Goed nieuws voor wie dacht dat er nooit een eind aan zou komen: de non-stopweek zit erop! Om dat te vieren, of om het verdriet te vergeten, hebben we weer een iconische themaweekmixtape samengesteld. Enkele redacteurs lichten hun bijdrages toe. Een lijst om op repeat te zetten!

Ruby Sanders geeft ons Rihanna. Zij ziet één bewezen remedie voor al het non-stopleven, non-stop werken, voortdurend áán staan, álles moeten zien, luisteren en lezen: muziek aan, en hard ook. En dan bedoelt ze niet geconcentreerd luisteren naar diepzinnige teksten, maar gewoon dansen, non-stop natuurlijk, tot je erbij neervalt. En wie beter om je hierin bij te staan dan je girl Ri-Ri? Rihanna weet het zelf ook: ‘Pon de replay!’

Dat de ratrace van non-stopwerken geen fantastisch idee is voor je mentale gesteldheid, dat weet Else Boer ook wel, en ook dat het al wel vaker is beschreven en bezongen, maar volgens haar is dat nooit eerder zo triest én hoopvol gedaan als door de band Girls met hun nummer ‘Hellhole ratrace’. ‘I work to eat and drink, and sleep just to live / Feels like I’m never getting back what I give’ – dat is herkenbaar van Zuidas tot basisonderwijs, aldus Else. Gelukkig voor haar en voor ons verliest Girls de hoop niet. Het is een nummer om bij te zwelgen, en om je daarna een beetje beter door te voelen.

Lotte Akkerman denkt niet dat haar entry in de lijst, Dolly Parton, ooit een nine-to-five-job heeft gehad, maar ze heeft wel gelijk: hard werken kan gekmakend zijn. Om de gekte op afstand te houden, raadt zij iedereen aan om een paar keer per week achter de laptop vandaan te komen en eens even goed los te gaan op deze witteboordenklassieker. Zitten is immers het nieuwe roken. Bovendien wordt dit nummer, net als onze geestelijke gezondheid, ernstig bedreigd door de 24-uurseconomie.

Hekkensluiter Ramses Shaffy werd de lijst in gesmokkeld door Mathijs Hoogenboom, die gecharmeerd is van Ramses’ kalme doorzettingsvermogen. Er zijn weinig nummers die zo rustig zijn en toch aanzetten tot dóen. Op het eerste oor heeft het nummer een tekst waar je alleen in 1975 mee wegkwam, maar na de eerste veertig zoetgevooisde we-zullen-doorgaans begin je Shaffy te geloven: deze man laat zich echt niet stoppen. En áls je eenmaal denkt dat hij zijn laatste noot heeft gezongen, zet meneer gewoon weer in om ons te trakteren op nog eens twee minuten woohoowoohoo. Een prima hekkensluiter dus, tenzij je de lijst op repeat hebt staan, natuurlijk, want dan zullen we doorgaan.