Asset 14

Vakantie

Column: Vakantie

Ik heb het met mijn neefje over wiskunde. Hij is acht maanden en dat is de perfecte leeftijd voor zo’n gesprek – al snel zal het peuteren, het kleuteren, het tieneren, het puberen en dan het adolesceren in de weg gaan zitten.

‘Neef’, zeg ik tegen hem, ‘even over die middelloodlijn hè. Is die nou nodig? Ik bedoel, ik snap de charme van zo’n passer wel, en dat het leuk is om eens met een potlood loodrecht op een lijnstuk te gaan staan, maar waar dient ‘ie voor? Ik mis de toepassing.’
Mijn neefje haalt zijn fopspeen uit zijn mond en kijkt me aan met waterblauwe ogen. In de keuken maakt mijn schoonzus zijn flesje melk klaar. Op de tafel voor ons ligt het boekje van Sophie de Giraffe, ze heeft ons net tot vijf leren tellen. Buiten luiden vogels de vooravond in, het mooiste dagdeel in het voorjaar. De dag is geweest, het werk is gedaan, maar er kan nog van alles gebeuren.
‘Ik snap je punt’, zegt mijn neefje.

Sinds ik op een middelbare school lesgeef houd ik mij dagelijks bezig met het nut van allerlei dingen. Niet omdat ik dat zelf zo vaak in twijfel trek – een middelloodlijn bijvoorbeeld is vast een groot geluk voor landmeters, bouwkundigen, architecten en astronomen – maar omdat veertienjarigen bij alles wat ze moeten doen twee vragen stellen: 1. ‘Moet dat echt?’ En 2. ‘Waarom?’ Ik kan dan moeilijk zeggen: ‘Nou leerling, je moet de middelloodlijn leren tekenen omdat die ontzettend praktisch is bij het bepalen van de zuidelijke hemelpool.’

Nee, ik ben al een tijdje op zoek naar de meest banale relevantie van zaken – en daarbij is de input van een zuigeling ideaal.

‘En cosinus, en de abc-formule’, ga ik verder, ‘en breder ook, ionbindingen, de imperatief, platentektoniek – waar eindigt de theorie en begint de praktijk? Waar doen we het in godsnaam voor?’
‘Hm ja’, zegt mijn neefje, ‘en dan hebben we het nog niet eens over de bijwoordelijke bepalingen gehad, de tautologieën, de Napoleontische veldslagen, de neutrofiele granulocyten. Ik snap dat het je duizelt. Of om met Nietzsche te spreken: wanneer je lang in een afgrond kijkt, kijkt de afgrond ook in jou.’ Mijn neefje heeft zijn ene sok uitgetrokken, waarschijnlijk om aan te geven dat we bij het blootleggen van de essentie zijn aanbeland.
‘God ja’, zeg ik paniekerig, ‘al die afgronden! Al die auto’s die erin rijden, al die bussen met toeristen, al die mensen! Neef, al die mensen! Waar zijn ze goed voor! Waar moeten ze heen!’

Dan komt mijn schoonzus binnen met de melk. De avond valt, de lucht gloeit, net als mijn wangen. Sophie telt rustig nog eens tot vijf, mijn neef spreidt zijn slab. Voordat hij de eerste slok neemt schraapt hij zijn keel. ‘Wellicht ben je weer aan vakantie toe’, zegt hij.

Mail

Iduna Paalman (1991) is al bijna vier jaar columnist voor Hard//hoofd. Haar poëziedebuut ‘De grom uit de hond halen’ verscheen in het najaar van 2019 bij Querido. Ze won er de Poëziedebuutprijs 2020 mee. Ze publiceerde onder meer in De Gids, De Revisor, De Groene Amsterdammer en NRC Handelsblad.

Tsjisse Talsma gaat het liefst met zijn schetsboek de wereld rond.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

De man die geen vragen stelt

De man die geen vragen stelt

Aisha's single, hetero vriendinnen worden op dates overspoeld door dominante sales pitches. Stel een vraag, lieve man, stel een vraag! Lees meer

Levensweg

Levensweg

Als Aisha een trouwerij op een Limburgse boerderij bezoekt, mijmert ze ineens over haar eigen bruiloft. Ach, trouwen is niks voor haar. Toch? Lees meer

Marktplaatsgekkies

Marktplaatsgekkies

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering? Lees meer

:Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Dit is Europa: een half-ontspoorde trein

Marthe van Bronkhorst bekijkt Europa als een treinreis en stemmen voor de Europese Parlementsverkiezingen als het zijn van de conducteur op die rammelende trein. Lees meer

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

Ik wil het woord tokkie nooit meer horen

"Ofwel we noemen mij voortaan een tokkie, en ik zal de titel met trots dragen. Of we stoppen met het gebruik van het woord tokkie en laten het weer alleen een familienaam zijn." In deze gastcolumn geeft Anne Schepers een ijzersterk pleidooi tegen het negatieve gebruik van het woord 'tokkie'. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer