Asset 14

Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Weerwoord: Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Julius Koetsier bindt in Weerwoord de strijd aan met de dogma’s en de dooddoeners die hij tegenkomt in de gevestigde opiniesecties. Hij fluit praatjesmakers die uit de bocht vliegen terug en voorziet hun meningen van een ongevraagd weerwoord. Deze week: Melvin Schut was verrast door de fascistische woordkeuzes van Thierry Baudet. Onnodige verbazing, had Schut wat beter had opgelet.

‘Dit was niet de Baudet op wie velen stemden,’ stelt Melvin Schut in NRC. Hij zegt verrast te zijn door Baudets gebruik van fascistische terminologie in zijn overwinningsspeech. Als hij wat beter had opgelet, was hij niet verrast geweest.

    “Voor Forum voor Democratie en Thierry Baudet had ik grote verwachtingen, maar na zijn toespraak heb ik een nacht wakker gelegen. Forum boekte tijdens de Provinciale Statenverkiezingen een knappe overwinning. Baudet verwelkomde die op dezelfde avond met een inmiddels geruchtmakende toespraak. De rustig uitgesproken en zorgvuldig geformuleerde tekst leek bol te staan van dog whistles: impliciete omarmingen van blank nationalisme.”

Zorgvuldig geformuleerd, daarover valt te twisten. De uitspraak: “De uil van Minerva spreidt zijn vleugels bij het vallen van de avond. En dat geldt niet alleen voor deze avond” is in elk geval een behoorlijke verdraaiing van Hegel. Die zei dat je pas met wijsheid over een gebeurtenis kunt spreken als deze tot de geschiedenis behoort: vandaar die metaforische avond. Baudet heeft het over een letterlijke avond. En hij heeft het niet over inzichten in de geschiedenis, maar bedoelt dat we pas weten wat de uitslag van de verkiezingen is als alle stemmen geteld zijn. Tja. Overigens begon de uil bij Hegel aan haar vlucht, maar het verbaast me niets dat Baudet een symbool van wijsheid vermannelijkt.

    “Voor de meeste toehoorders klonken woorden als ‘boreaal’ en verwijzingen naar ijstijden misschien onschuldig of excentriek, maar het blank-nationalistische kamp zal gehoord hebben: ‘Ik hoor bij jullie’.”

Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid.

Die observatie is correct, getuige het extreemrechtse gejuich op Twitter, waar openlijke nazi’s inmiddels namen hanteren als ‘Boreaal Europa’ en ‘Boreaal-Europese mammoetjager’. Maar ook vóór die speech spraken neonazi’s over Baudet als ‘onze jongen’. Zijn gebruik van de term ‘cultuurmarxisme’, zijn retweets van tweets over ‘omvolking’ en zijn waarschuwing tegen ‘homeopathische verdunning’ deden bij nazi’s belletjes rinkelen die op Schuts frequentie niet te horen waren (was daarvoor maar een elegante metafoor).

    “Sympathisanten van Baudet rollen sinds zijn toespraak over elkaar heen om te onderstrepen dat zijn gedachtegoed niets expliciet racistisch of extreem-rechts bevat.”

Baudet heeft meerdere malen gezegd dat hij wil dat Europa 'dominant blank' blijft. Bestaat er een redelijke definitie van racisme waaraan die uitspraak niet voldoet? En laten we eens kijken wat ervoor nodig zou zijn om te garanderen dat Baudets wens in vervulling gaat. We zouden migranten op huidskleur moeten selecteren, maar dat is niet genoeg. Er zijn hier immers mensen van kleur, en die krijgen kinderen. Ook met witte mensen. En een kind uit een gemengde relatie wordt meestal niet als ‘blank’ gezien. Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid. Ik denk niet dat Baudet daar een voorstander van is (zo extremistisch als Ebru Umar heeft hij zich nooit geuit). Maar hij presenteert een gedachtegoed dat een culturele omslag moet veroorzaken, een paradigmaverschuiving. Hij heeft een verre toekomst in zijn hoofd. En verplichte sterilisatie voor bepaalde bevolkingsgroepen is het enige logische eindpunt van zijn letterlijk uitgesproken wens.

    “Voor de kiezers is dit alles een ramp. Het is onwaarschijnlijk dat het grootste gedeelte van de Forum-kiezers blank-nationalistisch zou zijn.”

Alle Forum-kiezers die Baudet hebben horen zeggen dat Europa ‘dominant blank’ moet blijven, hebben dat geaccepteerd. Dat wil niet zeggen dat ze dezelfde mening hebben. Maar wel dat ze het geen probleem vinden hun stem aan een racist te geven.

    “De drie hoofdpunten waarmee Forum de verkiezingen won waren: herziening van het onbetaalbare klimaatbeleid, een einde aan de ongecontroleerde massa-immigratie en het terugwinnen van nationale soevereiniteit. Dit is prima te duiden in traditioneel conservatieve termen van prudentie.”

Over Baudets antiwetenschappelijke klimaatkletspraat is genoeg gezegd. Die ongecontroleerde massa-immigratie? Die bestaat niet. Van ‘massa’s’ immigranten is geen sprake, en ongecontroleerd is de immigratie hier al helemaal niet.

    “Forum won kortom niet met racistische thema’s.”

De manier waarop Baudet over massa-immigratie sprak was geheel in lijn met de overwinningsspeech waarvan Schut zo geschrokken is.

Veel Nederlanders van kleur zullen zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

Ik weet niet wat voor de gemiddelde Forum-stemmer de belangrijkste verkiezingspunten waren. Zeker is in elk geval dat openlijke racisten op hem gestemd hebben omdat ze in hem (terecht) een racist zien. En dat iedereen die hem een beetje gevolgd heeft, op z’n minst kennis genomen moet hebben van het gedachtegoed dat die neonazi’s zo aanspreekt.

    “Het hardst getroffen zijn de ontheemde gematigd rechtse kiezers. Zij dachten bij het Forum eindelijk een thuis te hebben gevonden.”

Ik denk toch echt dat er groepen bestaan die harder getroffen zijn. Waar rechtse kiezers dachten ‘eindelijk een thuis te hebben gevonden’, zullen veel Nederlanders van kleur zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

    “Decennia lang zagen ze dat ze met de VVD, CDA en D66 nauwelijks iets wisten te veranderen op de dossiers waarmee het Forum de verkiezingen won. Tegelijkertijd werden deze kiezers tot hun grote frustratie vanwege hun oprechte zorgen door links keer op keer onterecht voor racist en fascist uitgescholden.”

Het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’.

Racist en fascist zijn geen scheldwoorden. Door de (al dan niet terechte) constatering van racisme en fascisme gelijk te stellen aan schelden, zet Schut oprecht bezorgde critici weg als trollen zonder argumenten. Niet iedereen die een ander fascist noemt, zal die uitspraak goed kunnen verdedigen. Maar racisme en fascisme bestaan nu eenmaal. En ook de mensen die wat te gul zijn met die termen, zijn dat doorgaans niet om te schelden.

    “Dankzij Baudet kan links nu retorisch toch haar gelijk halen.”

Dat is een bijzondere manier om te zeggen dat andere mensen iets eerder in de gaten hadden. Maar het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’. Deze framing reduceert politiek tot een spelletje van een debatclub. Mensen die zeggen dat Baudet een fascist is, hopen over het algemeen juist dat ze ongelijk zullen blijken te hebben.

    “Het is idioot om het te moeten herhalen, maar je hoeft niet blank te zijn om van Aristoteles te kunnen leren, van Bach te genieten, of Rembrandt te bewonderen. Je hoeft ook niet blank te zijn om de nieuwe Newton te kunnen worden.”

Dat is inderdaad idioot. Ik zou eraan willen toevoegen dat je niet zwart hoeft te zijn om Chéri Samba te bewonderen, niet bruin om te kunnen leren van al-Razi, niet Aziatisch om van Chen Yi te genieten. Ik bedoel: in zijn kritiek op Baudet lijkt Schut toch te beamen dat ‘blank Europa’ in de geschiedenis altijd op eenzame hoogte heeft gestaan.

    “Ook ben je geen blanke nationalist of racist als je erop wijst dat de sociale cohesie ons dwingt tot bewaakte grenzen en gecontroleerde migratie, gegeven het verschil tussen culturen.”

Eerst beschrijft Schut een expliciet racistische gedachte (dat alleen witte mensen de nieuwe Newton kunnen worden), daarna een radicale en zeldzame politieke stelling: dat iedereen die voor gecontroleerde migratie is, een racist is. Hij suggereert een morele equivalentie tussen de twee overtuigingen. Die is er niet: mensen die een streng migratiebeleid voorstaan, hebben niet te vrezen voor hun veiligheid of burgerschap als ze racist genoemd worden. Dergelijke angst is realiteit voor mensen van wie geloofd wordt dat hun kleur onverenigbaar is met ‘westerse cultuur’.

    “Het sluiten van het gat op centrum-rechts is niet eenvoudig. Dankzij de passiviteit van met name CDA en VVD in de afgelopen decennia zijn er nauwelijks maatschappelijke instellingen waar een centrum-rechts kader zich kan ontwikkelen. Voor linkse clubjes bestaan er daarentegen vele geldpotjes.”

Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen.

Schut blijft vaag over die potjes die er voor links wel en voor rechts niet zouden zijn. Op de publieke omroep profileert WNL zich in elk geval als ‘vrolijk rechts’, terwijl geen enkel journalistiek programma zich ‘links’ noemt of consequent een linkse invalshoek heeft.

    “Met zijn toespraak lijkt Baudet links flink in de kaart te hebben gespeeld.”

Wie hij vooral gelukkig maakt, zijn die openlijke nazi’s, die gasten die Hitler citeren in hun Twitterbio. Zij zien hun gedachtegoed met de dag acceptabeler worden. Twintig jaar geleden konden de meeste mensen die het begrip ‘cultuurmarxisme’ kenden je vertellen dat het een antisemitische complottheorie is. Niet veel meer dan een nieuwe naam voor wat de nazi’s ‘cultuurbolsjewisme’ noemden. Baudet en Paul Cliteur hielpen het begrip van extreemrechtse internetfora naar de Nederlandse mainstreammedia, en inmiddels wordt het gebruikt als synoniem voor ‘politiek correct links’ door mensen die de achtergrond van het begrip niet kennen. Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen, die ze ‘normies’ noemen en als nuttige idioten zien. Dat lijkt me ook voor een conservatief liberaal een belangrijker zorg dan het in de kaart spelen van links.



Beeld: Roel Wijnants via Flickr.

Mail

Julius Koetsier is columnist, filmcriticus, vertaler, video-editor en zo af en toe iets anders.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

Hoeveel Big Fashion heb jij in de kast hangen?

De dood van Giorgio Armani sluit een hoofdstuk in de mode, maar zegt ook veel over de toekomst van onze kleding. In deze column legt Loïs Blank uit hoe Big Fashion steeds meer terrein weet te winnen in onze kledingkasten. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Rouw is een ongenode gast die steeds op mijn feestjes verschijnt

Altijd aanwezig, maar niet gewenst: Marthe van Bronkhorts rouw reist met haar mee. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer