Asset 14

Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Weerwoord: Dit was wel de Baudet op wie velen stemden

Julius Koetsier bindt in Weerwoord de strijd aan met de dogma’s en de dooddoeners die hij tegenkomt in de gevestigde opiniesecties. Hij fluit praatjesmakers die uit de bocht vliegen terug en voorziet hun meningen van een ongevraagd weerwoord. Deze week: Melvin Schut was verrast door de fascistische woordkeuzes van Thierry Baudet. Onnodige verbazing, had Schut wat beter had opgelet.

‘Dit was niet de Baudet op wie velen stemden,’ stelt Melvin Schut in NRC. Hij zegt verrast te zijn door Baudets gebruik van fascistische terminologie in zijn overwinningsspeech. Als hij wat beter had opgelet, was hij niet verrast geweest.

    “Voor Forum voor Democratie en Thierry Baudet had ik grote verwachtingen, maar na zijn toespraak heb ik een nacht wakker gelegen. Forum boekte tijdens de Provinciale Statenverkiezingen een knappe overwinning. Baudet verwelkomde die op dezelfde avond met een inmiddels geruchtmakende toespraak. De rustig uitgesproken en zorgvuldig geformuleerde tekst leek bol te staan van dog whistles: impliciete omarmingen van blank nationalisme.”

Zorgvuldig geformuleerd, daarover valt te twisten. De uitspraak: “De uil van Minerva spreidt zijn vleugels bij het vallen van de avond. En dat geldt niet alleen voor deze avond” is in elk geval een behoorlijke verdraaiing van Hegel. Die zei dat je pas met wijsheid over een gebeurtenis kunt spreken als deze tot de geschiedenis behoort: vandaar die metaforische avond. Baudet heeft het over een letterlijke avond. En hij heeft het niet over inzichten in de geschiedenis, maar bedoelt dat we pas weten wat de uitslag van de verkiezingen is als alle stemmen geteld zijn. Tja. Overigens begon de uil bij Hegel aan haar vlucht, maar het verbaast me niets dat Baudet een symbool van wijsheid vermannelijkt.

    “Voor de meeste toehoorders klonken woorden als ‘boreaal’ en verwijzingen naar ijstijden misschien onschuldig of excentriek, maar het blank-nationalistische kamp zal gehoord hebben: ‘Ik hoor bij jullie’.”

Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid.

Die observatie is correct, getuige het extreemrechtse gejuich op Twitter, waar openlijke nazi’s inmiddels namen hanteren als ‘Boreaal Europa’ en ‘Boreaal-Europese mammoetjager’. Maar ook vóór die speech spraken neonazi’s over Baudet als ‘onze jongen’. Zijn gebruik van de term ‘cultuurmarxisme’, zijn retweets van tweets over ‘omvolking’ en zijn waarschuwing tegen ‘homeopathische verdunning’ deden bij nazi’s belletjes rinkelen die op Schuts frequentie niet te horen waren (was daarvoor maar een elegante metafoor).

    “Sympathisanten van Baudet rollen sinds zijn toespraak over elkaar heen om te onderstrepen dat zijn gedachtegoed niets expliciet racistisch of extreem-rechts bevat.”

Baudet heeft meerdere malen gezegd dat hij wil dat Europa 'dominant blank' blijft. Bestaat er een redelijke definitie van racisme waaraan die uitspraak niet voldoet? En laten we eens kijken wat ervoor nodig zou zijn om te garanderen dat Baudets wens in vervulling gaat. We zouden migranten op huidskleur moeten selecteren, maar dat is niet genoeg. Er zijn hier immers mensen van kleur, en die krijgen kinderen. Ook met witte mensen. En een kind uit een gemengde relatie wordt meestal niet als ‘blank’ gezien. Verplichte sterilisatie zou dus noodzakelijk zijn, als Baudet zijn wens zou koppelen aan actief beleid. Ik denk niet dat Baudet daar een voorstander van is (zo extremistisch als Ebru Umar heeft hij zich nooit geuit). Maar hij presenteert een gedachtegoed dat een culturele omslag moet veroorzaken, een paradigmaverschuiving. Hij heeft een verre toekomst in zijn hoofd. En verplichte sterilisatie voor bepaalde bevolkingsgroepen is het enige logische eindpunt van zijn letterlijk uitgesproken wens.

    “Voor de kiezers is dit alles een ramp. Het is onwaarschijnlijk dat het grootste gedeelte van de Forum-kiezers blank-nationalistisch zou zijn.”

Alle Forum-kiezers die Baudet hebben horen zeggen dat Europa ‘dominant blank’ moet blijven, hebben dat geaccepteerd. Dat wil niet zeggen dat ze dezelfde mening hebben. Maar wel dat ze het geen probleem vinden hun stem aan een racist te geven.

    “De drie hoofdpunten waarmee Forum de verkiezingen won waren: herziening van het onbetaalbare klimaatbeleid, een einde aan de ongecontroleerde massa-immigratie en het terugwinnen van nationale soevereiniteit. Dit is prima te duiden in traditioneel conservatieve termen van prudentie.”

Over Baudets antiwetenschappelijke klimaatkletspraat is genoeg gezegd. Die ongecontroleerde massa-immigratie? Die bestaat niet. Van ‘massa’s’ immigranten is geen sprake, en ongecontroleerd is de immigratie hier al helemaal niet.

    “Forum won kortom niet met racistische thema’s.”

De manier waarop Baudet over massa-immigratie sprak was geheel in lijn met de overwinningsspeech waarvan Schut zo geschrokken is.

Veel Nederlanders van kleur zullen zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

Ik weet niet wat voor de gemiddelde Forum-stemmer de belangrijkste verkiezingspunten waren. Zeker is in elk geval dat openlijke racisten op hem gestemd hebben omdat ze in hem (terecht) een racist zien. En dat iedereen die hem een beetje gevolgd heeft, op z’n minst kennis genomen moet hebben van het gedachtegoed dat die neonazi’s zo aanspreekt.

    “Het hardst getroffen zijn de ontheemde gematigd rechtse kiezers. Zij dachten bij het Forum eindelijk een thuis te hebben gevonden.”

Ik denk toch echt dat er groepen bestaan die harder getroffen zijn. Waar rechtse kiezers dachten ‘eindelijk een thuis te hebben gevonden’, zullen veel Nederlanders van kleur zich afvragen hoelang hun land nog een thuis kan zijn.

    “Decennia lang zagen ze dat ze met de VVD, CDA en D66 nauwelijks iets wisten te veranderen op de dossiers waarmee het Forum de verkiezingen won. Tegelijkertijd werden deze kiezers tot hun grote frustratie vanwege hun oprechte zorgen door links keer op keer onterecht voor racist en fascist uitgescholden.”

Het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’.

Racist en fascist zijn geen scheldwoorden. Door de (al dan niet terechte) constatering van racisme en fascisme gelijk te stellen aan schelden, zet Schut oprecht bezorgde critici weg als trollen zonder argumenten. Niet iedereen die een ander fascist noemt, zal die uitspraak goed kunnen verdedigen. Maar racisme en fascisme bestaan nu eenmaal. En ook de mensen die wat te gul zijn met die termen, zijn dat doorgaans niet om te schelden.

    “Dankzij Baudet kan links nu retorisch toch haar gelijk halen.”

Dat is een bijzondere manier om te zeggen dat andere mensen iets eerder in de gaten hadden. Maar het is ‘links’ niet altijd te doen om ‘gelijk halen’. Deze framing reduceert politiek tot een spelletje van een debatclub. Mensen die zeggen dat Baudet een fascist is, hopen over het algemeen juist dat ze ongelijk zullen blijken te hebben.

    “Het is idioot om het te moeten herhalen, maar je hoeft niet blank te zijn om van Aristoteles te kunnen leren, van Bach te genieten, of Rembrandt te bewonderen. Je hoeft ook niet blank te zijn om de nieuwe Newton te kunnen worden.”

Dat is inderdaad idioot. Ik zou eraan willen toevoegen dat je niet zwart hoeft te zijn om Chéri Samba te bewonderen, niet bruin om te kunnen leren van al-Razi, niet Aziatisch om van Chen Yi te genieten. Ik bedoel: in zijn kritiek op Baudet lijkt Schut toch te beamen dat ‘blank Europa’ in de geschiedenis altijd op eenzame hoogte heeft gestaan.

    “Ook ben je geen blanke nationalist of racist als je erop wijst dat de sociale cohesie ons dwingt tot bewaakte grenzen en gecontroleerde migratie, gegeven het verschil tussen culturen.”

Eerst beschrijft Schut een expliciet racistische gedachte (dat alleen witte mensen de nieuwe Newton kunnen worden), daarna een radicale en zeldzame politieke stelling: dat iedereen die voor gecontroleerde migratie is, een racist is. Hij suggereert een morele equivalentie tussen de twee overtuigingen. Die is er niet: mensen die een streng migratiebeleid voorstaan, hebben niet te vrezen voor hun veiligheid of burgerschap als ze racist genoemd worden. Dergelijke angst is realiteit voor mensen van wie geloofd wordt dat hun kleur onverenigbaar is met ‘westerse cultuur’.

    “Het sluiten van het gat op centrum-rechts is niet eenvoudig. Dankzij de passiviteit van met name CDA en VVD in de afgelopen decennia zijn er nauwelijks maatschappelijke instellingen waar een centrum-rechts kader zich kan ontwikkelen. Voor linkse clubjes bestaan er daarentegen vele geldpotjes.”

Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen.

Schut blijft vaag over die potjes die er voor links wel en voor rechts niet zouden zijn. Op de publieke omroep profileert WNL zich in elk geval als ‘vrolijk rechts’, terwijl geen enkel journalistiek programma zich ‘links’ noemt of consequent een linkse invalshoek heeft.

    “Met zijn toespraak lijkt Baudet links flink in de kaart te hebben gespeeld.”

Wie hij vooral gelukkig maakt, zijn die openlijke nazi’s, die gasten die Hitler citeren in hun Twitterbio. Zij zien hun gedachtegoed met de dag acceptabeler worden. Twintig jaar geleden konden de meeste mensen die het begrip ‘cultuurmarxisme’ kenden je vertellen dat het een antisemitische complottheorie is. Niet veel meer dan een nieuwe naam voor wat de nazi’s ‘cultuurbolsjewisme’ noemden. Baudet en Paul Cliteur hielpen het begrip van extreemrechtse internetfora naar de Nederlandse mainstreammedia, en inmiddels wordt het gebruikt als synoniem voor ‘politiek correct links’ door mensen die de achtergrond van het begrip niet kennen. Nazi’s zien zich gesterkt door deze mensen, die ze ‘normies’ noemen en als nuttige idioten zien. Dat lijkt me ook voor een conservatief liberaal een belangrijker zorg dan het in de kaart spelen van links.



Beeld: Roel Wijnants via Flickr.

Mail

Julius Koetsier is columnist, filmcriticus, vertaler, video-editor en zo af en toe iets anders.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Anders voel ik me zo oud 1

Anders voel ik me zo oud

In dit essay analyseert Loulou Drinkwaard de tegenstrijdige etiquetten die haar zijn geleerd of opgelegd: ‘Tussen u en jou in, zweef ik. De waarden van mijn vader in mijn ene hand en de waarheid van mijn moeder in mijn andere. Mijn oma deelt de kennis van ons moederland en ‘De Nederlander’ bepaalt wat hoort. Ondertussen vond ik een alternatief. Zullen wij elkaar vousvoyeren?’ Lees meer

:De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De zombie is een popcultuuricoon. En niet alleen tijdens Halloween! Series als The Walking Dead en The Last of Us volgen de gebaande zombiepaden. Volgens Anne Ballon hebben zombies méér narratief potentieel. In vernieuwende verhalen wordt onderzocht 'hoe wij als halfbewusten de wereld beleven, hoe we opgaan in systemen die we niet hebben gekozen, hoe we verlangen en met verlies omgaan.' Lees meer

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

Kleding gaat als warme broodjes over de toonbank, maar dat mag wel wat letterlijker

We weten precies wat er in ons eten zit, maar wat dragen we eigenlijk op onze huid? Net als jij, verlangt Loïs Blank ook naar meer transparantie van de kledingindustrie. Zou die wens dan toch in vervulling kunnen komen? Lees meer

Twee dagen

Twee dagen

Rocher Koendjbiharie belicht de verschillende paden die we tijdens de aankomende verkiezingen in kunnen slaan. Kiest Nederland opnieuw voor rechts, en strompelen we verder richting democratisch en moreel verval? Of kiest Nederland toch voor een samenleving waarin we omkijken naar elkaar? 'Alleen fascisten zien antifascisme als een bedreiging.' Lees meer

Vergeten vrouwen 1

Vergeten vrouwen

In dit essay schrijft Anne Louïse van den Dool over vrouwelijke kunstenaars die meer dan ooit in de schijnwerpers staan. Niet alleen hedendaagse makers, maar ook opvallend veel vrouwen die rond 1900 actief waren in de kunstwereld trekken veel aandacht. Met solotentoonstellingen over Suze Robertson, Coba Ritsema en Jo Koster laten musea zien waarom juist deze kunstenaars alsnog een plek in de canon verdienen. Lees meer

De verdwenen kosmonaut

De verdwenen kosmonaut

Duizenden kilometers van de kosmonaut vandaan zit Igor, uitkijkend over de stad, terwijl hij luistert naar de ruis op de tv, naar de beukende eurodance plaat die nog naklinkt in zijn oren en naar een stem die hem probeert te overtuigen terug te komen. In De verdwenen kosmonaut van Thijs van der Heijden raakt een... Lees meer

Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Bestel de bundel ‘Ik wil, wil jij ook!’

Op zoek naar een intiem, verzachtend en verzettend cadeau? Voor maar €10 bestel je de bundel ‘Ik wil, wil jij ook?’, een voorstel voor een nieuwe taal om over seksualiteit te spreken. Met ploeterende brieven en prikkelende beelden. Alleen te bestellen vóór het einde van dit jaar en zolang de voorraad strekt!

Bestel nu