme in Amsterdam, 1980

Het is deze witte onschuld die deportaties van vluchtelingen en de repressie van minderheden en vrouwen niet eens meer hoeft te vermommen als een noodzakelijk kwaad. Daar zijn nu simpelweg redenen voor, waar men voor uit durft te komen. Het is deze witte onschuld die de Forum-stemmende secretarieel medewerker van een accountancykantoor laat voortleven in de kleine provinciestad waar hij de mensen niet zal horen of zien die het slachtoffer worden van zijn politieke waanvoorstelling. Hij zal daar een blank leven leiden, eentonig, overzichtelijk, monochroom, afgesneden van elke vorm van ervaring die hem op andere gedachten kon brengen, gerustgesteld in zijn fantasie dat wanneer zijn wereld wit is, het goed is.

Het volk is niet een witte, Europese, heteroseksuele man met een verlosserscomplex en een overdaad aan verdrongen angsten.

Baudet en de zijnen verlangen helemaal niet terug naar vroeger. Ze toveren een hoop quatsch tevoorschijn die een nauwelijks consistente mythe vormt over een superieure beschaving waar niemand iets van afweet, en als dat niet werkt, kunnen ze altijd nog teruggrijpen op de IJstijd. Maar dat doet er niet toe. Ze fixeren het heden. Ze zeggen: jij en je racisme zijn oké. Wit suprematisme is de militante ideologie die uit de gedachte voortkomt dat het echte volk één en ondeelbaar is op basis van zijn ras, en dat wit superieur is aan de rest. Dat is de kern van de politieke doelen van het Forum-fascisme.

Maar het volk is niet wit. Het volk is niet een witte, Europese, heteroseksuele man met een verlosserscomplex en een overdaad aan verdrongen angsten. Het volk is de coalitie van mensen en groepen die iets te winnen hebben bij het breken van de status quo die hen onderdrukt: trans, cis, queer, zwart, wit, homo, hetero, moslim, de “onzuivere” mengeling die we zijn. Het volk is wat ontstaat uit de solidariteit waarin we die strijd voeren. Afgelopen zaterdag vond de jaarlijkse demonstratie tegen racisme plaats. Die brak de logica van de zuiverheid, en creëerde eenheid op basis van een gedeeld doel en een gedeeld verlangen. Daaraan blijven werken is nu onze opdracht, zolang er fascisme bestaat.



Beeld: Wikimedia Commons.

Mail

Jarmo Berkhout werkt bij Het Actiefonds, een Amsterdamse organisatie die wereldwijd activisten ondersteunt. Hij studeerde filosofie aan de UvA, die hij meermaals hielp te bezetten, en is schrijver.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

Reinout Bongers schreef een nabeschouwing van de Zomergasten-aflevering met Pierre Bokma als gast of, moeten we zeggen, hoofdrol? "Therapie heeft hij wel geprobeerd, maar dat leverde hem - naar eigen zeggen - vooral een lege bankrekening op." Lees meer

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Toen zijn stiefmoeder Pieta stierf, voelde het voor Jelle Havermans alsof hij werd bevrijd van een van zijn grootste onderdrukkers. Voor ons Sorry-magazine schreef hij dit essay waarin hij jaren later toegeeft dat de vrouw die hem en zijn zusje het leven zuur maakte, ook slachtoffer was van haar eigen tijdsgeest en omgeving. Lees meer

:Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

In dit persoonlijke essay ontrafelt Laura Korvinus de draden die haar met haar oma verbinden. Langs welke verhalen of assen kan verbondenheid tussen verschillende generaties ontstaan en worden vastgehouden? Deel 1. 
 Onderweg naar mijn grootouders glipt een herinnering mijn gedachten binnen. Op een oude video ben ik aan het spelen aan de rand van... Lees meer

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Aucke Paulusma ging op studiobezoek bij kunstschilder Koen van den Broek. In de hoop inspiratie op te doen voor zijn eigen kunstenaarscarrière, bespreken ze de kunst. Lees meer

:Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje? 7

Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje?

Waarom blijft prachtige kunst soms onbekend? Janke Boskma kreeg kippenvel van Sōsaku hanga en dook in de Japanse kunstgeschiedenis. Lees meer

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ettie reageert voor een laatste keer op een brief van Jochum, door te schrijven over verdriet, kwetsbaarheid, woede en het belang van actief luisteren. Lees meer

:'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

Juul Kruse bekijkt de Zomergasten-aflevering van Sana Valiulina, waarin zij bovenal probeert hoop te houden en overeind te blijven tegen de achtergrond van immer grimmig Rusland. Lees meer

Een excuus in een klein restaurant

Een excuus in een klein restaurant

Ettie schreef een brief aan Jochum, die hem ontroerde. Hij besloot een brief terug te sturen over excuses, ouders en wat het betekent om zowel een cis-man én queer te zijn. Lees meer

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Een goed passend hokje is nog steeds een hokje

Vorige week schreef Jochum een brief aan Ettie over zijn ervaring met queer-zijn, biseksualiteit en identiteit tijdens zijn jeugd. In deze brief reageert Ettie met haar eigen ervaring en vraagt ze zich af of iedereen queer zou kunnen zijn. Lees meer

De schipperende kameleon: zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

De schipperende kameleon: Zomergast Van der Burg is sociaal voor de mensen, maar liberaal in het beleid

Eric van der Burg was op bezoek bij Zomergasten. Marthe van Bronkhorst geeft in dit artikel haar scherpe analyse op de aflevering. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - Brief 2

Wie wil nou een slachtoffer zijn?

Jochum ontving een brief van Ettie over zijn nooit-verstuurde brief aan zijn jeugdliefde. Ettie vindt dat Jochum de vrijheid van de queeridenteit niet goed beschrijft. Hij besluit Ettie een brief terug te sturen en op haar kritiek in te gaan. Lees meer

Briefwisseling Ettie en Jochum - brief 1

Het privilege van lesbisch-zijn

Een nooit verstuurde brief die door Jochum Veenstra op Hard//Hoofd gepubliceerd werd, begon een eigen leven te krijgen in het hoofd van Ettie, die niet zo goed wist wat ze ervan moest vinden en er toen maar over besloot te schrijven. Het resultaat is een niet-verstuurde brief die ze toch besloot op te sturen. Lees meer

Een kus van een beer

Een kus van een beer

Nick Sens ontmoet een beer in de dierentuin en raakt gefascineerd door deze dieren. Wie of wat ervaren we als we oog in oog met een beer staan? Aan alle wezens van de metamorfose, hier en daarginds (Nastassja Martin) De bruine beer zet twee zware stappen in mijn richting en ik bevries. Het gegil en... Lees meer

Kijken in de spiegel van de Gendermonologen

Kijken in de spiegel van de Gendermonologen

Wie zie jij als je in de spiegel kijkt? Voldoe je aan het beeld van ‘de gemiddelde mens’, of niet? Tom Kniesmeijer vraagt zich af waarom afwijken van het gemiddelde zoveel weerzin oproept en of hét gemiddelde wel bestaat. ‘Precies op het gemiddelde past niemand’. Ik sluit mijn ogen en ben terug in de Leidsestraat.... Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer