"En nu werk je mee, anders ga ik je pijn doen!"" /> "En nu werk je mee, anders ga ik je pijn doen!"" />
Asset 14

Wapenstok op YouTube

Een agent die te enthousiast de lange lat hanteert tegen een groep krakers? Een wildplassende, onhandige of verkeerd geparkeerde diender? Dankzij smartphones en YouTube is alles wat de politie doet tegenwoordig door iedereen te filmen en binnen de kortste keren te bekijken en te beoordelen.

Het filmpje, op 25 maart geüpload naar YouTube, is meer dan honderdduizend keer bekeken. We zien hoe op een zonovergoten Stationsplein voor Amsterdam Centraal een bleke Italiaan van een jaar of veertig op nogal klungelige wijze in de boeien wordt geslagen. De man lijkt in paniek. "I didn't do anything!" roept hij. Vier politiemannen voegen zich bij de groep. "En nu werk je mee, anders ga ik je pijn doen!" roept er een. De man wordt tegen de grond gewerkt, een arm is op zijn rug gedraaid, een knie duwt zijn hoofd tegen de stoeprand. Zijn bril valt op de tegels. "Werk dan ook mee, stomme lul!" roept een andere agent.

Dan zien we ineens niets meer, want een stevige diender is voor de camera gaan staan. "Ik mag toch zeker filmen op de openbare weg?" roept de man die de film opneemt. "Je krijgt van mij nu de aanwijzing om door te lopen, en anders mag je ook zo!" zegt de agent dreigend en wijst op de Italiaan, die geboeid en schreeuwend op de grond ligt. "Stumper!" bijt hij de cameraman nog toe.

YouTube, waarop inmiddels elke minuut ongeveer 72 uur video wordt geüpload, vierde vorige maand zijn zevende verjaardag. Wie zoekt op 'Politie' kan direct kiezen uit ongeveer 64200 filmpjes van arrestaties, invallen en andere politieacties. De successen, maar ook de misstappen van de politie zijn tegenwoordig als de wiedeweerga door de onlinegemeenschap te aanschouwen. Websites als Blauwmisbruik, Indymedia en Geenstijl maken er een sport van agenten die uit hun rol vallen genadeloos aan de digitale schandpaal te nagelen.

Van de confrontatie tussen krakers en politie die vorige maand in de Simon Stevinstraat in Amsterdam-Oost plaatsvond, staan ondertussen vier verschillende filmpjes online. De beelden, waarop te zien is hoe agenten nogal bruut inslaan op een groep krakers, deden een discussie losbarsten over de manier waarop de politie de situatie heeft aangepakt.

De Amsterdamse burgemeester Van der Laan zei dat het optreden er "niet goed uitzag". De krakers zeggen te overwegen bij volgende acties meer cameramannen in te zullen zetten. Helemaal nieuw is dat idee geenszins: in aanloop naar 30 april 1980, de gedenkwaardige dag van woning en kroning, werden de krakersrellen ook al van binnenuit geflimd.

Hoe gaan de korpsen om met al dat hedendaags online toezicht? Ellie Lust, woordvoerder van de Amsterdamse politie: "Wij hebben geen YouTube-beleid. Het staat iedereen vrij om in de openbare ruimte film te draaien. We moedigen dit immers ook aan. Als je iets ziet dat niet in de haak is: maak foto's, maak filmpjes met een mobiele telefoon. We zijn een transparante organisatie, en zeggen ook altijd tegen jonge collega's dat je omstanders nooit moet zeggen dat ze niet mogen filmen."

Maar het valt niet te ontkennen dat de oprukkende smartphone leidt tot meer controle op gedrag van agenten in actie op straat. Worden die van bovenaf dan niet gewaarschuwd voor de immer meeloerende lenzen? Het lijkt aannemelijk, maar Ron Looije van de Raad van Korpschefs zegt van niet. "Politiemensen hebben zelf ook een mobiel en weten best dat je daar filmpjes mee kunt maken en dat die op internet gezet en bekeken worden. Bij negatieve YouTube-filmpjes ligt het allemaal op straat - dat is een verschil met de filmbeelden die we zelf maken, dat doen we sowieso altijd bij ME-acties. We bekijken dit soort beelden zelf ook, en trekken er lessen uit. Maar politie-optreden buiten op straat is ook gewoon een realiteit, agenten zijn als ze optreden duidelijk herkenbaar aan hun uniform. Er staan ook veel beelden van agenten en arrestatieteams op internet, positieve beelden van onze daadkracht, waar we juist heel trots op zijn. Maar er zijn ook veel filmpjes waarin je alleen maar ziet dat een agent iemand aanhoudt, schijnbaar om niks. De kijker weet niet dat diegene bijvoorbeeld al een half uur dronken staat te schelden. Ondertussen blijft het filmmateriaal tot in lengte van dagen online.”

Jaap Timmer, hoofddocent bij het Centrum voor Politie- en Veiligheidswetenschappen aan de Vrije Universiteit: "Natuurlijk wordt er wel over geïnformeerd. Je hebt je hier als politiemacht deels aan aan te passen en deels in te schikken. Verder moet er, net als altijd, gezorgd worden dat mensen zo professioneel mogelijk hun werk doen. Als mensen zichzelf niet onder controle hebben, zoals met die krakers het geval leek te zijn, is dat nu op geen enkele manier meer te verhullen. Dat is een stimulans voor de politie. Het lijkt me alleen maar positief dat dat soort dingen naar buiten komt."

Over de Italiaan die bij het station werd gearresteerd is men eerlijk: "Klunzig was het wel", geeft de politie later toe. “Het betrof hier toezichthouders, die hebben minder ervaring met arrestaties en daarom verliep het wat rommelig.” En dat gescheld had natuurlijk niet gemogen: “Niet zo netjes, nee. De agenten zijn daar op aangesproken.” De man had op de stoep gefietst en daarna geen identiteitsbewijs overhandigd. "Toen dat vervolgens gevorderd werd, verzette hij zich hevig. Als hij zich dan ook bij zijn arrestatie verzet, mogen wij dreigen met geweld - de politie heeft immers het geweldsmonopolie. En als we eenmaal beginnen met een arrestatie, maken we hem ook af."

Timmer: "De taak van de politie zou moeten zijn hier juist die context aan te brengen, waarom er geweld wordt gebruikt, of het klopt, of dat het eenzijdig is. Ik vind sowieso dat dit soort zaken vaak leiden tot interessante en belangrijke discussies, die echt veel te weinig worden aangehaald. Hoe zit het dan precies met die bevoegdheden? Wanneer mag er geslagen worden? Wanneer mag er geschoten worden? Wat behelst dat geweldsmonopolie dan precies? Dat zijn ontzettend belangrijke dingen om duidelijk te hebben, zowel voor de politie als voor de rest van de bevolking. Ik vind zelf dat dat wel wat beter mag worden uitgelegd."

--

Dit artikel verscheen eerder in Het Parool

Mail

Hiske Versprille

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

De staat ontvoerde mijn oudoom naar het front. En wie weet straks ook mijn broer?

Marthe van Bronkhorst vraagt zich op 4 mei bij de herdenking af of we wel weten wat oorlog is en waar het begint. Lees meer

Bleekzucht en bloedarmoede

Bleekzucht en bloedarmoede

Menstruatie is stil en onzichtbaar. We kijken weg en gaan door. Maar wat als dat niet langer kan? Wat als het bloed de samenleving binnenstroomt en ons verdrinkt? Esther De Soomer onderzoekt hoe de maatschappij dan reageert. Lees meer

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

Beeldmakers gezocht voor papieren uitgave over seksueel consent

HALFNAAKT en Hard//hoofd zoeken acht beeldmakers (fotografie, illustratie, keramiek, textiel, etc.) die samen willen werken aan een publicatie over seksueel consent. Meedoen? Reageer vóór 20 mei. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter

In ‘Een anatomie van opa’s dochter’ reconstrueert Bareez Majid de verschillende deeltjes die samen een moeder maken. Een moeder die door een ziekte in de war is, en veel dingen vergeet – soms zelfs haar eigen kinderen. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Auto Draft 9

Dat het was

Hoe ga je om met herinneringen die te pijnlijk zijn om onder ogen te komen? Olivier Herter maakt het publiek getuige van een versnipperd landschap van herinneringen. Vloeiend, stemmig en ogenschijnlijk zonder plot wordt geprobeerd woorden te vinden, waar geen woorden voor te vinden zijn. Dit verhaal werd eerder op toneel gebracht door t Barre Land. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

De archivaris en haar dochter: De eeuwige lijsten

‘Ik wil geen literatuur van je maken.’ Hoe berg je je moeder in je schrijven, zonder haar essentie te bevriezen? Bareez Majid dicht in woord en beeld over ‘soon-to-be-dead-mothers’ en onderzoekt hoe hun lichamen functioneren als vergankelijk archief. Lees meer

Nog een keer: baas in eigen buik! 1

Nog een keer: baas in eigen buik!

Je zou zeggen dat het abortusrecht in Nederland vanzelfsprekend is, maar is dat eigenlijk wel zo? Een abortus is wettelijk gezien namelijk nog steeds strafbaar. Jihane Chaara neemt je mee in de politieke geschiedenis van het verworven abortusrecht in Nederland, die gepaard gaat met weerstand tegen dit recht op zelfbeschikking, maar ook met veel feministisch verzet en solidariteit. Lees meer

Auto Draft 8

Een transformatie van verlangen: brieven over consent

Wat als we consent en verlangen zélf als de voorwaarden van bevrijding en sociale rechtvaardigheid zien? Yousra Benfquih licht toe hoe genot-activisme ons niet alleen toelaat om ons tegen de dingen te verzetten, maar ook om te onderzoeken waar we naar verlangen. Lees meer

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Auto Draft 7

Moederland

Zelfs in de Italiaanse zon lukt het niet altijd om donkere gedachten op afstand te houden. Roos Sinnige laat ons meedrijven op de ongrijpbare stroom die dan ontstaat. Lees meer

Mijn naam roept 1

Mijn naam roept

Hodo Abdullah beschrijft hoe de geschiedenis van Somaliland haar ook veel over haarzelf leerde. Hoe komt het dat het geloof in henzelf, de veerkracht en de trots van de Somalilanders zo verankerd zit in hun DNA? Wat geeft hun de kracht om door te gaan? Lees meer

:Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent! 1

Oproep: Reageer op de briefwisseling over seksueel consent!

Ben je vrij in je verlangen? Op welke manieren kunnen en willen we elkaar aanraken? Reageer vóór 2 juni op de brieven van Yousra Benfquih en Alara Adilow. Lees meer

zonderverdergroet

zonder verdere groet

Rijk Kistemaker doet niet aan groeten. Rijk schrijft gedichten terwijl hij bezig is met andere dingen, zoals het opladen van een gehuurde Kia en huilen. Laat je meevoeren op zijn poëtische gedachtestroom. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer