Ferenz Jacobs belicht het fenomeen "postporno:" een kritische reflectie op het pornografische discours. "Een man die porno kijkt identificeert zichzelf met de vrouwelijke rol."" /> Ferenz Jacobs belicht het fenomeen "postporno:" een kritische reflectie op het pornografische discours. "Een man die porno kijkt identificeert zichzelf met de vrouwelijke rol."" />
Asset 14

Meisjes die van porno houden

Ferenz Jacobs kreeg van zijn huisgenoot het boek El postporno era esto (Dit was postporno) in zijn handen gedrukt, geschreven door María Llopis, mede-oprichtster van Girlswholikeporn.com. Vanuit Barcelona belicht hij het fenomeen postporno: een kritische reflectie op het pornografische discours. "Een man die porno kijkt identificeert zichzelf met de vrouwelijke rol."

"In het oorspronkelijke verhaal is Roodkapje geen klein kind maar een jongedame die voor mijnheer de wolf een striptease moet doen. Nadat ze is verkracht, in elkaar is geslagen en is vernederd, wil Roodkapje nu de rol van de Boze Wolf uit het sprookje op zich nemen. Maar ze is te zwaar mishandeld en is dus gedwongen om eerst haar wonden te likken. Dan pas kan ze verlost worden en nieuwe sprookjes schrijven. Alle Roodkapjes worden wolven in de postpornografie."

Dit las ik op de achterflap van het boek dat mijn nieuwe huisgenoot mij in mijn handen had gedrukt. El postporno era esto (Dit was postporno) van María Llopis. De boekpresentatie had ik jammer genoeg gemist, maar mijn huisgenoot was er wel naar toe gegaan en had zelfs een persoonlijke dankbetuiging bemachtigd. “Kijk, hier staat mijn naam”, zei Xavi met een grijns. Hij bleek het ex-vriendje van de schrijfster te zijn en het boek gaat over haar persoonlijke studie postpornografie in combinatie met hun turbulente relatie van zes maanden. Xavi is X in het boek. En dankzij hem had ze gedurende een halfjaar een plek om te crashen in Barcelona en kan ze eindelijk in haar uppie een orgasme bereiken.

María Llopis is mede-oprichtster van Girlswholikeporn.com. Deze actiegroep was in eerste instantie een ironische woordspeling, omdat vrouwen niet geacht worden van porno te houden, maar aan de hand van workshops, performances en korte films heeft ze het beeld van de doe-het-zelf pornografie veranderd. María schrijft, blogt, maakt films en geeft workshops en lezingen. Bij alles wat ze doet onderzoekt ze haar eigen grenzen op het gebied van seks en pornografie, fantasie en realiteit, pornografie en postporno, en dit voornamelijk in haar eigen bed in de Catalaanse hoofdstad.

Een meisje dat van porno houdt. En van porno haar werk heeft gemaakt. Zo treedt María in de voetsporen van onder anderen de Franse schrijfster en cineaste Virginie Despentes, vooral bekend door Baise-moi (Genaaid). Misschien zwaar overschat, in zowel literair als cinefiel opzicht, maar ik vind sommige van haar opvattingen behoorlijk interessant. Zij is bijvoorbeeld van mening dat een man die porno kijkt zichzelf met de vrouwelijke rol identificeert. Volgens haar heeft iedere man de fantasie dat als hij een vrouw was, hij zich precies zoals die slet in de pornofilm zou gedragen.

Symboliseert pornografie dan patriarchale structuren en vrouwenonderdrukking? Weerspiegelen pornofilms bestaande maatschappelijke en seksuele relaties? En voornamelijk, wat is precies postporno? In het Postporno Modernistisch Manifest, ondertekend door onder anderen de porno-actrices Véronica Vera, Candida Royalle en Annie Sprinkle, wordt in zeven punten kort en bondig een kunststroming gesticht die seks als de voedende, levensgevende kracht ziet en de geslachtsdelen als onderdeel van de geest omarmt. Desalniettemin, postporno is veel meer dan vlees. De definitie van postporno volgens María is “de kristallisatie van de holebistrijd van de afgelopen decennia, van de queer beweging, van de rechtvaardiging van de prostitutie binnen het feminisme, van de derde feministische golf, van alle feministische politieke stromingen, van de antikapitalistische punkscene en van de DIY-houding. Het is de toe-eigening van een genre, dat van de expliciete weergave van seks, die tot op heden is gemonopoliseerd door de porno-industrie. Postporno is een kritische reflectie op het pornografische discours.”

Ik ben net als María geen fan van de vrouwvriendelijke porno van Erika Lust, dat een tegenwicht voor mainstrain porno moet vormen. Deze van oorsprong Zweedse regisseuse woont en werkt sinds 2000 in Barcelona, waar ze haar vrouwelijke visie op porno naar buiten heeft gebracht met haar vrouwvriendelijke pornofilms Five Hot Stories For Her en Barcelona Sex Project. De films van Erika Lust zijn gebaseerd op het feit dat vrouwen eerst iemand goed willen leren kennen, voordat ze zich seksueel aangetrokken voelen tot die persoon. Maar is dit juist geen onderdeel van een burgerlijk moraal dat als een vrouw seks heeft met wisselende partners, ze het risico loopt een slet te worden genoemd? Ook vrouwen kunnen genieten van anonieme seks en hoeven niet met elke verovering een beschuitje te willen eten.

Na zeven jaar post-pornografische studie is het enige wat María Llopis kan verzekeren datgene wat de Amerikaanse porno-actrice Georgina Spelvin, vooral bekend door de klassieker The Devil in Miss Jones (1973), over het orgasme zei: “Het orgasme is dat tijdstip dat niet gemeten kan worden. Het is een mystiek instinct dat niet echt bestaat in deze dimensie.” Daar kan ik me volledig bij aansluiten. Hoe meer je neukt, hoe minder je denkt, en hoe beter je slaapt. Zoals het motto van de twee vrouwen Nadine en Manu uit Baise-moi luidt.

Pikant detail: het ex-vriendinnetje van mijn huisgenoot raakt opgewonden door grote zwarte dildo’s die zijn afgekloven door krakershonden. Dat is postporno.

-Ferenz Jacobs (Rotterdam, 1982) studeerde culturele antropologie met een specialisatie in visuele cultuur aan de Universiteit van Leiden. Hij heeft schildpadden op de stranden van de Turkse Republiek Noord-Cyprus gered en de winnende kandidaat van de eerste realitysoap in Chili geïnterviewd. Sinds drie jaar schrijft hij vanuit Barcelona voor verschillende Catalaanse en Spaanse media.-

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
 1

Een luik naar het verleden

De opa van Emma Stomp vertrok vanuit Curaçao naar Nederland. In haar gedichten observeert ze het gemis dat dat met zich meebrengt. 'Koop een wollen muts tegen de regen en kou, bid tweemaal daags voor je examens, denk aan thuis maar niet te veel, weet dat alles uiteindelijk is voorbestemd.' Lees meer

Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer