Asset 14

Zie je helden live

Noem een bekende artiest en mijn vriendin vertelt wanneer ze hem, haar of hen live heeft gezien. Hardop rekent ze uit: was het Lowlands 2008, 2009, Sziget 2011, Pinkpop, ergens anders? Een gruwel. Het voelt alsof ze opschept, maar waarmee dan? Het is onzalige verafgoding van gewoon maar mensen.

Ik snap dat niet. Waar heb je helden voor nodig? En waarom moet je die opzoeken? Ik volg hooguit wat schrijvers en dichters op Twitter, voor de aardigheid. Hoewel. Tussen ons gezegd en gezwegen: ik zwijmel bij profielfoto’s en beschrijvingen, namen op kaften en in colofons. Vooral bij de jongelingen, de rijzende popsterren van de literatuur. Thomas Heerma van Voss, Marieke Rijneveld, Roos Vlogman, om er een paar te noemen. Overal staar ik naar deze abstracte superhelden. Maar ik zoek ze in principe niet op in het echte leven. Nooit had ik zo’n stiekeme held van me in levende lijven ontmoet.

Tot ik een tijdje terug zelf iets mocht vertellen op een Hard//hoofd-avond. Hard//hoofd-iconen, schrijvers en dichters pur sang, stonden op hetzelfde podium als ik en zaten in het publiek. Mijn helden bleken menselijk. God, zo menselijk. Ik kon ze aanraken. Eén handdruk per persoon, soms wisselden we zelfs zinnen uit. Het voelde alsof ik een tienjarige ballenjongen was, die naast Ronaldo het voetbalveld op mag lopen. En dat hij dan naar je knipoogt. Vèèèt! Nadien accepteerden ze zelfs mijn vriendschapsverzoeken op Facebook. Maar omdat ik ook wat moest vertellen die avond, trilde ik al twintig uur van stress. De gebeurtenis drong nauwelijks tot me door. Daarom besloot ik een paar maanden later mijn helden nog eens van dichtbij te gaan zien.
3519651938_42237f4a6c_bIk ben één van de eerste bezoekers op literaire avond Watershed in Eindhoven. Nietsvermoedend loop ik opeens woordenheldin Rijneveld tegen het lijf. Ze kijkt me aan en begroet me met een uitgesproken ‘Hallo.’ In de zaal zie ik een schrijver die ik op Twitter volg met zijn twee zoontjes, even later druppelt nog een bekende schrijver binnen. In het publiek zitten ongetwijfeld nog meer zwaar- en lichtgewichten.

Deze mensen voor me te zien, met gewone of hippe kleding om hun hoogstpersoonlijke lijven, hun zekere en onzekere maniertjes, hun stemmen en blikken. De verhalen en gedichten die vóór me tot leven komen. Wat. Een. Extase. Soms verdrink ik, echt, dan verdwijnt de ruimte om me heen en zie ik alleen de man of vrouw achter de microfoon.

Je helden live zien, het is een enorme aanrader. Geen idee waarom ik me dat nu pas realiseer. Het heeft namelijk drie concrete voordelen.

1) Je kan er de hoop mee opkrikken dat je zelf ooit tot die hoogte stijgt. Zij zijn mensen, jij bent een mens. Logisch gezien rechtvaardigt dat toch wel de conclusie dat ook jij goede dingen kan doen?

2) Het relativeert. Hoewel het godsonmogelijk mooi is je helden te zien shinen, stelt het de absurde projecties ook bij. Het zijn maar gewoon mensen.

3) Er is in het leven geen geschikter richtpunt dan je helden. Zij zijn wat jij worden wil. Jawel, dat zijn ze. Achter de nevelige horizon des levens schitteren zij als volgroeide, briljante sterren. Door ze op te zoeken, breek je door de mist en kun je verlicht raken. Of nog verder verblind.

  
Mail

Ron Vaessen (1987) is wetenschapsjournalist en zint op een debuutnovelle.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer