Asset 14

Zittend plassen

Het is een vraag die mij soms urenlang wakker houdt. Waarom komt ons vloeibare afval uit hetzelfde lichaamsdeel waarmee we de liefde bedrijven? Of, directer geformuleerd: waarom pissen we uit onze kutten en pikken? Dat is toch echt een ontwerpfout van God geweest, waarschijnlijk omdat Hij zelf nooit hoeft te urineren, en zich daardoor niet goed kon voorstellen hoe onhygiënisch deze combinatie zou zijn. Als onze plas nu nog in een perfecte straal geloosd zou worden, zoals de ketchup van Heinz door die handige doseerdoppen, dan zou het nog te doen zijn. Maar niets is minder waar. Waarom zit er niet gewoon een kraantje op je heup, waar je af en toe iets uit laat lopen, als speeksel uit een trompet? Je kunt veel zeggen over mensen met een stoma, maar die hebben wel heerlijk schone geslachtsdelen.

Natuurlijk geldt dit probleem vooral voor mannen, de goorste wezens op aarde. Waar vrouwen weigeren te piesen zonder beschikbaar WC-papier, komt het bij de meeste mannen niet eens op om hun met urine besmeurde penissen schoon te vegen. Produceren zij soms honing in plaats van vloeibaar afval? De snelheid van het plassen, waardoor zij nooit in de rij hoeven te staan, komt alleen omdat ze stiekem met een vieze piemel in hun broek terugkeren (vaak zonder de handen te wassen). Het is een hygiënisch geheim dat consequent in de doofpot wordt gestopt. Dit gaat de hele dag zo door, tot ze ’s avonds vol trots hun stinkzwam in het gezicht van een arme deerne steken. Het urinoir is eigenlijk een schandalige, vrouwonvriendelijke uitvinding.

Ik heb regelmatig mijn piemel staan wassen in het wasbakje van een vreemd toilet omdat er een pijpbeurt in het verschiet leek te liggen. Ook geen pretje, maar wel wat empathischer (op mijn tenen staand om bij de rand te kunnen). Mannen maken vaak grappen over vagina’s en de geur van vis, maar ze zouden hun eigen rotte aal eens moeten ruiken. Of in de mond nemen. De gedachte aan al die gore pikken die elke seconde in een vrouw verdwijnen, stemt mij regelmatig somber.

Mijn vriendengroep komt vaak bij de moeder van een van ons thuis. Zij kookt uitgebreid, en na afloop spelen we een spelletje of kijken een film. Hier staat tegenover dat wij helpen met opruimen, en ons aan de regels van haar tot in de puntjes uitgedachte woon- en levensstijl houden. Een van die regels is dat we niet staand mogen plassen. Op elke WC hangt een (mooi vormgegeven) briefje, of is het zelfs met marker op de doortrekknop geschreven (in prachtig handschrift): ZITTEN NIET STAAN!

In het begin had ik grote moeite met deze aanpassing. Het staand plassen is iets waar mannen trots op zijn, wat ons onderscheid van vrouwen en wat we van jongs af aan al doen. Je broek losknopen, samen met onderbroek naar beneden trekken en op een koude bril plaatsnemen terwijl je je piemel met een knullig handje naar beneden duwt, was me bovendien te veel moeite.

Maar zoals met zoveel dingen leerde ik dit te  waarderen toen ik zelf met de donkere zijde van staand plassen geconfronteerd werd. Naarmate ik ouder werd, steeds meer van mijn huizen hield en vaker mensen over de vloer had, merkte ik dat een WC onvermijdelijk goor wordt als een man er gebruik van maakt. Ik leefde volgens het credo ‘heren doe de bril omhoog, dames zitten ook graag droog’ dat mijn moeder jarenlang in mijn oor schreeuwde, maar voor het gespetter op je muur en je douchegordijn en de geur maakt dat niets uit. Als je niet eens in de twee dagen op je knieën zit te borstelen, zoals alle moeders doen maar de moeder van mijn vriend weigerde, wordt elke mannen-WC een kleine dependance van de hel. Een mannentoilet is een satanszetel. Zo begon ik ook thuis met zittend plassen, en vraag ik dit ook van mijn gasten.

Naast de schoonmaakverlichting, is het ook heel ontspannend om even alleen te zitten met je iPhone of een krantenbericht, net zoals bij het schijten. Het helpt bovendien bij het Goddelijke constructieprobleem, omdat het WC-papier bij de hand is en je zo gemakkelijk je geslacht kunt redden van de geur- en smaakondergang.

Staand plassen kan natuurlijk nog wel. Maar het is een genot dat thuishoort waar het vandaan komt: in de natuur. In onze beschaving wordt het echt tijd dat mannen gaan zitten, niet staan. Heren, jullie zijn leuk. Maar hou je pis voor jezelf.

Mail

Rutger Lemm is schrijver, grappenmaker en scenarist. In 2015 verscheen zijn debuut, 'Een grootse mislukking'. Hij is een van de oprichters van Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Bösendorfer

Bösendorfer

Bij Snelders blinkt de piano van het poetsen en de handen van de vijftigjarige eigenaar zijn door ouderdom stram geworden. Wat gebeurt er als een twintiger op bezoek komt om de Bösendorfer te bezichtigen? Met ‘Bösendorfer’ won Nick De Weerdt Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Een villa voor het onbekende

Een villa voor het onbekende

Floris Tesink bezocht het FOMU, waar Grace Ndiritu door associatieve combinatie een expositie invulde. "Dit conflict tussen de fotografie en de ruimte brengt je op een plek die niet te begrijpen is, maar toch verslavend voelt voor degene die zich hieraan overgeeft." Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

In mijn droom besta ik uit pixels

In mijn droom besta ik uit pixels

Terra van Dorst keek maandenlang naar livestreams van pleinen en stranden. Dit vertaalde ze naar gedichten over een straat waarin ze haar ouders vindt, een man die haar een sjaal wil verkopen waar je in kan wonen en de zee. Het resultaat is de bundel 'in mijn droom besta ik uit pixels' waarmee ze deze zomer afstudeerde bij de opleiding Creative Writing aan ArtEZ. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Essay en Opinie

Hard//hoofd zoekt een nieuwe Chef Essay en Opinie!

Hard//hoofd zoekt vanaf 1 november een enthousiaste en assertieve kritische denker (x/v/m) die de redactie wil komen versterken als Chef Essay en Opinie! Lees meer

Pulpa

Pulpa

Ileen Rook schreef een afstudeernovelle over autoriteit, de supermarkt en een teveel aan tanden. Wie is Aline, waar komen al die tanden vandaan en hoe kan ze grip krijgen op een realiteit die steeds verder van haar verwijderd raakt? Lees meer

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echt subsidies zijn’?

Wat dondert het of fossiele subsidies ‘echte subsidies’ zijn?

‘De grootste catastrofe in de geschiedenis van de mensheid is niet het moment voor afleidingsmanoeuvres.’ Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Stuur je pitch in voor ‘Sorry’, het vierde Hard//hoofd Magazine! 1

Stuur je pitch in voor ‘Sorry’, het vierde Hard//hoofd Magazine!

We zijn weer op zoek naar nieuwe inzendingen van literaire virtuozen, opiniërende vedetten en visuele vagebonden. Stuur uiterlijk zondag 8 oktober een pitch naar magazine@hardhoofd.com onder vermelding van ‘Magazine 4: Sorry’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Bibi Dumon Tak in Zomergasten

Bibi Dumon Tak was in veel opzichten een perfecte Zomergast

De vierde Zomergast van 2023 nam vanaf het eerste fragment de regie, maar schrijver Bibi Dumon Tak verloor haar kijker (en presentator) geen moment uit het oog. Marte Hoogenboom zag in haar de ideale Zomergast, die er niet op uit was briljant of eloquent over te komen. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Khadija Arib in Zomergasten

Kat-en-muisspel tussen Arib en Maassen in Zomergasten

Net als andere zomers bespreken we ook dit jaar de grootmoedige, strijdbare en soms stroeve gesprekken die in Zomergasten worden gevoerd. Marthe van Bronkhorst over het gesprek tussen zomergast Khadija Arib en Theo Maassen: Arib de machtige, tevreden kat, Maassen een nieuwsgierig muisje. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

:De aankondiging: De kunst van vertrekken (deel 1)

De kunst van vertrekken: de aankondiging

Voor kunstenaars is het essentieel om zichtbaar te zijn voor publiek. Maar wat gebeurt er als een kunstenaar zich terugtrekt of zelfs helemaal stopt met het maken van kunst? In deel 1 van de serie ‘De kunst van het vertrekken’ kijkt Lara den Hartog Jager naar de kunst waarmee sommige kunstenaars afscheid nemen uit de kunstwereld. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we voortaan twee keer per jaar verschijnen en daardoor nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer