Waarom ga ik niet mee over de aangeharkte
paden naar de pakken in geblindeerde auto's,
de koffie zonder melk, de zonnebrillen onder
paraplu's, de gepoetste schoenen, de hoeden,
het boek en de bloemen bij het roepende gat.
Tegenover al dat zwart staat een teveel aan
ziekenhuislakens, melk en luiers, een teveel
aan softijs, strakke shirts en sneeuwballen,
gestreken hemden, servetten, bruidsjurken,
ziekenhuislakens en jouw open rode ogen.
Een gedicht van Tim Pardijs bij een beeld van Mirjam Dijkema
