Asset 14

Het broeit onder de grootmoeders

Waarschijnlijk is het iedereen wel opgevallen. Wanneer de basisschool uitgaat, staat het schoolplein vol opa’s en oma’s. Ook als je overdag door de straten fietst, zie je overal grootouders achter buggy’s en op speelplaatsen. Moeders zie je nauwelijks, die zijn allemaal aan het werk. Persoonlijk vind ik het normaal dat er wordt gewerkt, want ook een vrouw dient in principe in haar eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Maar dat nu al die werkende vrouwen moeten worden gefaciliteerd door hun eigen moeders, die hun bijdrage aan de zorg voor kinderen inmiddels wel hebben geleverd, daar sta ik toch van te kijken. Alsof er geen crèches zijn, alsof de kleine het tussen leeftijdsgenoten op het kinderdagverblijf niet goed zou hebben.

Het lijkt tegenwoordig vanzelfsprekend dat grootouders op hun kleinkinderen passen. De kleine wordt ’s morgens vroeg afgezet en pas na het avondeten – er wordt vaak ook gekookt voor het jonge gezin – is het vertrek. En dat soms meerdere dagen in de week, want sommige oma’s helpen twee gezinnen. ‘Na zo’n dag ben ik wel gesloopt hoor. Nee, dat ging in onze tijd niet zo, maar ja,’ zeggen ze dan, ‘ik bouw wel een heel goede band met mijn kleinkinderen op.’ Bovendien, zo is vaak het verhaal, is opvang erg duur en willen de jonge ouders ook dat huis, de vakanties, de auto, vul maar in, alles wat veel geld kost. Dan zeg ik: ‘Als je kinderen neemt, kost dat geld. Dat is dan toch je eigen verantwoordelijkheid?’

Dat wordt mij niet in dank afgenomen. Hardvochtig is het, egoïstisch zelfs.

Maar het broeit onder de grootmoeders, niet iedereen is blij met de vanzelfsprekendheid waarmee oppastaken bij grootouders worden neergelegd. Ik heb vriendinnen die, het ging niet gemakkelijk, zeggen: ‘Nee ik doe geen vaste dag, hou mij maar voor de nood en de ziek en zeer’, wat sowieso al geregeld het geval is. Gelijk hebben ze. Waarom zou je je, als je net weer vrijheid hebt, opnieuw zo vastleggen?

Laatst deed zich op een verjaarsborrel een scheiding der geesten voor die scherpe kantjes kreeg. Een van de oma’s, iemand die normaal gesproken vol zou meedraaien in het sociale verkeer, al was het maar om even stoom af te blazen over de mantelzorg voor haar eigen oude ouders, zat daar aan tafel met een kleinkind op schoot. Haar dochter was ‘nog even de stad in’. Het heeft te maken met loyaliteit. Kom daar maar eens tussen. ‘Wacht maar,’ hoor ik dan, ‘wacht maar tot je zelf een kleinkind hebt, je wordt gewoon verliefd.’ Daaraan twijfel ik geen moment, ik ben dol op kinderen en ik weet zeker dat als ik nog eens een kleinkind krijg ik het rauw zal willen opvreten en met plezier zal oppassen. Maar die vaste oppasdagen, dat toch niet.

De stemming keert. Met liefde heeft dat niets te maken, de harten van oma’s en opa’s zitten vol liefde, maar ik denk dat hun zorgtaken nu wel zijn volbracht.

***

Dit was de laatste column van Loes de Fauwe op deze plek. De redactie dankt haar voor de wijze woorden waar ze ons — overwegend jonge, rusteloze zielen zonder vooruitzicht op een pensioen — een jaar lang op getrakteerd heeft. Hierbij een kort afscheidsbericht van onze scheidend pensioencolumist:
'Een jaar lang mocht ik op deze mooie plek berichten over wat mij bezighoudt. Dat houdt nu op. Ik deed het met plezier en als u met hetzelfde plezier hebt gelezen, dan is het goed. Ik wens u een mooie kerst en een gelukkig 2018.'

Mail

Loes de Fauwe is journalist en oud-verslaggever van Het Parool. Ze publiceerde twee boeken, Kasba Holland (met Arthur van Amerongen) en Een moeilijke jeugd. Sinds Loes afscheid nam van de krant verheugt ze zich in haar bestaan als gepensioneerde. Zonder plichten, zonder wekker, maar nog steeds met een nieuwsgierige blik op de wereld.

Daphne Prochowski is een illustrator uit Groningen. Haar werk is te omschrijven als kleurrijk en verhalend.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer