Kasper is nog steeds geobsedeerd door een oude vriend. " /> Kasper is nog steeds geobsedeerd door een oude vriend. " />
Asset 14

De lifter

Was Rupert een obsessie? Misschien, maar het verbaasde me wel hoe gemakkelijk ik hem ook weer vergeten kon. Toen ik die ochtend het festivalterrein op liep moesten de eerste bands nog beginnen met spelen en kwamen de eerste festivalgangers van hun campings aangestrompeld als blije zombies op weg naar het abattoir. Ik liep als een infiltrant van frisheid langs de podia waar gesoundcheckt werd en Rupert liep in gedachten met mij mee. Mijn overtuiging van de afgelopen dagen dat ik hem hier bij toeval tegen zou komen wankelde een poos en viel uiteindelijk. Ik kon op dat moment Rupert alleen nog maar zien als een opmerkelijk figuur uit een leven dat achter mij lag, een leven waar ik eigenlijk niets meer mee te maken had. En als ik om mij heen keek dacht ik hetzelfde over Lowlands. Er was opmerkelijk weinig veranderd hier, maar het gevoel ontbrak, en eigenlijk ook elke betekenis. Ik liep door een gescande foto. Er viel niets anders te doen dan van de dag te genieten en dat deed ik tot mijn eigen verbazing dan ook. Ik zou de verdere dag niet meer aan Rupert denken, tot ik het gezicht van de lifter zag.

Het plezier was zo onverwachts groot dat ik mijn laatste trein had gemist. Mijn muzikanten-vrienden zouden begrijpelijk de hele nacht door blijven feesten, maar ze regelden dat ik terug naar Amsterdam kon reizen met hun crew. In het busje zaten de geluidsman, de lichtman, de manager en twee vriendinnen. Ik meende iedereen van gezicht te kennen, maar het lukte mij niet met ze te praten. We reden door de nacht over verlaten wegen. Ik luisterde naar de gesprekken die gingen over het succesvolle optreden dat de band vandaag had neergezet. Complimenten werden van Twitter voorgelezen, en per tweet werd de euforie in de bus vergroot. Ook ik was trots. Muziek was misschien wel het hoogste goed dat de mens tot stand kon brengen en ik was vereerd dat goud van zo dichtbij te mogen zien glinsteren. Ik zou een kind op aarde zetten, dat zou mijn goud zijn. Maar er zou niet over getwitterd worden.

We stonden stil, maar ik wist niet waarom. Ik was de hele reis uit mijn raam aan het staren en opeens zag ik dat iemand aan het terugstaren was. Even wist ik zeker dat het Rupert was. Wij zouden elkaar alsnog tegenkomen, op deze dag die al zo lang afgelopen leek te zijn. Maar het was te donker om te zien wie hier midden in de nacht langs de kant van de weg stond. ‘Er staat hier een man’, zei ik en ik schrok van mijn eigen stem. De manager, die de bus bestuurde, had zijn deur al open gedaan. ‘Goedendag’, zei de man die buiten stond, ‘mijn naam is Balthasar en ik geloof dat ik verdwaald ben.’ Een enorme stank kwam de bus binnengewasemd. ‘Waar moet je naartoe?’ zei de manager. En ook al waren we al twee uur onderweg en kon Biddinghuizen dus niet bepaald in de buurt zijn, ik wist zeker dat Balthasar onder dat ene bord afgesproken had. Misschien was hij al jaren aan het dwalen.

De gesprekken in de bus waren stil gevallen, de euforie leek in slaap te zijn gesukkeld. Ik had me ook een lifter gevoeld, maar ik had kunnen doen alsof ik er niet was. Ik had alleen maar uit het raam hoeven te kijken. Balthasar zei ook geen woord, maar hij stonk des te meer. Een gelukzalige glimlach stond op zijn bebaarde gezicht getekend, alsof hij iets wist wat wij niet mochten weten. Uiteindelijk kwamen we aan in Amsterdam. Balthasar en ik hielpen mee met het uitladen van de instrumenten. In de oefenruimte hing een poster van Jimi Hendrix. Balthasar keek ernaar met een Casio onder zijn arm en een blik vol bitterheid en zei: ‘Ik krijg nog geld van die lul.’ Ik schudde de handen van de geluidsman, de lichtman, de manager en kuste onhandig de wangen van de twee vriendinnen. Ik knikte naar Balthasar en begon aan mijn wandeltocht naar huis. Pas na drie straten had ik door dat Balthasar achter mij aan het lopen was. Hij had weer een grote lach op zijn gezicht.

Ik droomde dat ik Rupert op tv zag. Hij werd geïnterviewd door Clairy Polak, over de Apocalyps die er nu toch echt aan zat te komen. ‘Je moet dat niet te somber inzien,’ zei Rupert, ‘in elke goede film is het einde het hoogtepunt’. Het televisiescherm rook naar rotte eieren. Ik werd wakker geschud door mijn geliefde. ‘Wilfried, wie is die stinkvent op de bank?’ zei ze met overslaande fluisterstem. Ik wreef de slaap uit mijn ogen, probeerde droom plaats te laten maken voor herinnering. Ik keek haar aan en zag ongeduld. Opeens wist ik het weer. ‘Dat is Balthasar, hij is zijn huis kwijt.’
‘En daarom moet hij maar bij ons komen logeren? Wij zijn toch niet het Leger des Heils?’
‘Het spijt me, schatje. Hij is een lifter en ik kwam maar niet van hem af.’
Mijn geliefde draaide zich om en stampvoette naar de keuken, waar ze met veel lawaai koffie begon te zetten. Ik hoorde Balthasar snurken, waarschijnlijk sliep hij diep. Ik wist dat ik op moest staan, maar toch bleef ik nog even liggen. Wat had zij nou net gezegd? Had ik dat goed gehoord? Wie de fuck was Wilfried?

- Wordt vervolgd... -

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Ik was elf

Ik was elf

In dit verhaal onderzoekt Jochum Veenstra waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt voor kinderen. En tot welk punt kan je als ouder je zoon beschermen? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

Auto Draft 4

Tijd buiten de uren om

Micha Zaat sliep binnen een jaar in bijna 60 verschillende hotelkamers. In dit essay licht hij het fenomeen van de hotelkamer als liminaal object toe, en legt uit wat zo'n kortdurend verblijf voor gasten én kamers betekent en waarom het onmogelijk is om ouder te worden in een hotelkamer. 'In het bed waar ik gisteren droomde over sterven in een auto-ongeluk ligt nu iemand te masturberen.' Lees meer

Een ode aan de pornofilm 2

Een ode aan de pornofilm: Het Porn Film Festival Amsterdam

Porno is meer dan wat Pornhub en andere grote platforms ons voorschotelen. Het Porn Film Festival Amsterdam laat deze donderdag tot en met zondag zien, dat porno kwetsbaarder, artistieker en vrijer is dan velen verwachten. Emma Zuiderveen spreekt met organisatoren Erik ter Veld en Franka Bauwens. Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Auto Draft 2

'Kunnen we vrienden zijn?': over een noodzakelijk veranderende mens-natuur relatie

Wanneer Jop Koopman afreist naar Lombok om de Indonesische visie op mens-natuurrelatie beter te begrijpen, gaat hij op pad met een lokale mysticus. In dit essay onderzoekt hij hoe we de verhouding mens-natuur opnieuw kunnen vormgeven; wat de agency is van onze omgeving, en waarom we vrienden moeten worden met alles rondom ons. Lees meer

 1

De zee

Mariska Kleinhoonte van Os schrijft met groot mededogen en rauwe eerlijkheid over degenen die tussen de mazen van het net en de mazen van de wet vallen, in de verhalenbundel 'Tussen de mazen' die op 14 februari verschijnt. Op onze site lees je alvast een voorpublicatie. Lees meer

De rattenkoning

De rattenkoning

Een schoolreis naar Praag klinkt als een feestelijke afsluiting van de middelbare school: slapeloze busritten, sigaretten in de schaduw van kasteelparken en stiekeme plannen om absint te drinken in hotelkamers. Maar in dit verhaal van Nick De Weerdt eindigt de reis voor een onafscheidelijke vriendinnengroep met een onverwachte confrontatie: de rattenkoning. Lees meer

Stil protest

Stil protest

Nadeche Remst laat zien hoe slaap, verdriet en dissociatie meer zijn dan persoonlijke reacties: ze worden een vorm van stil verzet tegen een wereld die kwetsbaarheid buitensluit. Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Hoe lang blijf je een vluchteling?

Hoe lang blijf je een vluchteling?

'Wat' ben je als je ergens niet thuishoort, maar ook niet terug kan naar je geboorteland? Ivana Kalaš onderzoekt het label 'vluchteling'. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Even zweven de levende wezens

Even zweven de levende wezens

Voor Hard//hoofd dicht Pim te Bokkel over de verschillende facetten van water: de kalmte en geborgenheid ervan, of juist de dreigende weidsheid. Dit is een voorpublicatie uit de bundel 'Even zweven de levende wezens' die op 16 januari bij uitgeverij Wereldbibliotheek verschijnt. Lees meer

Een echte vis

Een echte vis

In dit verhaal van Maartje Franken dreigt er meer dan alleen een storm. Kinderen gaan op zomervakantie in de regen, ontdekken een verzonken stad en proberen te documenteren zoals Bear Grylls. Lees meer

:Oproep: Hard//hoofd Biechtlijn

Oproep: bel de Hard//hoofd Biechtlijn

Op zoek naar een luisterend oor? Bel de Hard//hoofd Biechtlijn op 06 16 85 74 57 en word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier om de collectieve audiobiecht te beluisteren. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lichamen en monden

Lichamen en monden

Hoelang blijf je toekijken? Wanneer dondert alles in elkaar? Waar zit de zwakke plek van passiviteit? Pieter van de Walle neemt je in dit kortverhaal mee als apathische visverzorger in een Berlijns aquarium. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine! 1

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Welk verlangen kenmerkt jouw leven en waar snak jij naar? Stuur voor 16 februari 2025 je pitch in en voed ons met jouw ideeën over (beeld)verhalen, essays, poëzie en kunstkritiek voor het magazine ‘Honger’. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Honger’, het zevende Hard//hoofd Magazine!

Illustreer jij de volgende cover van het Hard//hoofd Magazine?

Voor ‘Honger’, het najaarsnummer van 2025 van Hard//hoofd, zijn we op zoek naar illustrator die de cover van ons magazine wil maken. Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer