Het was bewolkt bij aankomst, het zwembad
lag grijs te wachten. De felgekleurde folder zei
even helemaal weg in deze zespersoons villa. Vier
stoelen in de tuin. Ik legde mijn handdoek in het gras.
We bliezen alvast de paarse zwemband op, lieten
de bal over de rode tegels stuiteren. De lucht werd
’s middags blauwer en ik besloot een duik te nemen.
Even helemaal weg. Het water nam me en sprong op,
druppels grepen naar de hemel. Blauw streek bladeren
glad, spoelde groene bergruggen weg en vulde de
schaduwen van hen die nog op het gras zaten.
Ik weet niet meer met hoeveel we zijn. Hoe verder
ik val, des te sneller loopt het bad leeg in de hoogte.
Ik val een val die me zo klein maakt dat ik nergens
meer neer kan komen.
Weekendje weg is een gedicht van Tim Pardijs bij een foto van Lucas Hardonk
