Kasper had zich voorgenomen nooit meer naar Lowlands te gaan. Maar volgens zijn Facebook gaat Rupert dit jaar ook..." /> Kasper had zich voorgenomen nooit meer naar Lowlands te gaan. Maar volgens zijn Facebook gaat Rupert dit jaar ook..." />
Asset 14

Het festival

Tussen mijn vijftiende en mijn twintigste ging ik elke zomer naar Lowlands. Al mijn vrienden gingen, net als de vrienden van hun vrienden. Toch kreeg ik het iedere keer weer voor elkaar om iedereen kwijt te raken. Dat kwam meestal omdat ik mijn eigen koppige plan trok. Waar mijn kompanen bijvoorbeeld naar Limp Bizkit gingen, wilde ik per se Grandaddy zien. En dat was mooi en aardig, maar er waren nog geen mobiele telefoons en als ze er wel waren dan deden ze het niet. Dus moest je afspreken waar je elkaar na afloop zou treffen en dat was dan meestal onder dat ene bord. Maar als ik daar naartoe liep, leek de rest van het festivalpubliek de tegenovergestelde richting uit te moeten.

Ontblote mannentorso’s die plakten van bier en zweet dwongen tot een wijziging van voorgenomen koers. En dus hoste ik maar met vreemden, of zij eigenlijk met mij. Uiteindelijk kwam ik wel weer iemand tegen die ik kende. Ik deed dan net alsof ik nog steeds mijn eigen plan aan het trekken was, maar domweg met iedereen bevriend was geraakt. Ook ’s nachts ging het steeds mis. Liep ik vol goede moed met een tray bier de tent in waar ik een kwartier eerder nog zo bedenkelijk stond te housen, wist ik bij god niet meer op welke graden mijn dansgezellen zich bevonden. Mijn innerlijke kompas vindt op zo’n moment elke richting even onwaarschijnlijk. Dus deelde ik de lauwe rakkers maar uit aan willekeurig dankbare kelen en liep met gebogen schouders terug naar de camping.

Dan begon pas de werkelijke queeste, die naar mijn slaapplek. Dat kon nog uren duren, een ware uitputtingslag. Een keer zag ik in het schijnsel van mijn stervende aansteker tot mijn opluchting eindelijk de vertrouwde olijfgroene koepeltent, maar toen ik me in de slaapzak nestelde en daar reeds een lichaam aantrof – dat overigens onverstoorbaar verder snurkte – bleek het toch een tent te zijn die alleen maar heel erg op de mijne had geleken.

Het zijn maar een paar van de jeugdtrauma’s die naar boven kwamen drijven toen ik vijf weken terug weer door het polderfeestdorp liep. Veel was er niet veranderd. Maar nu was ik hier alleen, en kon ik dus niemand kwijtraken. Mijn vrienden van vandaag waren geen festivalbezoekers, maar muzikanten die zo op zouden treden. Nog maar een paar dagen geleden was ik door een van hen gebeld met de vraag of ik op de gastenlijst wilde. Daar had ik even over na moeten denken. Ik had mezelf namelijk voorgenomen nooit meer naar een festival te zullen gaan. De herinneringen die ik had wilde ik koesteren dan wel verdringen, verder was het mooi geweest. Over een week begon ik met een serieuze baan als docent voor een klas en over vijf maanden werd ik als alles goed ging vader van een kind, een kind dat ik de weg moest wijzen, een kind dat niet verdwalen mocht. Ik was er al met al klaar voor om oud te worden en daarna dood te gaan. Aan de andere kant zou zo’n spontane trip door herinneringenlaan ook iets surrealistisch-ironisch hebben. Een afscheid van de jeugdige onbezonnenheid, een onbezonnenheid die in mijn geval nooit veel meer was geweest dan een idée fixe dat ik aan een touwtje voor mijn ezelsneus gespannen hield bij gebrek aan wortel. Ik zou voor één dag gaan, wat het bij voorbaat tot een heel ander soort ervaring zou maken. Als je Lowlands ondergaat zoals het hoort, behoor je drie lange dagen tot een ander menssoort, één met een eigen bioritme en lichaamsgeur. Nu had ik de kans het eens als buitenstaander te bekijken, als antropoloog. Dat zou wel heel erg deprimerend en interessant tegelijk moeten zijn. Daarnaast is goede muziek altijd meegenomen.

De doorslag werd toch gegeven door het feit dat Rupert er zou zijn. Dat had ik op zijn Facebook gelezen. Ik volgde Rupert’s Facebook al maandenlang als een moderne sluipmoordenaar, omdat ik hem zo graag na al die jaren weer eens wilde ontmoeten. Alleen door hem de hand te schudden, door een gedicht met hem te schrijven en een kop cola met hem te delen, zou ik op een niet-ironische manier afscheid kunnen nemen van mijn zogenaamde jeugd en de rest van mijn verblijf op aarde met open armen begroeten. Of zo zat dat althans allemaal in mijn hoofd. En op Lowlands zou alles samenvallen, daar was ik heilig van overtuigd. Hij hoefde niet te weten dat ik kwam, ik hoefde niet met hem bij dat ene bord af te spreken. Wij zouden elkaar toevallig tegenkomen.

- Wordt vervolgd... -

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

De betere wereld, Het Grote Geluk: Marthe van Bronkhorst vraagt zich af waar ze dat kan vinden, misschien gewoon op een borrel, in het samenkomen met vrienden? Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer