Asset 14

De on//smakelijke week: Waar het vlees begint

schilderij van varkenskarkassen die aan haken hangen in een slagerij

We vervolgen de on//smakelijke week met een gedicht dat Elianne van Elderen schreef voor het programma Meat:Woman tijdens het Winternachten Festival in 2022. Wat is de connectie tussen het vrouwelijk lichaam en vlees? Waarom kunnen we alleen van iets houden als we het kunnen aaien?

1
Opgroeien als meisje gaat hier als volgt: je kleine lichaam strekt zich uit, wankelt, valt, krimpt ineen, leert buigen, staat op, valt opnieuw, stuiptrekt en begint dan bloed te lekken. Op een dag zal een man naar je toe lopen, een jager die de romp van het hert komt inspecteren (Zijn er vitale organen geraakt? Op welke termijn wordt verwacht dat de troonopvolging in gang kan worden gezet?). Hij zal vragen wie je bent (hij bedoelt: los van dit vlees). Hij zal beloftes als halfdood gebeten vogels tussen zijn tanden dragen.

2
Vanuit het keukenraam heb ik uitzicht op de hokken achter de hondenracebaan. Iedere zaterdagochtend snijd ik op het aanrecht grote blokken diepvriesvoer in porties, terwijl ik toekijk hoe mijn vader de honden muilkorft, uit hun hokken haalt, aanlijnt, wegleidt. Ik verdeel het voer over zeven boterhamzakjes. Niet elke hond komt terug na de race, ten minste, niet op dezelfde manier. Mijn vader probeerde me vroeger altijd van dat afscheid af te leiden door me de roestkleurige vacht van de winnende hond te laten borstelen. Toen hij mijn onverschilligheid ontdekte in de achtergebleven klitten, had hij door dat ik het wist. Ik kan je nu precies aanwijzen waar het aaien eindigt en het vlees begint. Ik lik het mes af, leg het neer.

3
Ik ken drie typen mensen: mensen die bij het woord ‘zweren’ aan beloftes denken, mensen die bij het woord ‘zweren’ aan wonden denken, en mensen die inzien dat die twee dingen vaak niet veel van elkaar verschillen.

4
Ik schommel ondersteboven aan het klimrek als één van de varkenskarkassen aan haken in de slagerij op de hoek waar we soms stiekem door het afgeplakte raampje naar binnen kijken. Mijn enkels zijn nog te mager om er mannen mee om te kopen. Een pond vlees is hier een munteenheid Mannen installeren wildcamera’s om het zich zo makkelijk mogelijk te maken. Mannen maken oogcontact met de chimpansees in de dierentuin, ondanks dat hen dat afgeraden wordt, maar ze hebben vertrouwen in de kooien, de tralies, de voedertijden. Mannen weten welke lichaamsdelen ze als wapen in kunnen zetten. Mannen kopen terraria met onvolgroeide kaaimannen, kunnen het zich veroorloven nog niet over gevolgen na te denken. Mannen mogen vallen en wij mogen gaan liggen. Wij incasseren. Wij knopen onze pezen tot tapijten. Wij likken. Wij kennen de smaak van wondvocht.

5
Van sommige dingen vraag je je af hoe ze kunnen breken (kleine tenen, brugpilaren, kattenstaarten), van andere dingen is het je meteen duidelijk (vingernagels, soepstengels, meisjes).

6
Hij maakt de fout mijn voorzichtigheid aan te zien voor liefde. Maar hij weet niet: een duif streel je ook eerst over zijn hals, voordat je in je ene hand zijn mollige lijfje en in je andere hand zijn kop beetpakt, hem zijn nek omdraait. Het is essentieel dat dit zonder aarzeling gebeurt. Het is essentieel dat je de goede richting van een vacht kent. Het is essentieel dat je op het juiste moment de andere kant op aait.

7
Met onze nagels kerven we onze namen in het metselwerk van de vleesverwerkingsfabriek. In de verte vist een reiger een kikker uit de sloot. Zij staat naast me en haar ogen glimmen dof als jelly beans. Ze geeft me aanwijzingen, positioneert mijn dijbenen zorgvuldig in het gras, voordat ze naast me komt liggen. Langzaam verschijnen de kraaien in cirkels boven onze hoofden. In alles wat we doen, doen we ons best om sierlijk te ontbinden. Het dons een kans te geven om op ons vlees te groeien.

8
Er zijn meisjes die koorddanser worden en er zijn meisjes die messenwerper worden en er zijn altijd mannen die ons hysterisch zullen noemen. Maar dat is een gesprek dat je vandaag niet kunt hebben, vandaag is geen dag om te wachten tot de eerste vliegenlarven op de wond afkomen. Leg je hoofd op zijn keel, luister als een middelgrote zwarte hond tot zijn ademhaling vertraagt, en bijt.

Deze bijdrage is onderdeel van de themaweek De on//smakelijke week.

Mail

Elianne van Elderen (zij/haar, 1997) schrijft gedichten en korte verhalen over kinderen die hun cavia’s vermoorden en fietstochtjes langs de vleesverwerkingsfabriek in haar Brabantse geboortedorp. Ze staat regelmatig op (literaire) podia en won de tweede prijs bij Write Now! 2020 en de derde prijs bij De (Turing) Gedichtenwedstrijd 2020.

Nina Läuger (zij/haar, 1993) is beeldend kunstenaar en de adjunct-hoofdredacteur van Hard//hoofd. In haar werk versmelten realiteiten tot wazige en vaak intieme droombeelden, die vertrekken vanuit een gevoelde lichamelijkheid.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Pekingeend

Winnaar juryprijs Het Rode Oor: Pekingeend

Twee personen blijven samen achter in de keuken, waar ze tijdens het bereiden van een pekingeend steeds dichter verstrikt raken in het spel van aanrakingen, blikken en opdrachten. Met Pekingeend won Fleur Klemann de juryprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Auto Draft 10

Als je te pletter slaat, dan klinkt dat zo

Midden in de nacht springt een man van een richel. Nee, geen man; een held. En iedereen weet: een man zoals Luciano slaat niet te pletter. In dit korte verhaal van Julien Staartjes bewegen de achterblijvers zich tussen het postuum cancelen of aanbidden van de man met gladde benen en mierzoete tong. Lees meer

Binnen de context van twee

Binnen de context van twee

In haar gedicht onderzoekt Sytske van Koeveringe de betekenis en fascinatie van het getal twee. Via paren, tegenpolen en verbindingen ondervinden twee vrouwen de mogelijkheden van samenzijn. Is er balans in vereniging? Lees meer

Hondenvoer

Hondenvoer

Een overleden hondje zorgt ervoor dat moeder en dochter in een strijd belanden. Ze willen beiden laten zien wie er meer van het dier gehouden heeft. In dit verhaal van Keet Winter mondt die spanning tussen de twee vrouwen uit in een pijnlijk diner. Lees meer

Stranding

Stranding

'Ze ligt hier als aanklacht / op het land gespuugd / om de noodzaak tot evenwicht / tussen mens en water te benadrukken.' Angelika Geronymaki trekt je met dit gedicht over zelfbeschikking en milieuvervuiling mee, als de aangespoelde zeemeermin in een sleepnet gevuld met platvissen, sardientjes en haringen, en slingert je vanuit het zure zeewater op een strand met grijpgrage mannenhanden. Lees meer

 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer