Asset 14

Ga zweven

Ga zweven

Als ik op het internet dingen zie verschijnen over sterrenbeelden, scrol ik direct naar ‘leo’ om te zien wat er bij mijn sterrenbeeld staat. Ik ben een leeuw, dus dat lijkt me vanzelfsprekend. Ik wil binnenkort een set tarotkaarten kopen. Ik zag hele stijlvolle kaarten, heel minimalistisch, ook op het internet, en ik denk dat ik ze gewoon ga kopen. Een goede vriendin kocht laatst tarotkaarten, die we interpreteerden op een feestje. We hadden geen handleiding en zogen alles uit onze duim, maar het was plezier! Ook nam ik laatst met twee vriendinnen afscheid van het afgelopen decennium door op een papiertje te schrijven wat we wilden achterlaten in de jaren tien. Dat papiertje verbrandden we ritueel (wat ons alle drie triomfantelijk stemde) en daarmee was het gedaan.

Ik vertel je dit om een gesprek te starten over een bepaald slag cynisme. Je kent het wel: mensen die dingen zeggen als ‘je weet dat horoscopen willekeurig zijn, toch? Dat het niets zegt over je persoonlijkheid?’ Mijn gezicht vervormt zich dan in een expressie die ‘yikes’ uitdrukt. Ik hoor vaker dat dingen vooral niet te zweverig moeten zijn. Yoga is oké, zolang er niet te veel meditatie, te veel geklets over spiritualiteit en verbondenheid mee gemoeid is. Pas op voor het zweven!

Lang, lang geleden vond ik het van groot belang om met ‘beide benen op de grond te staan’. Met chirurgische precisie zorgde ik ervoor dat geen greintje frivoliteit zich in mijn hoofd nestelde. Het moest allemaal ‘echt’ zijn, ‘waar’ zijn, het liefst ook wetenschappelijk onderbouwd. Die krampachtigheid heb ik inmiddels uit mijn vingers laten glijden. Zo blijkt de wetenschap ook gewoon een menselijke manier te zijn om de wereld te vatten. En hoewel ik grote respect heb ik voor hetgeen dat te onderzoeken valt, realiseer ik me ook dat voldoende dingen onmogelijk te meten zijn. Ik sta nog steeds met beide benen op de grond, maar ondertussen luister ik aandachtig als iemand me een verhaal over geesten vertelt. Waarom zou ik roepen dat ze niet bestaan? Wie ben ik om daarover te oordelen? Ik heb er nooit een gezien, maar dat betekent niet dat ze niet bestaan. Dat, en het lijkt mij nogal onbeschaafd om iemand de les te lezen over hetgeen dat überhaupt niet zeker is.

Een overvloed aan bezigheden zou je zweverig kunnen noemen als je dat wilde: het lezen en interpreteren van poëzie, het kijken naar fotografie in een museum, het maken van kunst, het opschrijven van verhaaltjes, het praten over de vibes van mensen op een feestje, liefde, vriendschap. Dit zijn de dingen die het leven betekenis geven. Je stopt je huis toch niet alleen vol met het praktische en broodnodige? Mijn ideaalbeeld van een huis ziet er geleefd uit, is gevuld met herinneringen, met kunst, met stapels en stapels boeken, met muziek en met dingen die scheef staan. Ik wil dat je haast kunt voelen dat er met liefde en inspiratie geleefd wordt. Ik babbel dolgraag over politiek, ik lees de krant, ik heb goedgeïnformeerde meningen over een hele hoop onderwerpen, ik weet heus hoe dingen werken. Ik wil gewoon geen saai huis.

Je bent een heel klein wezentje op een klein planeetje dat draait om haar eigen as. Heel langzaam draaien we (al draaiend) om een vuurbal. We proberen de geheimen van het leven te ontfutselen, we willen dat iemand ons ziet en ons liefheeft. We hebben alleen elkaar. Niemand heeft ‘de’ grote waarheid in pacht.

Dus ja, ik weet dat mijn persoonlijkheid niet echt iets te maken heeft met mijn sterrenbeeld. Maar het cynisme is uit. Vertel me dus gewoon wat jouw sterrenbeeld is, dan kunnen we samen kijken naar een internet-post getiteld ‘The zodiac signs as John Mulaney quotes.'

Beeld: Richard Hewitt

Mail

Jihane Chaara (zij/haar, 1991) is een idealist met een voorliefde voor doortastende en zachtaardige mensen/woorden.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

een interview met Abel Kamps

Interview met Abel Kamps: 'Ik hou ervan als mijn werk meer een ervaring wordt en minder een object.'

Aucke Paulusma gaat in gesprek met kunstenaar Abel Kamps: Hoe verweef je absurditeit of humor in je kunst, en welke rol spelen deze elementen in het creëren van de impact die je werk op de toeschouwer heeft? Lees meer

Jonathan de slakkenman

Jonathan de slakkenman

'Hij zag simpelweg hoe de slak zich terugtrok in zijn huisje wanneer het zich onveilig achtte. Vanwege hun gedeelde lot, voelde Jonathan zich geroepen om de naaktslak ook een toevluchtsoord te bieden.' In dit korte verhaal van Ivana Kalaš neemt Jonathans slakkenfascinatie langzaam zijn leven over. Lees meer

:Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Armoede, de bedpartner die je verlangen indringt: brieven over consent

Alara Adilow blikt terug op haar jongere zelf en ziet hoe onwetendheid en zelfdestructie haar afsneden van zorg en liefde, tot feministische en postkoloniale denkers haar aanraakten en haar openstelde om naar zichzelf en de wereld te kunnen kijken. Lees meer

Het insectenhotel

Het insectenhotel

‘Ik kan wel voor je krimpen.' Dieuke Kingma onderzoekt in een kort verhaal vol spinnenpoten en keverschildjes of je de ruimte die je inneemt in een relatie ook weer terug kan geven. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer