Amsterdam, 6 september 2010
Geachte Maxime Verhagen,
U kent mij helemaal niet. Ik ben slechts één van het volk, met wie u meent het beste voor te hebben. In die hoedanigheid geniet ik het recht en neem ik de vrijheid u aan te spreken.
Als belijdend katholiek gelooft u vast in de hemel. Ik niet, vrees ik, omdat ik niet kan accepteren dat een ieders poging tot het leiden van een moreel en juist bestaan slechts beloond dient te worden na afloop van ons aardse leven. Ik kan op principiële gronden niet accepteren dat wij nu zouden moeten lijden, om later te genieten. Ik wil graag een hemel op aarde, en alhoewel ik niet verwacht dat ik ooit voor u zal stemmen, geloof ik desondanks dat uw partij uiteindelijk ook het beste met de samenleving voorheeft.
Nu denk ik dat veel mensen uit mijn omgeving (niet religieuze, hoog opgeleide jongeren) moeite hebben om het idee van een politieke partij op christelijke grondslag te begrijpen. Zouden moderne humanistische waarden namelijk niet moeten volstaan als basis voor onze visie op de samenleving? Toch respecteer ik die christelijke grondslag van uw partij, juist omdat ik geloof dat een christelijke politiek in essentie geen ander doel voorstaat dan het werken aan een rechtvaardige en gelijkwaardige samenleving. Uw partijgenoot Wim Aantjes drukte het zo krachtig uit op het eerste partijcongres van het CDA in 1975:
Het evangelie geeft geen rechtstreekse richtlijnen voor het politieke handelen. Neen, maar het geeft soms wel richtlijnen voor het rechtstreekse politieke handelen, en soms wel degelijk heel concreet. Leest u er Mattheüs 25 maar eens op na: hongerige voeden, dorstige te drinken geven, vreemdelingen huisvesten, naakten kleden, zieken en gevangenen bezoeken... Geen plaats voor christelijke politiek? De wereld hunkert naar christelijke politiek! Een politiek die spreekt voor wie geen stem hebben; die handelt voor wie geen handen hebben; die een weg baant voor wie geen voeten hebben; die helpt wie geen helper hebben.
Wat een heldere en sociaal bewogen visie voor de partij waar u vandaag leiding aan geeft! Nu vermoed ik stiekem dat u als trouwe KVP-er niet veel opheeft met een dergelijke moralistische politiek. U bent een pragmatisch conservatief en dat is verder uw goed recht. Maar in de groeiende kritiek die de afgelopen twee weken van binnenuit uw partij klonk op de onderhandelingen met Geert Wilders hoorde ik de echo van deze visie.
<em>Illustratie: Joost Dekkers</em>
Ook in de brief van Ab Klink, die ooit promoveerde op de staats- en bestuursrechtelijke implicaties van de christen-democratische politieke filosofie, klonk de zorg voor het behoud van deze basale maatschappelijke waarden door. Hij liet zijn geweten spreken ter verdediging van juist dátgene waar het CDA om zou moeten draaien en u liet hem stof eten. Hij werd niet gehoord als iemand die binnen een democratische partij een fundamenteel punt aankaart, maar werd weggezet als obstructief en dissident.
De avond waarop u later bekend zou maken dat de 21 leden van de fractie overeenstemming hadden bereikt om verder te gaan met de onderhandelingen, keek ik naar Wim Aantjes bij Knevel en van den Brink. Er werd gesproken over de drie “dissidenten”, Klink en twee fractiegenoten, en één van de presentatoren verontschuldigde zich naar Aantjes over het gebruik van de term “dissident”, waarop deze koeltjes antwoordde: “Je mag het woord dissidenten best gebruiken; er zijn achttien dissidenten in de fractie.”
Vandaag liet Ab Klink ten slotte per brief aan de voorzitter van de Tweede Kamer weten zijn Kamerlidmaatschap per direct neer te leggen. "Na alle gebeurtenissen van de afgelopen week is er voor mij een onwerkbare situatie binnen de CDA-fractie ontstaan. De basis voor samenwerking - vertrouwen - is aangetast. Daardoor kan ik niet meer met voldoende overtuigingskracht binnen de fractie opereren. En dat gaat ten koste van mijn geloofwaardigheid." Hoe is het toch mogelijk, meneer Verhagen, dat het klimaat in de fractie ontbrak voor de heer Klink om zijn inhoudelijke bezwaren op tafel te leggen? Hoe kan het bestaan dat er in de fractie waar u nota bene leiding aan geeft een situatie ontstaat waarin iemand zijn taak als volksvertegenwoordiger niet meer naar eer en geweten kan uitvoeren?
Nu is Ab Klink opgestapt en zie ik de krokodillentranen over het scherm van mijn televisie biggelen. Uit welk hout z’n opvolger gesneden zal zijn laat zich wel raden. “Er zijn nog twee dissidenten over,” stookt Wilders al direct. “Negentien” zeg ik bij mezelf, “negentien dissidenten...”
Hoogachtend,
Elon Heymans
