Asset 14

Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Weerwoord: Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Julius Koetsier bindt in Weerwoord de strijd aan met de dogma’s en de dooddoeners die hij tegenkomt in de gevestigde opiniesecties. Hij fluit praatjesmakers die uit de bocht vliegen terug en voorziet hun meningen van een ongevraagd weerwoord. Deze week: Melvin Schut was verrast door de fascistische woordkeuzes van Thierry Baudet. Onnodige verbazing, had Schut wat beter had opgelet.

‘Dit was niet de Baudet op wie velen stemden,’ stelt Melvin Schut in NRC. Hij zegt verrast te zijn door Baudets gebruik van fascistische terminologie in zijn overwinningsspeech. Als hij wat beter had opgelet, was hij niet verrast geweest.

    “Voor Forum voor Democratie en Thierry Baudet had ik grote verwachtingen, maar na zijn toespraak heb ik een nacht wakker gelegen. Forum boekte tijdens de Provinciale Statenverkiezingen een knappe overwinning. Baudet verwelkomde die op dezelfde avond met een inmiddels geruchtmakende toespraak. De rustig uitgesproken en zorgvuldig geformuleerde tekst leek bol te staan van dog whistles: impliciete omarmingen van blank nationalisme.”

Zorgvuldig geformuleerd, daarover valt te twisten. De uitspraak: “De uil van Minerva spreidt zijn vleugels bij het vallen van de avond. En dat geldt niet alleen voor deze avond” is in elk geval een behoorlijke verdraaiing van Hegel. Die zei dat je pas met wijsheid over een gebeurtenis kunt spreken als deze tot de geschiedenis behoort: vandaar die metaforische avond. Baudet heeft het over een letterlijke avond. En hij heeft het niet over inzichten in de geschiedenis, maar bedoelt dat we pas weten wat de uitslag van de verkiezingen is als alle stemmen geteld zijn. Tja. Overigens begon de uil bij Hegel aan haar vlucht, maar het verbaast me niets dat Baudet een symbool van wijsheid vermannelijkt.

    “Voor de meeste toehoorders klonken woorden als ‘boreaal’ en verwijzingen naar ijstijden misschien onschuldig of excentriek, maar het blank-nationalistische kamp zal gehoord hebben: ‘Ik hoor bij jullie’.”

Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid.

Die observatie is correct, getuige het extreemrechtse gejuich op Twitter, waar openlijke nazi’s inmiddels namen hanteren als ‘Boreaal Europa’ en ‘Boreaal-Europese mammoetjager’. Maar ook vóór die speech spraken neonazi’s over Baudet als ‘onze jongen’. Zijn gebruik van de term ‘cultuurmarxisme’, zijn retweets van tweets over ‘omvolking’ en zijn waarschuwing tegen ‘homeopathische verdunning’ deden bij nazi’s belletjes rinkelen die op Schuts frequentie niet te horen waren (was daarvoor maar een elegante metafoor).

    “Sympathisanten van Baudet rollen sinds zijn toespraak over elkaar heen om te onderstrepen dat zijn gedachtegoed niets expliciet racistisch of extreem-rechts bevat.”

Baudet heeft meerdere malen gezegd dat hij wil dat Europa 'dominant blank' blijft. Bestaat er een redelijke definitie van racisme waaraan die uitspraak niet voldoet? En laten we eens kijken wat ervoor nodig zou zijn om te garanderen dat Baudets wens in vervulling gaat. We zouden migranten op huidskleur moeten selecteren, maar dat is niet genoeg. Er zijn hier immers mensen van kleur, en die krijgen kinderen. Ook met witte mensen. En een kind uit een gemengde relatie wordt meestal niet als ‘blank’ gezien. Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid. Ik denk niet dat Baudet daar een voorstander van is (zo extremistisch als Ebru Umar heeft hij zich nooit geuit). Maar hij presenteert een gedachtegoed dat een culturele omslag moet veroorzaken, een paradigmaverschuiving. Hij heeft een verre toekomst in zijn hoofd. En verplichte sterilisatie voor bepaalde bevolkingsgroepen is het enige logische eindpunt van zijn letterlijk uitgesproken wens.

    “Voor de kiezers is dit alles een ramp. Het is onwaarschijnlijk dat het grootste gedeelte van de Forum-kiezers blank-nationalistisch zou zijn.”

Alle Forum-kiezers die Baudet hebben horen zeggen dat Europa ‘dominant blank’ moet blijven, hebben dat geaccepteerd. Dat wil niet zeggen dat ze dezelfde mening hebben. Maar wel dat ze het geen probleem vinden hun stem aan een racist te geven.

    “De drie hoofdpunten waarmee Forum de verkiezingen won waren: herziening van het onbetaalbare klimaatbeleid, een einde aan de ongecontroleerde massa-immigratie en het terugwinnen van nationale soevereiniteit. Dit is prima te duiden in traditioneel conservatieve termen van prudentie.”

Over Baudets antiwetenschappelijke klimaatkletspraat is genoeg gezegd. Die ongecontroleerde massa-immigratie? Die bestaat niet. Van ‘massa’s’ immigranten is geen sprake, en ongecontroleerd is de immigratie hier al helemaal niet.

    “Forum won kortom niet met racistische thema’s.”

De manier waarop Baudet over massa-immigratie sprak was geheel in lijn met de overwinningsspeech waarvan Schut zo geschrokken is.

Veel Nederlanders van kleur zullen zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

Ik weet niet wat voor de gemiddelde Forum-stemmer de belangrijkste verkiezingspunten waren. Zeker is in elk geval dat openlijke racisten op hem gestemd hebben omdat ze in hem (terecht) een racist zien. En dat iedereen die hem een beetje gevolgd heeft, op z’n minst kennis genomen moet hebben van het gedachtegoed dat die neonazi’s zo aanspreekt.

    “Het hardst getroffen zijn de ontheemde gematigd rechtse kiezers. Zij dachten bij het Forum eindelijk een thuis te hebben gevonden.”

Ik denk toch echt dat er groepen bestaan die harder getroffen zijn. Waar rechtse kiezers dachten ‘eindelijk een thuis te hebben gevonden’, zullen veel Nederlanders van kleur zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

    “Decennia lang zagen ze dat ze met de VVD, CDA en D66 nauwelijks iets wisten te veranderen op de dossiers waarmee het Forum de verkiezingen won. Tegelijkertijd werden deze kiezers tot hun grote frustratie vanwege hun oprechte zorgen door links keer op keer onterecht voor racist en fascist uitgescholden.”

Het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’.

Racist en fascist zijn geen scheldwoorden. Door de (al dan niet terechte) constatering van racisme en fascisme gelijk te stellen aan schelden, zet Schut oprecht bezorgde critici weg als trollen zonder argumenten. Niet iedereen die een ander fascist noemt, zal die uitspraak goed kunnen verdedigen. Maar racisme en fascisme bestaan nu eenmaal. En ook de mensen die wat te gul zijn met die termen, zijn dat doorgaans niet om te schelden.

    “Dankzij Baudet kan links nu retorisch toch haar gelijk halen.”

Dat is een bijzondere manier om te zeggen dat andere mensen iets eerder in de gaten hadden. Maar het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’. Deze framing reduceert politiek tot een spelletje van een debatclub. Mensen die zeggen dat Baudet een fascist is, hopen over het algemeen juist dat ze ongelijk zullen blijken te hebben.

    “Het is idioot om het te moeten herhalen, maar je hoeft niet blank te zijn om van Aristoteles te kunnen leren, van Bach te genieten, of Rembrandt te bewonderen. Je hoeft ook niet blank te zijn om de nieuwe Newton te kunnen worden.”

Dat is inderdaad idioot. Ik zou eraan willen toevoegen dat je niet zwart hoeft te zijn om Chéri Samba te bewonderen, niet bruin om te kunnen leren van al-Razi, niet Aziatisch om van Chen Yi te genieten. Ik bedoel: in zijn kritiek op Baudet lijkt Schut toch te beamen dat ‘blank Europa’ in de geschiedenis altijd op eenzame hoogte heeft gestaan.

    “Ook ben je geen blanke nationalist of racist als je erop wijst dat de sociale cohesie ons dwingt tot bewaakte grenzen en gecontroleerde migratie, gegeven het verschil tussen culturen.”

Eerst beschrijft Schut een expliciet racistische gedachte (dat alleen witte mensen de nieuwe Newton kunnen worden), daarna een radicale en zeldzame politieke stelling: dat iedereen die voor gecontroleerde migratie is, een racist is. Hij suggereert een morele equivalentie tussen de twee overtuigingen. Die is er niet: mensen die een streng migratiebeleid voorstaan, hebben niet te vrezen voor hun veiligheid of burgerschap als ze racist genoemd worden. Dergelijke angst is realiteit voor mensen van wie geloofd wordt dat hun kleur onverenigbaar is met ‘westerse cultuur’.

    “Het sluiten van het gat op centrum-rechts is niet eenvoudig. Dankzij de passiviteit van met name CDA en VVD in de afgelopen decennia zijn er nauwelijks maatschappelijke instellingen waar een centrum-rechts kader zich kan ontwikkelen. Voor linkse clubjes bestaan er daarentegen vele geldpotjes.”

Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen.

Schut blijft vaag over die potjes die er voor links wel en voor rechts niet zouden zijn. Op de publieke omroep profileert WNL zich in elk geval als ‘vrolijk rechts’, terwijl geen enkel journalistiek programma zich ‘links’ noemt of consequent een linkse invalshoek heeft.

    “Met zijn toespraak lijkt Baudet links flink in de kaart te hebben gespeeld.”

Wie hij vooral gelukkig maakt, zijn die openlijke nazi’s, die gasten die Hitler citeren in hun Twitterbio. Zij zien hun gedachtegoed met de dag acceptabeler worden. Twintig jaar geleden konden de meeste mensen die het begrip ‘cultuurmarxisme’ kenden je vertellen dat het een antisemitische complottheorie is. Niet veel meer dan een nieuwe naam voor wat de nazi’s ‘cultuurbolsjewisme’ noemden. Baudet en Paul Cliteur hielpen het begrip van extreemrechtse internetfora naar de Nederlandse mainstreammedia, en inmiddels wordt het gebruikt als synoniem voor ‘politiek correct links’ door mensen die de achtergrond van het begrip niet kennen. Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen, die ze ‘normies’ noemen en als nuttige idioten zien. Dat lijkt me ook voor een conservatief liberaal een belangrijker zorg dan het in de kaart spelen van links.



Beeld: Roel Wijnants via Flickr.

Mail

Julius Koetsier is columnist, filmcriticus, vertaler, video-editor en zo af en toe iets anders.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Waarom stellen journalisten zo weinig vragen?

Waarom stellen journalisten zo weinig vragen?

Bij de media heerst ziekte, journalisten stellen te weinig vragen. Fausto en Marthe van Bronkhorst komen met een behandelplan. Lees meer

Essaywedstrijd: 'Dat is dan jouw waarheid' Hooray for the Essay 2026

'Dat is dan jouw waarheid' Hooray for the Essay 2026

In deze editie van Hooray for the Essay dagen we je uit om na te denken over waarheid. Reageer voor 19 januari. Lees meer

:Schoonheid van de partij: Mogen politieke partijen een eigen esthetiek ontwikkelen? 1

Schoonheid van de partij: Mogen politieke partijen een eigen esthetiek ontwikkelen?

Is politieke inmenging met kunst en esthetiek vooral iets van vroeger, en is schoonheid tegenwoordig gedepolitiseerd? Patrick Hoop schreef een essay over waarom ons huidige politieke stelsel zich mag - of moet - bemoeien met schoonheid. Lees meer

Een eerste keer

Een eerste keer

In dit erotische verhaal vraagt Jochum Veenstra zich af of het opwindend kan zijn om constant expliciete consent te vragen, en of er dan ook echte consent tot stand komt. Een eerste keer is ook gepubliceerd als audioverhaal bij deBuren. 'Als onze monden elkaar raken, lijkt de vriendschap die we bij daglicht hebben weer tot leven te komen.' Lees meer

Politiek is de olifant in de kamer, maar modejournalistiek trekt de deur liever dicht

Politiek is de olifant in de kamer, maar modejournalistiek trekt de deur liever dicht

Mode lijkt glanzend en zorgeloos, maar er schuilt een wereld van politiek achter. Loïs Blank vraagt zich af: wie bepaalt eigenlijk welke verhalen verteld mogen worden? Wat gebeurt er met de progressieve stemmen van een bedrijf dat vooral voor de winst gaat? Lees meer

Suriname - van onafhankelijk land naar natie

Suriname - van onafhankelijk land naar natie

Op 25 november is het 50 jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. Kevin Headley bespreekt hoe de onafhankelijkheid van Suriname tot stand is gekomen en hoe het zich verder ontwikkelt tot natie: van politieke geschiedenis tot hedendaagse successen. Lees meer

Balletles

Balletles

In een rumoerig café herinnert een groep meisjes zich heel helder: 'Meisjes zoals wij leren vroeg de kunst van de onwaarneembare volharding.' In dit korte verhaal neemt Marieke Ornelis je mee in een wereld vol witte panty's, billen op een koude vloer en honingachtig vocht, terwijl de intimiteit wegsmelt onder de toneellampen. Lees meer

De integratie-stok slaat wéér de ‘problematische Moslim’

De integratie-stok slaat wéér de ‘problematische Moslim’

'Een begrip als integratie lijkt een middel om te streven naar een inclusievere samenleving, maar dwingt in feite minderheden om hun culturele en religieuze identiteit op te geven.' Aslıhan Öztürk legt de retoriek bloot waarmee de integratie-stok dreigend boven het hoofd van generaties migranten wordt gehouden. Lees meer

Pomme d’amour 1

Pomme d’amour

In dit gedicht van Elise Vos vinden de glazen muiltjes en kikkerprinsen uit de klassieke sprookjes hun weg tussen de HR-medewerkers en stadsduiven met verminkte pootjes. Een hoofdpersoon zoekt diens plek in de wereld, terwijl mannen dwars door de ontknoping van het verhaal heen slapen. Lees meer

Ademruimte

Ademruimte

‘Hij kon toen alleen Catalaanse woorden fluisteren en zijn wijsvinger buigen om aan te geven wanneer hij naar buiten wilde om te roken.’ In Ademruimte, van Elisa Ros Villarte, keert het hoofdpersonage terug naar haar ouderlijk huis dat gevuld is met onbekend speelgoed, bevroren maaltijden en beladen vragen. Lees meer

Wifey material

Wifey material

Wifey of wervelwind, Madonna of hoer. Marthe van Bronkhorst had gehoopt dat dit binaire denken passé was, maar helaas, de emancipatietrein blijkt op dit spoor nog steeds haperen. Ik oefen een enorme aantrekkingskracht uit op één specifiek soort mensen: mensen van wie de favoriete contactfrequentie eens in het kwartaal is. Mensen van wie de love... Lees meer

Nwe Tijd x Hard//hoofd: Maandagavond – De uitnodiging

Podcast: Maandagavond – De uitnodiging

Deze Maandagavond liep iets anders dan gepland. Of beter gezegd: precies zoals gepland, althans voor iedereen behalve Suzanne Grotenhuis. Met Freek Vielen, Ellis Meeusen en Johannes Lievens, die in de tweede aflevering van dit Maandagavond-seizoen stilstaan bij momenten die je anders aan je voorbij zou laten gaan. Lees meer

Bestel ‘Ik wil, wil jij ook?’ - briefwisseling over seksueel consent 1

Bestel ‘Ik wil, wil jij ook?’ - briefwisseling over seksueel consent

Bestel onze bundel 'Ik wil, wil jij ook?' een briefwisseling over seksueel consent Lees meer

Vrijheid

Vrijheid

Liggend onder de auto van de buren overdenkt een man de relatie tot zijn familie, de gevolgen van zijn gedrag en de reactie van omstanders. Eva Gabriela schreef een kwetsbaar verhaal waarin de dreiging en het ongemak constant voelbaar zijn, en waarin de pleger van huiselijk geweld de hoofdpersoon is. Lees meer

Anders voel ik me zo oud 1

Anders voel ik me zo oud

In dit essay analyseert Loulou Drinkwaard de tegenstrijdige etiquetten die haar zijn geleerd of opgelegd: ‘Tussen u en jou in, zweef ik. De waarden van mijn vader in mijn ene hand en de waarheid van mijn moeder in mijn andere. Mijn oma deelt de kennis van ons moederland en ‘De Nederlander’ bepaalt wat hoort. Ondertussen vond ik een alternatief. Zullen wij elkaar vousvoyeren?’ Lees meer

:De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De zombie is een popcultuuricoon. En niet alleen tijdens Halloween! Series als The Walking Dead en The Last of Us volgen de gebaande zombiepaden. Volgens Anne Ballon hebben zombies méér narratief potentieel. In vernieuwende verhalen wordt onderzocht 'hoe wij als halfbewusten de wereld beleven, hoe we opgaan in systemen die we niet hebben gekozen, hoe we verlangen en met verlies omgaan.' Lees meer

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

We weten precies wat er in ons eten zit, maar wat dragen we eigenlijk op onze huid? Net als jij, verlangt Loïs Blank ook naar meer transparantie van de kledingindustrie. Zou die wens dan toch in vervulling kunnen komen? Lees meer

Twee dagen

Twee dagen

Rocher Koendjbiharie belicht de verschillende paden die we tijdens de aankomende verkiezingen in kunnen slaan. Kiest Nederland opnieuw voor rechts, en strompelen we verder richting democratisch en moreel verval? Of kiest Nederland toch voor een samenleving waarin we omkijken naar elkaar? 'Alleen fascisten zien antifascisme als een bedreiging.' Lees meer

Vergeten vrouwen 1

Vergeten vrouwen

In dit essay schrijft Anne Louïse van den Dool over vrouwelijke kunstenaars die meer dan ooit in de schijnwerpers staan. Niet alleen hedendaagse makers, maar ook opvallend veel vrouwen die rond 1900 actief waren in de kunstwereld trekken veel aandacht. Met solotentoonstellingen over Suze Robertson, Coba Ritsema en Jo Koster laten musea zien waarom juist deze kunstenaars alsnog een plek in de canon verdienen. Lees meer

De verdwenen kosmonaut

De verdwenen kosmonaut

Duizenden kilometers van de kosmonaut vandaan zit Igor, uitkijkend over de stad, terwijl hij luistert naar de ruis op de tv, naar de beukende eurodance plaat die nog naklinkt in zijn oren en naar een stem die hem probeert te overtuigen terug te komen. In De verdwenen kosmonaut van Thijs van der Heijden raakt een... Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al vijftien (!) jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 januari aan als kunstverzamelaar en ontvang in januari je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar