Asset 14

Depressie

Hard//Talk: Depressie 1

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Een miljoen Nederlanders slikt een antidepressivum. Jongvolwassenen voelen zich gevangen tussen dip en depressie. Aan het eind van deze maand vindt er zelfs een depressiegala plaats. Depressie is helemaal hot & happening. Paula denkt dat je de sombere kant van het leven soms beter kunt accepteren dan bestrijden.

Hoe komt het dat zoveel mensen zich ongelukkig voelen? Volgens oud-psychiater Jan Swinkels, vorige week te gast bij Buitenhof, is dat simpel: depressieve gevoelens horen gewoon bij het leven. Zonder pieken geen dalen, of eigenlijk andersom dus. Depressie is geen ziekte, maar een classificatie aan de hand van bepaalde symptomen. Een antidepressivum werkt daarom volgens Swinkels alleen bij de zwaarste gevallen – en toch slikt een miljoen Nederlanders een pilletje tegen de ellende. ‘We hebben er een ziekte van gemáákt.’Floor Rusman schreef in haar column in het NRC over een uitverkochte debatavond: ‘Het twintigersdilemma: tussen dip en depressie’. Rusman uit haar onbegrip over het gezamenlijk slachtofferschap van een dergelijke avond. Ze eindigt haar stuk plotseling begripvol, alsof ze iemand op een vriendelijke manier probeert te dumpen: door de gevoelens van de ander, in dit geval de massaal voorkomende depressies, te erkennen.

Begrijp me niet verkeerd; ook ik geloof wel degelijk dat er mensen zijn die zich ongelukkig voelen en ik vind het zeker belangrijk dat er aandacht is voor het feit dat het niet altijd goed gaat met iedereen. Maar is het niet veel zinvoller te debatteren over of je slecht voelen wel echt zo erg is?

Sinds wanneer is het ‘ziek’ om je een periode in je leven niet goed te voelen? Iedereen wil het taboe van depressie doorbreken, maar ligt het probleem niet juist bij de gedachte dat een depressie een vorm van falen is? Het dwangmatig altijd maar weer willen presteren heeft een negatief effect op onze geestelijke gezondheid. Waarom nemen we geen genoegen met de werkelijkheid en geloven we liever dat we ons lot in eigen handen hebben?

as_depression_takes_control_of_you_by_kira_sensei-d9f63j4Illustratie: kira-sensei via DeviantArt

Zelfhulpboeken suggereren dat jezelf gelukkig maken mogelijk is. Op de laatste editie van het Brainwash-festival vertelde journalist Oliver Burkeman echter dat de illusie van een maakbare wereld het gevoel van falen vaak alleen maar groter maakt. Negatieve gedachten hebben namelijk ook een belangrijke functie: ze bereiden je voor op het worst case scenario en temperen je misschien te hooggespannen verwachtingen van het leven.

Vorig jaar stond ik een paar minuten voor de spiegel. De opdracht: kijk jezelf aan en noem voor jezelf een minuut lang op waar je blij van wordt en trots op bent. Ik stelde de opdracht uit en toen ik mezelf eenmaal in de spiegel aankeek, was het enige wat ik kon bedenken ‘ik weet niets’ en een paar ongemeende, oppervlakkig ‘positieve’ opmerkingen naar mezelf toe, wat resulteerde in een nieuw soort huilen en een enorme teleurstelling in mezelf.

Ook ik geloofde even in de waan van de maakbare wereld; ik wilde mezelf ‘beter’ maken en positiever over mezelf laten denken; met juist het tegenovergestelde als resultaat. De gedachte dat een depressie een defect is, wekt de hoop dat het iets tijdelijks is. Ik vroeg ooit aan een vriendin: ‘denk je dat depressie ooit weg gaat?’ ‘Dat weet ik niet', zei ze, 'het hoort er onderhand gewoon bij.’

Mail

Paula Lina ('89) is een freelance journalist en muzikant. In taal en geluid drukt zij zich uit.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Zo rood als een kreeft

Zo rood als een kreeft

Wanneer twee Spaanse vrienden Ferenz Jacobs uitnodigen voor een protestmars tegen toerisme in Barcelona, voelt hij zich voor het eerst weer een 'outsider'. In dit essay richt hij zich op de gevolgen van massatoerisme op de permanente bewoners. Is er een ander soort toerisme mogelijk, buiten de logica van onderdanigheid, kolonialisme en uitbuiting om? Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus in een zompig moeras

Een cactus kan toch niet groeien in een zompig moeras? In dit essay schetst Jam een realistisch beeld van de autistische ervaring in een kapitalistisch systeem dat productiviteit als het hoogste goed beschouwt. Lees meer

Lieve buren

Lieve buren

Ze hebben dezelfde brievenbus en dezelfde supermarkt, maar Nienke Blanc vraagt zich in deze nooit verzonden brief af of dat het enige is dat ze met haar buren deelt. Lees meer

Best Friend (For The Forseeable Future)

Best Friend (For The Forseeable Future)

Lotte Krakers’ vriendschap met Karlien eindigde mét blauwe vinkjes, maar zonder antwoorden. Het laat Lotte reflecteren op het afdwingen van gelijkenissen in een vriendschap, en het plaatsen van vrienden op voetstukken: ‘Karlien hield me een spiegel voor, waarin ik vooral zag wat ik niet was.’ Lees meer

Je hebt mij getekend voor het leven

Je hebt mij getekend voor het leven

Hoe sluit je een hoofdstuk af? Jop Koopman schreef een brief aan zijn oude baas, in wiens tulpenbedrijf hij als invalkracht een bedrijfsongeval meemaakte. Lees meer

De dooddoener van het kwaad

De dooddoener van het kwaad

Bas Keemink bespreekt de film 'The Zone of Interest', waarin Jonathan Glazer 'Big Brother' naar de Holocaust brengt. Lovende kritieken schrijven dat hij Hannah Arendts theorie, de banaliteit van het kwaad, goed in beeld brengt, maar is dat wel zo? Lees meer

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Exteriors, Annie Ernaux and Photography

Jorne Vriens bezocht een tentoonstelling in Parijs en dit leidde tot een prachtige uiteenzetting over tekst, smartphones, connectie en fotografie. Lees meer

De eerste leugen

De eerste leugen

De eerste keer dat Job van Ballegoijen de Jong loog, was het bijna onschuldig. Een leugentje om bestwil, dacht hij toen, om zijn moeder gerust te stellen. Maar die eerste leugen groeide uit tot een web waarin hij langzaam verstrikte. In zijn debuut 'Morgen vertel ik alles' vertelt hij waarom iedereen een tweede (of derde) kans verdient. Lees meer

Leven in laagjes

Leven in laagjes

In dit essay geeft Dani Bouwman een intieme reflectie op identiteit, familie en het verlangen naar een plek waar hij volledig zichzelf kan zijn. Lees meer

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

De overkokende theatraliteit van Pierre Bokma maakt van Zomergasten weer een feestje

Reinout Bongers schreef een nabeschouwing van de Zomergasten-aflevering met Pierre Bokma als gast of, moeten we zeggen, hoofdrol? "Therapie heeft hij wel geprobeerd, maar dat leverde hem - naar eigen zeggen - vooral een lege bankrekening op." Lees meer

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Eerherstel voor mijn stiefmoeder

Toen zijn stiefmoeder Pieta stierf, voelde het voor Jelle Havermans alsof hij werd bevrijd van een van zijn grootste onderdrukkers. Voor ons Sorry-magazine schreef hij dit essay waarin hij jaren later toegeeft dat de vrouw die hem en zijn zusje het leven zuur maakte, ook slachtoffer was van haar eigen tijdsgeest en omgeving. Lees meer

:Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

Aan een dun touwtje: Over onbegrip, offers en intergenerationele solidariteit

In dit persoonlijke essay ontrafelt Laura Korvinus de draden die haar met haar oma verbinden. Langs welke verhalen of assen kan verbondenheid tussen verschillende generaties ontstaan en worden vastgehouden? Deel 1. 
 Onderweg naar mijn grootouders glipt een herinnering mijn gedachten binnen. Op een oude video ben ik aan het spelen aan de rand van... Lees meer

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Op studiobezoek bij Koen van den Broek

Aucke Paulusma ging op studiobezoek bij kunstschilder Koen van den Broek. In de hoop inspiratie op te doen voor zijn eigen kunstenaarscarrière, bespreken ze de kunst. Lees meer

:Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje? 7

Sōsaku hanga: Modernistische kippenvelkunst volgens het boekje?

Waarom blijft prachtige kunst soms onbekend? Janke Boskma kreeg kippenvel van Sōsaku hanga en dook in de Japanse kunstgeschiedenis. Lees meer

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ook boze mensen kunnen kwetsbaar zijn

Ettie reageert voor een laatste keer op een brief van Jochum, door te schrijven over verdriet, kwetsbaarheid, woede en het belang van actief luisteren. Lees meer

:'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

'Hoop is het laatste dat sterft, maar op dit moment is de situatie tamelijk hopeloos': Sana Valiulina te gast in Zomergasten

Juul Kruse bekijkt de Zomergasten-aflevering van Sana Valiulina, waarin zij bovenal probeert hoop te houden en overeind te blijven tegen de achtergrond van immer grimmig Rusland. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer