Asset 14

Zoek een thuisgevoel, geen huis

Eind december moet ik mijn huis uit. Ik heb tot nu toe altijd extreem veel geluk gehad met kamers vinden, zoveel geluk zelfs dat ik nog nooit écht heb hoeven hospiteren. Behalve drie keer op één dag in Duitsland. Maar daar was ik, vermoedelijk door mijn süße doe-het-zelf-Duits, bij alle Wohngemeinschaften meer dan welkom. Daarnaast stond Gießen bekend als een van de lelijkste steden van het land – iedereen wilde er weg, niemand wilde er wonen.

Nu zoek ik een kamer in Amsterdam (of Utrecht). Voor maximaal vierhonderdvijftig euro. Ik heb weinig eisen. Klein vind ik knus, ver fietsen betekent veel tijd om na te denken. Het enige dat ik absoluut eis is een thuisgevoel. Het maakt me niet uit dat ik klink als de voice-over van een programma van Omroep Max. Sterker nog, als het zou kunnen zou ik in een aflevering van Maestro of Heel Holland Bakt gaan wonen. Volgens mij is het daar prima toeven. Ik kan het weten, ik mocht ooit een van Robèrts wentelteefjes proeven:

Maar hoe vind ik zo’n warm huishouden? Iedereen zoekt kamers, huizen, studio’s. Ik heb tientallen vrienden die hun achternaam hebben veranderd in een oproep. Allemaal licht wanhopig, bereid om iedere zes weken in een ander blok beton te wonen. Als we hierover praten word ik al snel emotioneel, soms zelfs licht agressief. Dan gebruik ik grote woorden als BASISBEHOEFTE en ONTWORTELD, en roep ik op tot revolutie: WE STOPPEN MET WONEN. Daar lachen we dan om, en checken vervolgens op het toilet alle Facebookgroepen waar kamers voor absurde bedragen worden aangeboden.

Ik word er vaak verdrietig van dat het voelt alsof ik mezelf moet verkopen. Zo leuk vind ik mezelf niet. Wat zegt het dat deze zoektocht zo existentieel voelt? Dat de rest van mijn leven te versplinterd voelt?

Ik leer veel over mezelf. Ik weet nu bijvoorbeeld: ik heb een hekel aan geforceerd grappig doen, maar voel wel de interne noodzaak om mijn ChinChan-pinkring te benoemen. Die voelt net zo tekenend, als de masteropleiding dramaturgie die ik ga doen. Geen idee waarom. Ik had pas een gesprek met mijn huisgenootje, ik zei: “Onder een mooie jurk draag ik lompe schoenen. Ik voel me te kwetsbaar als ik echt mooi probeer te doen.”

Ooit had ik op een blauwe maandag een account op Tinder. Mijn profiel bestond uit een handjevol vreemde foto’s van mezelf (zoals bovenstaande), en zo heb ik mijn grote liefde gevonden. Maar misschien moet ik bij mijn kamerzoektocht voortaan aan alle markante details toevoegen dat ik een huis zoek waar ik me thuis kan voelen. Hoe kwetsbaar en bejaard dat ook klinkt. Waar ik een jaar geleden zei dat spot mijn manier is van genegenheid tonen, weet ik nu: de liefde is geen plek voor ironische distantie. Net als een huis. In beiden wil ik me thuis voelen, en in mijn badjas durven lopen.

Ik blijf kritisch tot het echt niet meer anders kan. In de tussentijd probeer ik mijn verlangens zo simpel mogelijk te verwoorden. Ik hou van gezelligheid, maar ook van mijn eigen dingen doen. Als iemand toevallig een thuis voor me heeft: ik ben veel te makkelijk te vinden op Facebook.

Mail

Lisanne van Aert is schrijver, theatermaker en bloemist. Ze floreert bij haar eigen theatergroep: Het Pijpcollectief. // lisanne@hardhoofd.com

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Witte tranen

Witte tranen

Vaak kan geconfronteerd worden met een racistische misstap veel losmaken in witte vrouwen. Waar komt dat door? Fleur den Boer onderzocht het perfectionisme van witte vrouwen en hoe zogeheten 'witte tranen' racisme in de hand werken. Lees meer

Stieren en vrouwen hebben iets gemeen

Stieren en vrouwen hebben iets gemeen

Wat hebben stieren en vrouwen gemeen? In dit essay ziet Barbara Haenen tijdens het bezoeken van een stierengevecht gelijkenissen met haar eigen ervaringen. Lees meer

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn 1

Links, wees niet zo bang om hypocriet te zijn

Marthe van Bronkhorst bekijkt hypocrisie als spectrum: hoe hypocriet ben jij op een schaal van Frans Bauer tot Johan Derksen? Lees meer

Bijsturen 1

Bijsturen

In dit essay legt Belle de Rode de vinger op de zere plek. Ze beschrijft hoe zij de rol van bijsturende kapitein op zich moet nemen omwille van haar zieke vader, terwijl ze juist afscheid had willen nemen van de kritische kapitein die in haar huisde. Lees meer

In je eentje achterblijven

In je eentje achterblijven

Als vriendin K. op een date gaat, denkt Eva van den Boogaard na over hun onuitgesproken pact. Zo lang ze beiden ongelukkig in de liefde zijn, hebben ze elkaar. Maar wat als er iemand dat pact uitstapt? Lees meer

Gelukkig zien jonge mensen het verband tussen toen en nu

Durf te leren van het verleden

Op Dag 150 van de wrede vergeldingsactie van Israël is een eind van de ‘slachting’ van Palestijnen nog niet in zicht. Schrijver Marte Hoogenboom vestigt haar hoop op activisten en journalisten die het verband tussen ‘toen’ en ‘nu’ durven zien. Lees meer

Fatma Shanan: de lichtelijke melancholie van het zomerse alleen zijn 1

Fatma Shanan | De lichtelijke melancholie van het zomerse alleen zijn

Een oase van rust midden in Berlijn. De kleine geschilderde landschappen en zelfportretten in de natuur van Fatma Shanan (1986, Israël) komen goed tot hun recht in de expositieruimte van Dittriech en Schlechtriem. De tentoonstelling ‘The Inn River’ bestaat uit een bescheiden aantal van negen schilderijen. Aucke Paulusma laat zien dat een aandachtige observatie loont, maar dat de schilderijen laten niet per se een vrolijke indruk achterlaten. Lees meer

Reden tot paniek

Reden tot paniek

In dit droomachtige en persoonlijke essay blikt Wouter Degreve terug op zijn jeugd, en hij onderzoekt de effecten daarvan op het heden. Want 'de kracht van de plek waar je bent opgegroeid mag je nooit onderschatten.' Lees meer

Geld lenen

Geld lenen

‘Het spijt me,’ zeg ik. ‘Voor dit alles.’ Ik gebaar om me heen. ‘Voor Nederland.’ In deze column van Anne Schepers ontmoeten twee vrouwen, die uitkijken naar hun avond in een wijnbar, een man die een treinkaartje naar Ter Apel bij elkaar probeert te sprokkelen. Lees meer

Vijftig jaar vrijheid van beweging

Vijftig jaar vrijheid van beweging

Tom Kniesmeijer leerde dansen op de remixes van discopionier Tom Moulton. Nu zijn eerste kennismaking met de muziek van deze sterproducent bijna vijftig jaar geleden is, blikt hij terug en komt hij tot een inzicht over onze tijd. Lees meer

Kür op muziek

Kür op muziek

”Onlangs las ik over wezentjes die alleen bestaan in de droom van een slapende vrouw.” Nelson Morus schreef een kort verhaal over geforceerde gezelligheid, chatbotgesprekken over lievelingsgerechten, hectiek en de alledaagse sleur. Lees meer

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

Als je wordt uitgenodigd voor een euthanasiefeest, dan ga je

'Als je je psycholoog écht een brevet van onkunde wil geven, moet je haar uitnodigen voor je euthanasiefeest.' Lees meer

Neoliberaal Lang Covid 2

Neoliberaal Lang Covid

Voor ons 'Aaah'-magazine, schreef Harriët Bergman een essay over hoe long covid-patiënten vallen tussen pech en onrecht. "Er is iets grondig mis met hoe we in Nederland omgaan met mensen met een beperking en chronisch zieke mensen." Lees meer

Zo het begon 1

Zo het begon

Nele Peeters schreef een ontroerend verhaal, vol treffende zinnen en beelden. Het is dromerig verhaal, over eenzaamheid, hoop, zorgzaamheid en zwaarte. Lees meer

Ik ook op jou

Ik ook op jou

Op een avond zegt iemand tegen Eva dat hij verliefd op haar is. Terwijl hij wacht op een antwoord, denkt Eva na over wat verliefd zijn eigenlijk is. Lees meer

 1

Het model

De hoofdpersoon in dit verhaal van Feico Sobel poseert op een doordeweekse avond naakt voor een schilderklasje in Spijkenisse. De sessie ontaardt in een bizarre erotische nachtmerrie waarin onze verteller zich totaal verliest. Lees meer

Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

In dit persoonlijke essay reflecteert Tom Kniesmeijer op queer activisme en literatuur, oftewel: de reden dat we strijden en schrijven. Lees meer

:Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Hard//hoofd zoekt twee getalenteerde, assertieve, breed onderlegde beelddenker (x/v/m) die de beeldredactie willen komen versterken! Lees meer

Herhaalrecept

Herhaalrecept

Op een ochtend wordt Aisha Mansaray wakker in een parelmoeren bubbel. Ze onderzoekt hoe ze met haar depressie op de randen van de realiteit kan leven, zonder de grip erop te verliezen. ‘Mijn aandoening was een zuigend ding geweest dat zich om mij heen had gewikkeld, lelijk, en meer levend dan ik.’ Lees meer

Stop met het onderschatten van de gevolgen van het slavernijverleden

Stop met het onderschatten van de gevolgen van het slavernijverleden

Zelfs 150 jaar na de afschaffing van de slavernij, zijn de gevolgen daarvan nog steeds voelbaar. Veel Nederlanders zien helaas niet in hoe de koloniale geschiedenis het heden heeft vormgegeven. Pas als je de bloedrode draad door de Nederlandse geschiedenis begrijpt, kun je de huidige ontwikkelingen echt begrijpen stelt Jazz Komproe. ‘Een onzichtbare wond laat zich immers moeilijk genezen.’ Lees meer

Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Meld je aan als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang ons papieren magazine twee keer per jaar in de bus. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer