Asset 14

Waarom Pauw medeplichtig is aan het slopen van onze democratie

Waarom <em>Pauw</em> medeplichtig is aan het slopen van onze democratie

Met het uitzenden van een debat tussen Mark Rutte en Thierry Baudet verzuimt Jeroen Pauw zijn journalistieke plicht. Maar niet alleen de media, ook de partijen zelf laten na de Nederlandse kiezers voldoende te informeren over de Europese Verkiezingen, aldus Naomí Combrink.

Vanavond zendt het actualiteitenprogramma Pauw een ‘verkiezingsdebat’ uit tussen Rutte en Baudet. Ik zet verkiezingsdebat tussen aanhalingstekens omdat deze verkiezingen a) voor het Europees parlement zijn, en beide mannen weinig met de Europese fracties te maken hebben, en b) er aan de verkiezingen gelukkig meer partijen meedoen dan de VVD en de FvD.

Het is een slimme zet van Rutte, die het debat initieerde en erop aandrong. Door de verkiezingen te framen als tweestrijd tussen de VVD en het FvD wordt de schijn gewekt dat er buiten deze partijen geen opties zijn, alsof links Nederland überhaupt niet bestaat en alsof de enige manier om tegen fascisme te stemmen is door vóór de VVD te stemmen. Het is logisch dat Baudet gretig van dit aanbod gebruikmaakt. Beide partijen kunnen hier alleen maar op vooruitgaan. De VVD zet zichzelf neer als redelijke partij en als enige optie voor verontruste kiezers om Baudet te stoppen. Het FvD wordt daarentegen gepositioneerd als de voor de hand liggende optie voor iedereen die problemen heeft met de huidige Nederlandse participatie aan de EU.

De Europese Parlementsverkiezingen lijken door weinigen erg serieus genomen.

Voor beide mannen en partijen is het begrijpelijk dat ze warm lopen voor dit debat. Wat alleen totaal ónbegrijpelijk is, is waarom de publieke omroep dit zou faciliteren. Of nou ja, onbegrijpelijk. Begrijpelijk binnen een tendens waar de media al decennialang lang door geplaagd worden, namelijk: ‘journalistiek’ bedrijven op basis van clicks, kijkcijfers, smeuïgheid en het bieden van een platform aan mensenrechten schendende standpunten omdat dit veel reuring en dus veel aandacht oplevert.
Maar het is onbegrijpelijk als je je herinnert dat journalisten de waakhonden van de democratie zouden moeten zijn.

De Europese Parlementsverkiezingen lijken door weinigen erg serieus genomen. Zo stelden partijen zelf hun kandidatenlijsten pas enkele weken voor de verkiezingen beschikbaar (het is toch onvoorstelbaar dat een door vrijwilligers gerunde stichting ze daarvoor achter hun broek moet zitten?). Weinig mensen kunnen de lijsttrekkers van de Europese fracties van de deelnemende partijen bij naam noemen, laat staan dat we kunnen samenvatten waar ze voor staan. In zo’n geval zouden de media een belangrijke rol kunnen spelen bij het voorlichten van het publiek. Ze zouden kunnen zorgen dat kiezers weten waar de verkiezingen om gaan en (potentiële) Europese parlementariërs kritische vragen stellen over hun plannen. In plaats daarvan is het grote deel van de aandacht echter gegaan naar lege campagnefilmpjes en naar wat Baudet deze week allemaal weer gezegd heeft.

Beloon deze journalisten niet voor deze mishandeling van onze democratie.

Pauw’s facilitering van dit debat vormt een exemplarisch dieptepunt van deze trend. Niet alleen verzaken ze hier hun journalistieke rol binnen democratische verkiezingen, het is veel erger dan dat. Door dit debat te produceren brengt Pauw min of meer een stemadvies uit. Het is direct verantwoordelijk voor de extra stemmen die dit debat deze partijen onmiskenbaar gaat opleveren.

Lieve lezer. Kijk niet. Beloon deze journalisten niet voor deze mishandeling van onze democratie. Als je iets met dit debat wil, ga dan voor de deur van de Rode Hoed demonstreren (al dan niet door de deur te blokkeren). Iets wat deze ‘journalisten’ verdienen, want in plaats van te waken en strijden tegen de demagogie en leugens van politici, spelen ze er zelf een cruciale rol in.

We moeten hier een grens stellen. En als je dan niet wil demonstreren, verdiep je dan in elk geval in de Europese verkiezingen. Dit kan heel makkelijk via stemopeenvrouw.com, een van de weinige organisaties die de afgelopen weken keihard hebben gestreden voor onze democratie. Door een écht debat te organiseren. Door alle partijprogramma’s te verzamelen en partijen te vragen waar hun kandidatenlijsten bleven. Ze hebben heel helder alle programma’s en kandidaten op een rij gezet. Er is dus toch nog een beetje hoop.

Vanavond kun je actievoeren door om 23.00u niet Pauw te kijken maar Knock Down The House op Netflix en live te tweeten onder #knockdownpauw.

 

Beeld: succo via Pixabay.



Mail

Naomí Combrink is patriarchaatsloper, literatuur- en cultuurwetenschapper, verhalenverslaafde en weet nog steeds niet of ze zich nu schrijfster of schrijver wil noemen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Waarom stellen journalisten zo weinig vragen?

Waarom stellen journalisten zo weinig vragen?

Bij de media heerst ziekte, journalisten stellen te weinig vragen. Fausto en Marthe van Bronkhorst komen met een behandelplan. Lees meer

Essaywedstrijd: 'Dat is dan jouw waarheid' Hooray for the Essay 2026

'Dat is dan jouw waarheid' Hooray for the Essay 2026

In deze editie van Hooray for the Essay dagen we je uit om na te denken over waarheid. Reageer voor 19 januari. Lees meer

Politiek is de olifant in de kamer, maar modejournalistiek trekt de deur liever dicht

Politiek is de olifant in de kamer, maar modejournalistiek trekt de deur liever dicht

Mode lijkt glanzend en zorgeloos, maar er schuilt een wereld van politiek achter. Loïs Blank vraagt zich af: wie bepaalt eigenlijk welke verhalen verteld mogen worden? Wat gebeurt er met de progressieve stemmen van een bedrijf dat vooral voor de winst gaat? Lees meer

Suriname - van onafhankelijk land naar natie

Suriname - van onafhankelijk land naar natie

Op 25 november is het 50 jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd van Nederland. Kevin Headley bespreekt hoe de onafhankelijkheid van Suriname tot stand is gekomen en hoe het zich verder ontwikkelt tot natie: van politieke geschiedenis tot hedendaagse successen. Lees meer

De integratie-stok slaat wéér de ‘problematische Moslim’

De integratie-stok slaat wéér de ‘problematische Moslim’

'Een begrip als integratie lijkt een middel om te streven naar een inclusievere samenleving, maar dwingt in feite minderheden om hun culturele en religieuze identiteit op te geven.' Aslıhan Öztürk legt de retoriek bloot waarmee de integratie-stok dreigend boven het hoofd van generaties migranten wordt gehouden. Lees meer

Wifey material

Wifey material

Wifey of wervelwind, Madonna of hoer. Marthe van Bronkhorst had gehoopt dat dit binaire denken passé was, maar helaas, de emancipatietrein blijkt op dit spoor nog steeds haperen. Ik oefen een enorme aantrekkingskracht uit op één specifiek soort mensen: mensen van wie de favoriete contactfrequentie eens in het kwartaal is. Mensen van wie de love... Lees meer

Anders voel ik me zo oud 1

Anders voel ik me zo oud

In dit essay analyseert Loulou Drinkwaard de tegenstrijdige etiquetten die haar zijn geleerd of opgelegd: ‘Tussen u en jou in, zweef ik. De waarden van mijn vader in mijn ene hand en de waarheid van mijn moeder in mijn andere. Mijn oma deelt de kennis van ons moederland en ‘De Nederlander’ bepaalt wat hoort. Ondertussen vond ik een alternatief. Zullen wij elkaar vousvoyeren?’ Lees meer

:De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De herhaling van de zombie-apocalyps: Op zoek naar een alternatieve dystopie

De zombie is een popcultuuricoon. En niet alleen tijdens Halloween! Series als The Walking Dead en The Last of Us volgen de gebaande zombiepaden. Volgens Anne Ballon hebben zombies méér narratief potentieel. In vernieuwende verhalen wordt onderzocht 'hoe wij als halfbewusten de wereld beleven, hoe we opgaan in systemen die we niet hebben gekozen, hoe we verlangen en met verlies omgaan.' Lees meer

Twee dagen

Twee dagen

Rocher Koendjbiharie belicht de verschillende paden die we tijdens de aankomende verkiezingen in kunnen slaan. Kiest Nederland opnieuw voor rechts, en strompelen we verder richting democratisch en moreel verval? Of kiest Nederland toch voor een samenleving waarin we omkijken naar elkaar? 'Alleen fascisten zien antifascisme als een bedreiging.' Lees meer

Vergeten vrouwen 1

Vergeten vrouwen

In dit essay schrijft Anne Louïse van den Dool over vrouwelijke kunstenaars die meer dan ooit in de schijnwerpers staan. Niet alleen hedendaagse makers, maar ook opvallend veel vrouwen die rond 1900 actief waren in de kunstwereld trekken veel aandacht. Met solotentoonstellingen over Suze Robertson, Coba Ritsema en Jo Koster laten musea zien waarom juist deze kunstenaars alsnog een plek in de canon verdienen. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe schrijvers en kunstenaars. We zijn al vijftien (!) jaar gratis toegankelijk en advertentievrij. Zo’n vrije ruimte is harder nodig dan ooit. Steun de makers van de toekomst; sluit je vóór 1 januari aan als kunstverzamelaar en ontvang in januari je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar