Asset 14

Antiekmarkt

Heeft een schrijver ook weekeinde, of is hij slaaf van zijn pen/laptop? Speciaal voor hard//hoofd duikt Merijn de Boer iedere zondag in hoofd, huid en haar van een groot schrijver. De illustraties worden gemaakt door Leila Merkofer.

Het was kwart over zes in de ochtend. Hij zat achter de tafel in de kamer, vlak bij de keuken, en staarde naar het glas rode wijn dat naast hem stond. Dat zal ik gisteravond vergeten zijn op te drinken, dacht hij, men zou het zonde vinden om weg te gooien. Hij goot de wijn in één keer in zijn keel, mompelde een gebed en zette het glas neer. Daarna staarde hij met waterige ogen naar het vel papier waarop hij het begin van een boek ging schrijven. Een boek dat alle andere boeken overbodig moest maken, met uitzondering van het telefoonboek en de bijbel.

Hij had lang geslapen voor zijn doen, op de oncomfortabele brits die ooit van een kostschooljongen was geweest. Tenminste, dat hield hij zich altijd maar voor. Daarna had hij zich gewassen met koud water, zijn tanden gepoetst totdat het pijn deed aan zijn tandvlees en wat oud brood gegeten. Vervolgens was hij achter zijn tafel gaan zitten met de kroontjespen in zijn hand.

Hij luisterde naar het tikken van de klok.

Drie uur later had hij nog niets geschreven. Wel had hij in totaal acht keer gemasturbeerd (de laatste keer kwam er een druppeltje bloed uit), nog twee glazen wijn gedronken, uit het raam gestaard en gedacht aan de twee Nederlandse knapen die een verdieping hoger bij Joop logeerden.

De avond ervoor had hij naar de ouders van de jongens gebeld met de mededeling dat ze zich zwakjes voelden en beter hier konden overnachten, “alvorens de gehele kruistocht terug naar de camping te ondernemen”. Het waren behoorlijk brutale jongens. Men zou ze eigenlijk… Hij drukte de inkt op het papier en de eerste woorden verschenen.

Nog geen vijf minuten later klonk er rumoer vanaf de buitentrap. Het geluid van zware vuilniszakken die naar beneden rolden en met een klap op het Franse plaveisel terechtkwamen. Er werd ‘au’ geroepen en nogal aanstellerig gehuild. Daardoorheen klonk het vuile, lompe en eigenzinnige gescheld van Joop. Ik houd van die man, dacht hij, vanwege zijn volstrekt originele behandeling van de Nederlandse taal. Maar hij moet me nu niet van het werk afhouden.

Hij opende de deur. De twee bijdehante jongetjes lagen op de straatstenen en keken bang naar hem omhoog. Joop stormde naar beneden en schopte de twee scheldend en schreeuwend hun erf af. “Optieften naar jullie kankercamping,” riep hij. Daarna liep hij op zijn partner af, gaf hem een zoen en omhelsde hem net zolang tot zijn Schiedamse zweetgeur de barmhartige goedertierenheid van de schrijver te zeer op proef stelde. Hij duwde hem van zich af zoals je een vieze hond van je afstoot. “Wat?!” schreeuwde Joop.
“Niets,” zei hij terwijl hij weer ging zitten. “Ik ben aan het werk.”

Illustratie: Leila Merkofer

Joop liep naar de keuken en begon luidruchtig de afwas op te ruimen. Borden kletterden op elkaar en een pan werd met veel geweld de kast in gedonderd. Daarna kwam hij met een schoonmaakdoek naar de schrijftafel lopen. Hij verplaatste spullen en begon heel hinderlijk de tafel af te stoffen.
“Joop, zoude u uw dikke lijf elders te werk willen stellen? Ik ben een boek aan het schrijven voor mijn publiek.”
Met valse ogen loerde hij hem aan. “Je kunt helemaal niet schrijven, jij,” zei hij terwijl hij weer naar de keuken liep. “Willem Frederik Hermans, díe kan schrijven. Dat boek van hem, over het bombardement op Dresden, dat is het mooiste boek uit de naoorlogse Nederlandse literatuur.”
“Dat boek is door Harry Vulles geschreven.”
“Jij denkt dat ik niet weet door wie dat boek is geschreven? Jij denkt dat ik dom ben?” Joop had nu een afwasborstel in zijn hand die hij dreigend omhooghield.
Heilige Maria, dacht hij. Ik zou hem eigenlijk moeten verdrinken in het wijwater. Om ervan af te zijn antwoordde hij dat hij zich vergist had. Hoe zal ik deze nieuwe loot aan mijn oeuvre noemen? dacht hij onderwijl. Hij aarzelde tussen De Twee Soldaten en Knapenkracht.

Een paar minuten lang bleef het stil. Hij kwam op gang met een scène waarin tuchtiging en opvoedkunde op een heel vrome wijze hand in hand gingen. Moeder Genade, hoe lang zal deze stilte me vergund zijn, dacht hij.

Joop stond plotseling voor hem. “We gaan naar een antiekmarkt,” zei hij. Hij had zijn jas al aan.
“Ik ben aan het schrijven.”
“Nee, we gaan naar een antiekmarkt in Montélimar. Je hebt de hele ochtend al zitten schrijven.”
“Hoe kan ik in Godesnaam schrijven als jij voortdurend om me heen staat op te ruimen en domme dingen staat te beweren? Je stinkt, Joop, je stinkt en je bent afstotelijk.”
Joop vloog hem aan. Even later rolden ze vechtend over de vloer. Joop pakte het inmiddels vol beschreven papier en spuugde erop, alvorens het te verscheuren. Daarna gooide hij een tafel op het lichaam van de schrijver. Diens hoofd was op een stoel terechtgekomen en zijn kin bloedde. En toch houd ik van hem, dacht hij.

--
De komende acht zondagen is Merijn de Boer te gast bij hard//hoofd. Merijn debuteerde in 2011 met de verhalenbundel Nestvlieders. Januari 2014 verschijnt zijn eerste roman.

Mail

Leila Merkofer , afkomstig uit Zwitserland is een grafisch vormgeefster en illustratrice werkend en wonend in Amsterdam. Ze vertaalt thema’s zo groot als de Matterhorn naar heldere, scherp omlijnde illustraties. Door het handmatige karakter van haar illustraties creëert ze een gevoel van authenticiteit. Daarnaast houdt Leila van Nederlandse bijdehandheid, oude films, sneeuw en chocola.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Een ode aan de pornofilm 2

Een ode aan de pornofilm: Het Porn Film Festival Amsterdam

Porno is meer dan wat Pornhub en andere grote platforms ons voorschotelen. Het Porn Film Festival Amsterdam laat deze donderdag tot en met zondag zien, dat porno kwetsbaarder, artistieker en vrijer is dan velen verwachten. Emma Zuiderveen spreekt met organisatoren Erik ter Veld en Franka Bauwens. Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

:Oproep: Hard//hoofd Biechtlijn

Oproep: bel de Hard//hoofd Biechtlijn

Op zoek naar een luisterend oor? Bel de Hard//hoofd Biechtlijn op 06 16 85 74 57 en word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier om de collectieve audiobiecht te beluisteren. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine! 1

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Welk verlangen kenmerkt jouw leven en waar snak jij naar? Stuur voor 16 februari 2025 je pitch in en voed ons met jouw ideeën over (beeld)verhalen, essays, poëzie en kunstkritiek voor het magazine ‘Honger’. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Illustreer jij de volgende cover van het Hard//hoofd Magazine?

Voor ‘Honger’, het najaarsnummer van 2025 van Hard//hoofd, zijn we op zoek naar illustrator die de cover van ons magazine wil maken. Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer