Asset 14

Trump-dag

Column: Trump-dag

Ik zit aan de keukentafel en lees Trump-nieuws. Het zijn heftige weken, waarin de executive orders ons om de oren slaan en de term ‘breaking news’ niet veel meer betekent. Ik weet dat de verwarring en de woede die ik voel de bedoeling zijn, misschien ook wel een passende wraak van mensen die dit al langer voelen. Of misschien is het een afleiding van een nog groter kwaad, moet ik beter opletten, tussen de regels door lezen. Bovendien moet ik eigenlijk aan mijn boek werken. ‘Je moet juist nu mooie dingen maken,’ zegt mijn bezorgde vriendin voor ze de deur uitgaat. Ik knik en ik klik weer op een bericht dat me woedend en wanhopig zal maken. Het is een lastige balans: ik wil me niet gek laten maken, maar ik wil ook niet wegkijken.

Wat zeker geen zin heeft, is op Facebook de discussie aangaan met islamofobe vrienden van mijn oudoom. Eentje zegt: ‘Ze komen hier om te moorden, te roven en te verkrachten. Dat zijn geen immigranten, dat is een invasie.’ Ik begrijp dat je bang bent, zo reageert mijn avatar kalm, terwijl in de analoge wereld de adrenaline door mijn aderen giert, maar dit is gewoon niet waar – zie deze onderzoeken die ik ook niet helemaal gelezen heb. ‘Fake news’, is zijn simpele, frustrerende reactie. Opeens merk ik dat ik pijn in mijn kaakspieren heb, omdat ik al anderhalf uur woedend zit te typen.

Als het me met moeite gelukt is om het tabblad en de discussie te sluiten, besluit ik om te masturberen zodat ik de spanning kan loslaten. Misschien is het omdat deze nieuwe activiteit op hetzelfde scherm plaatsvindt, maar er lijkt geen scheiding tussen de agressieve erotiek en de politieke discussie te zijn. Alle porno is Amerikaans. Na afloop bedenk ik dat het meisje dat zo verleidelijk in de camera (en dus mijn ogen) kijkt, waarschijnlijk op Trump heeft gestemd en dat dit filmpje, hoewel ik het gratis heb gestreamd en de advertenties heb geblokt, onderdeel uitmaakt van een verderfelijke industrie. Ik voel me alleen maar slechter. Was er maar biologische porno, met geile, leuke meisjes die geen vlees eten en gegarandeerd GroenLinks stemmen.

’s Middags ben ik al doodmoe van alle zorgen, als ik met een vriend in een café afspreek. Hij bestelt koffie, maar ik krijg hartkloppingen van meer dan één kop per dag, dus ik neem muntthee. Zodra de serveerster onze bestellingen neerzet, zegt een jongen aan de tafel naast ons net iets te hard met zijn bekakte accent: ‘Muntthee is dus echt bullshit.’ Ik wil meteen iets terugzeggen, ik proef de zin al voor in mijn hoofd, alsof het een internet-comment is: ‘Ik hoor je gewoon hoor. Wat heb je tegen mijn muntthee?’ Maar ik besef op tijd dat dit in de echte wereld belachelijk klinkt, dat ik kritiek op mijn drankje persoonlijk neem, dat mijn keuze voor een groene struik in heet water en zijn bekakte accent en latte macchiato symbool komen te staan voor veel grotere tegenstellingen.

In plaats daarvan zeg ik tegen mijn vriend dat ik niets van zijn verhaal mee heb gekregen omdat ik afgeleid was door het betoog van mijn buurman – ‘Het is gewoon water met een smaakje’ – ALLES IS WATER MET EEN SMAAKJE. Ik doe voor hoe ik met mijn theebeker voor mijn gezicht met een hoog stemmetje zou reageren: ‘Hé, had je het tegen mij?’ en dat ik mijn muntthee zou tegenhouden ‘Nee muntthee, hij is het niet waard!’ ‘Laat me, laat me!’ Ik mors hete thee over mijn hand, maar we moeten lachen, en voor het eerst tijdens deze dag ontspan ik. Het is fijn om voor even weer terug te keren naar klein, ironisch, hypothetisch verzet, met duidelijke vijanden en een slokje warme thee. Het is even nodig om niet gek te worden.

’s Avonds lig ik in bed naast mijn slapende vriendin en luister naar het gonzende geluid in mijn rechteroor. Ik weet dat het door de stress komt, net als de pieptonen die ik al langer waarneem – het is waarschijnlijk een adertje bij mijn gehoorcentrum, zo lees ik als ik het stiekem google. Vervolgens stuit ik op de website van een vereniging voor mensen die last hebben van lage bromtonen, een speciale vorm van geluidsoverlast waarbij de bron soms tientallen kilometers verderop ligt. Het doet me denken aan hoe ik als kind mijn hoofd op mijn kussen legde zodat ik mijn eigen hartslag hoorde, en mezelf bang maakte met de gedachte: de reuzen komen eraan.

Mail

Rutger Lemm is schrijver, grappenmaker en scenarist. In 2015 verscheen zijn debuut, 'Een grootse mislukking'. Hij is een van de oprichters van Hard//hoofd.

Rosanne van Leusden is illustrator, wonend en werkend in Amsterdam.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer