Asset 14

Passie

Zondagsschrijver (VI): Passie

Sara van Gennip is de Zondagsschrijver. Zeven weken lang ziet Hard//hoofd zich iedere zondag gezegend met een kort verhaal van haar hand. Over geloof, en het gebrek daaraan. Vandaag deel zes: Passie.

Ze wist dat het zijn laatste ontbijt zou zijn. Louise probeerde daar niet al te gewichtig over te doen. Ze kookte zijn ei, zoals elke zondag, zo hard dat het blauw zag, besmeerde een beschuitje met boter en een snufje zout en sneed het ei met de eiersnijder in plakjes die ze uiteen liet waaieren als een bloem. De croissantjes bakte ze met croissantdeeg uit een kokertje van de supermarkt. Het was doodeenvoudig maar het gaf haar steevast het gevoel een goede moeder te zijn. Na tien minuutjes rook de keuken naar gelukkig gezin.

En het is niet erg, niet erg te sterven. Niet als het zo heeft moeten zijn. Alles duurt zolang het duurt. Jaren die niet komen, hebben nooit bestaan. Nee, het is niet erg, niet erg te sterven. Alles wat je nog wilde, mocht of moest, verdwijnt zodra je ogen sluiten. Stil maar. Alles gaat voorbij.

Justus trok zijn spijkerbroek aan, de nette gympen en tot slot de paarse blouse met het rode stiksel. Zijn moeder had de blouse voor hem uitgezocht. Net als het donkerblauwe trainingspak, waar hij de eerste drie jaar sinds zijn terugkeer in gewoond had. De zwarte cape hadden ze samen gemaakt met stof van de markt en een naaipatroon van de buurvrouw. Zorgvuldig knoopte hij de cape vast om zijn nek, zodat de mensen hem van ver zouden zien boven op de kade. Het was immers zondag. De dag dat hij de mensen toezong om hen daarna vriendelijk toe te knikken. Eerst hadden de mensen vreemd opgekeken maar inmiddels was er naast acceptatie ook waardering ontstaan. Niet alleen kon hij best aardig zingen, hij bleek een van de weinige mensen die andere mensen het gevoel konden geven dat ze gezien werden: dat ze werkelijk bestonden, dat ze misschien zelfs werden liefgehad.

En het is niet erg, niet erg te falen. Niet als je er zo vaak om lachen kon. Met je handen in de modder en de regen op je kop, voortploeterend richting zon: wat had ik je dan lief. Al die tranen en de eindeloze nachten stelden alleen jezelf teleur. Nee, het is niet erg, niet erg te falen. Er was geen doel, dus missen kon je niet.

Hij at zijn ei terwijl Louise zwijgend naar hem keek. Kruimels van de beschuit vielen op zijn bord. Na de laatste hap pakte hij zijn mok met thee, goot er een scheutje melk in, en nam zonder te roeren een slok. Hij knikte tevreden. Louise kon uren naar hem kijken. Toen hij klein was en eindeloos van de glijbaan gleed of een uur lang voor zich uit zat te staren op het plein. Toen hij ouder werd en hij haar bevroeg over de bomen, de mensen en de kat van de buren. Hoe hij zorgvuldig draden wol ontrafelde van de trui die zij hem voor kerst gegeven had. Hoe hij op zijn nagels beet, en altijd even zuchtte voor hij sprak. Hoe hij sprak. Zo weloverwogen, zo geen woord te veel.

Ze maakte zijn blik van hem los en sneed een van de verse croissants open om deze dik te besmeren met pindakaas. Ze keek hoe hij het opat. Toen stond hij op, trok zijn schoenen aan in de hal, kwam terug om haar gedag te kussen, nog een keer keken ze elkaar aan, waarop hij zich omdraaide, de deur opende, nog een keer omkeek, haar blik ving, knikte en de deur achter zich sloot. Louise bleef zitten. Keek naar de deur, keek er dwars doorheen.

En het is niet erg, niet erg te gaan. Niet als je nooit thuis geweest bent tussen de planken van je huis. Missen is je losweken, ruimte maken voor wat nog komen gaat. Je eigen voeten droegen je het beste, je had zo weinig nodig om voort te gaan. Laat nu ook die voeten los, ontdoe je van je huid en het bloed dat door je aders stroomt. Ga verder dan je ging, transformeer.

Boven op de kade, met zijn rug richting zee, stapte Justus op de omgekeerde krat frisdrank. Zijn ogen hield hij gesloten, zijn cape wapperde in de wind. Een klein groepje mensen stond al op hem te wachten, hun handen diep in hun zakken maar hun nekken vooruit om niets te hoeven missen. Het meisje met de kleine witte hond was erbij geweest vanaf het begin. Justus was deel gaan uitmaken van haar zondagsritueel, na het ontbijt, voor de appeltaart met slagroom. Met zijn linkervoet tapte hij een ritme tot hij het juiste te pakken had. Toen begon hij te zingen. Woorden welden in hem op, vormden zinnen die overgingen tot een verhaal. Meer mensen verzamelden zich, drukten hun lijven tegen elkaar aan om niets te missen. Toen opende hij zijn ogen. En hij zag ze. Alle ogen van al die mensen met het verlangen meer te zijn dan ze waren. Hij zag, hij zong en verdween die zondag in de nacht. Zonder dat iemand wist of hij gevallen was of vleugels had gekregen.



Mail

Sara van Gennip schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Ze studeerde in 2012 af aan de (drama)schrijfopleiding van de HKU en schreef sindsdien o.a. theater voor Oerol, Over het IJ, Festival Boulevard en het Kameroperahuis, en korte verhalen voor ShortReads. Ze won diverse prijzen voor haar werk.

Lune van der Meulen is illustrator, schilder en schrijver. In haar werk staat de mens en zijn onvermogen vaak centraal. Ze weet eigenlijk nog niet precies wat ze wil, dus doet ze maar zoveel mogelijk van alles.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer