Van alle dingen die je zou kunnen uitwisselen met mensen (vakantieverhalen, speeksel, jeugdtrauma's en je laatste Rolo) is het visitekaartje een van de handigste en soms mooiste dingen. Een visitekaartje gunt je een kijkje in de geest en portemonnee van degene die je ontmoet.
Het fijnste is dat het kaartje zowel uitkomst biedt bij een gesprek met iemand die jou geen snars interesseert ("Heb je een kaartje? Doei!*") als de kers op de taart is bij iemand van wie je best meer zou willen weten ("We mailen! Doei!"). En vergeet niet dat kaartjes ook een heel veilig excuus zijn om iemand aan te spreken die je eigenlijk niet durft aan te spreken: "Hallo Brad Pitt, hier is mijn kaartje, doei!"
Investeer dus tijd en geld in jouw kaartje. Maak het liefst zo zwaar en zo interessant (in vormgeversland betekent dat: onleesbaar) mogelijk. Denk bijvoorbeeld aan: knipselwerkjes, geheimschrift, mega-kleine letters, diepdruk. Of zoek je heil niet in het gewicht van het papier, maar een andere drager voor jouw gegevens: borduur het op een stukje zijde of kalligrafeer het op een velletje wc-papier.
Het beste is om niet of niet duidelijk te beschrijven wat je precies bent, zodat het kaartje multi-inzetbaar is en je er veel meer van kan laten drukken. Staat op je kaartje bijvoorbeeld 'entrepreneur', dan hoeft niemand te zien dat je pas een week eerder de carrièreswitch van thrillerauteur naar taxichauffeur hebt gemaakt.
*) Tegenwoordig schijnt 'Joe!' het nieuwe Doei!' te zijn. In bovenstaande tekst mag je, desgewenst, waar 'Doei!' staat 'Joe!' lezen. De auteur neemt geen verantwoordelijkheid voor mogelijke gevolgen. Joe!