Asset 14

Het petje van Mano

Zwembaden zijn gevaarlijk. Zeker als Massamoordenaar Mano er is, die jongen met dat petje, die bij zijn vorige school is weggestuurd. Maar gevaar kan ook aantrekkelijk zijn.

Niet rennen langs het zwembad, die tegels zijn nat. Niet onder de duikplank zwemmen, straks springt iemand op je. Smeer je in. Smeer je nog een keer in. Niet met een volle maag gaan zwemmen. Niet met een lege maag gaan zwemmen. Hou je spullen goed in de gaten. En zorg dat je niet verdrinkt.

Zwembaden zijn gevaarlijk. Zijn ze daarom zo aantrekkelijk?

We waren tien, elf hooguit, toen Massamoordenaar Mano in onze klas kwam. Hij leek veel ouder, iemand die in een film is gecast om een leerling te spelen, maar amper geloofwaardig overkomt. Gecast als outcast, in zijn geval. En ik herinner me dat hij op een scooter naar school kwam, maar dat kan natuurlijk niet.

Ik voelde dat gevaar hevig tintelen onderin mijn buik.

Iemand zei dat Mano zo plotseling op onze school was gekomen omdat hij van zijn oude school af moest. Daar had hij iemand vermoord. We besloten het te geloven. We noemden hem Massamoordenaar. Het leek een heel valide reden om van school te veranderen. En hij zag er ook best gevaarlijk uit. Met dat petje. Wisten wij veel. Maar onder dat petje, die dromerige slome mooie ogen. Ik werd nerveus van Mano. Hij kon indringend kijken met die ogen, intimiderend. Een volwassen vieze mannenblik.

Mijn blauwe badpak had ik aan, die woensdagmiddag in zwembad De Krommerijn. De geur van zonnebrandcrème, chloor en patat in onze neuzen. Ik verbeeld me nu dat we zelfs softijs konden ruiken. De zon op onze smalle schouders. En toen siste mijn vriendinnetje: ‘Massamoordenaar Mano is er!’ Zij dacht alleen aan gevaar. Ik voelde dat gevaar hevig tintelen onderin mijn buik.

Ik durfde niet op te kijken. Mijn hoofd legde ik op mijn handdoek, mijn ogen dicht. Zo lag ik te denken aan de onzichtbare verbintenis tussen Mano en mij. We waren samen in het zwembad, al waren we niet samen. We hadden nu samen iets meegemaakt. Het was geen belangwekkend avontuur, dat wist ik, maar toch. 
Ik maakte me nog geen zorgen over hoe mijn haar zat, hoe mijn kleren zaten of hoe mijn lijf zat. Make-up droeg ik nog niet. Ik maakte me zorgen over hoe ik deed. Bij twijfel deed ik niets. Ik lag op mijn handdoek en deed niks. Een verleidingstactiek van niks. Mijn vriendinnetje vond er niks aan. Ik kon haar niet vertellen waarom ik niet meer bewoog. Als ik had bewogen, had ik kunnen zien of hij met zijn petje op zwom. Ik denk van wel. Als ik had bewogen, had ik me in kunnen smeren. Dat leek ineens kinderachtig en raar.

Thuis bekeek ik mijn rode schouders en rug in de spiegel. Ik smeerde aftersun. Toch kon ik niet slapen van de branderige pijn. Het voelde alsof hij dat had gedaan, mijn Massamoordenaar Mano, alsof hij mijn schouders had verkleurd, mijn rug had aangeraakt. Ik droomde dat hij me van de glijbaan duwde. Ik droomde dat ik zijn petje op mocht en zijn pistool mocht zien.

Mail

Anna van Leeuwen is Hard//hoofd-redactielid, freelance kunstjournalist en schrijft korte verhalen. Ze zou graag een alpaca hebben voor op haar balkon. Alvast bedankt.

Wies van der Velde is illustrator, wonend en werkend in Den Bosch. Ze werkt vooral met kleurpotlood en Lino, die samen een mooie balans vormen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven

Steun de makers van de toekomst

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe makers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een scherpe en eigenzinnige stem kunnen ontwikkelen als zij niet worden verleid tot clickbait en sensatie: die vrijheid vormt de basis voor originele verbeelding en nieuwe verhalen.

Steun ons

  • Jochum VeenstraHoofdredacteur
  • Mark de BoorderUitgever
Lees meer
het laatste
Komiek schreeuwt tegen wolk

Komiek schreeuwt tegen wolk

Of je vertelt de waarheid, bent grappig en wordt vervolgens gecanceld, óf je bent ‘politiek correct’ en daarmee helemaal niet meer grappig. Daar wil Jihane Chaara het even over hebben. Lees meer

illustratie van een meisje in een tent waarin ze leest en veel spullen om zich heen heeft staan, in contrast met de paarse lucht buiten

De magen zagen bleek in dit licht

'Ik heb een onstilbare behoefte mensen van hier te ontmoeten / op zoek naar een bewoonbare waarheid.' De gedichten van Angelika Geronymaki worden bevolkt door bietjes, bralhonden en bulderende koeien: lijfelijke poëzie die je voelt en proeft. Lees meer

Automatische concepten 55

Mijn vader en ik, mijlenver uiteen

Hoe blijf je strijdvaardig als misstanden generatie na generatie niet worden opgelost? Marthe van Bronkhorst reflecteert op de relatie met haar vader en hoe ze verschillend met onrecht omgaan. Lees meer

Illustratie van twee bomen. De bomen zijn wit en kaal, en je ziet hun wortels en takken voor een achtergrond van een groene en paarse gradiënt.

Van bladeren tot wortels: liefhebben zonder te verliezen

Hoeveel van jezelf lever je, dan wel niet onbewust, in om samen te kunnen zijn met een geliefde? Stefanie Gordin onderzocht wat Rainer Maria Rilke, Herman Hesse en bell hooks hebben geschreven over deze dynamiek. Ze probeert een antwoord te vinden op de vraag: Wat ging er mis in haar vorige relatie, waar ze juist zo duidelijk hadden afgesproken elkaar niet te verstikken? Lees meer

Over het lijk van Picasso

Over het lijk van Picasso

Ferenz Jacobs onderzoekt, vijftig jaar na het overlijden van Picasso, hoe groot de prijskloof tussen commerciële kunst van mannen en vrouwen nog is. Lees meer

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

'Ik dacht dat je met je vriend ging'

Een koetjes-en-kalfjesgesprek tussen Eva en een collega in de trein wordt ongemakkelijk wanneer hij ongefundeerde aannames doet over haar privéleven. Lees meer

Illustratie van een vrouw die een deur opent en daarachter een wereld van verschillende kleuren ziet

Rust Roest

Met dit verhaal waarin surrealisme en de werkelijkheid op een poëtische manier in elkaar overlopen, won Chris Kok de Debutantenschrijfwedstrijd van Editio. Lees meer

een persoon die naar hun eigen vervormde gezicht staart in de weerspiegeling van een telefoon

AI-angst

Wanneer Aisha in het bibliotheekcafé ineens met een human robot hybrid wordt geconfronteerd die rechtstreeks uit the Uncanny Valley schijnt te komen, lijkt het toppunt van haar industrialisatieverwarring bereikt. Lees meer

Kamer aan zee

Kamer aan zee

Twee mensen ontmoeten elkaar: de een werkt in een hotel en de ander wordt niet vaak tegengesproken. Wat volgt zijn een strandopgang, cocktails en een gedeelde sigaret. Lees meer

Baas in eigen brein

Baas in eigen brein

Marthe van Bronkhorst loopt in haar werk als psycholoog tegen een dilemma aan - is medicatie wel echt altijd de oplossing voor psychische problemen? Lees meer

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Met welke zin begin ik de laatste zinnen?

Vivian Mac Gillavry schreef een reeks korte verhalen over de vragen waarmee we achterblijven vlak na de dood van een dierbare, van 'Wanneer besloot hij dat hij gecremeerd wilde worden?' tot 'Welke schoenen zijn gepast voor de uitvaart?'. Lees meer

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Een versie van mezelf die ik liever niet wil leren kennen

Eva slaapt de laatste tijd slecht. De nachtelijke hersenspinsels die ze compulsief noteert 'rieken een beetje naar waanzin'. Lees meer

De tastbare droom van Escher

De tastbare droom van Escher

Ferenz Jacobs schreef over Espai XC, het Escher-achtige huis van kunstenaar Xavier Corberó: fotogeniek, maar ook verwarrend. Lees meer

Verliefde klimaatvluchtelingen

Verliefde klimaatvluchtelingen

Het is midden november en 17 graden. Twee geliefden kuieren het strand af en aanschouwen de vreemde schoonheid van het industriële landschap. Waar zullen ze gaan wonen als het water komt? Lees meer

Mijn buurjongen 1

Mijn buurjongen

"In hun vriendschap waren ze onaantastbaar, als een groep soldaten voor een veldslag." Een kwetsbaar kort verhaal van Lars Meijer waarin tractors worden opgegeten, kleedkamers vol stoom hangen en geheimen worden ontdekt. Lees meer

Welkom in het circus van de dood

Het circus met één wild dier

Marthe van Bronkhorst verbaast zich tijdens een circusact die verkeerd afloopt over hoe laconiek het publiek reageert: "We hadden met zijn allen bij de galg kunnen staan, een standrechtelijke executie, een heksenverbranding – de popcorn was rondgegaan." Lees meer

Een ongelukje in Niemandsland 3

Een ongelukje in Niemandsland

Hoe weet je of dat wat je kiest het juiste is? Een kort verhaal van Stefanie Gordin over liefde, zwangerschap en autonomie. Lees meer

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

De slag om Lützerath: beeldvorming over solidariteit en geweld

Er is jarenlang gestreden, maar onlangs werd bruinkooldorp Lützerath hardhandig door de Duitse politie ontruimd. Een gesprek over representatie, politiegeweld en de kernboodschap van ‘Lützi Lebt'. Lees meer

Onthouden dat ik het even moet vergeten 1

Onthouden dat ik het even moet vergeten

Heeft iedereen zo'n fabelachtig goed geheugen voor schijnbaar onbenullige details, of ligt het aan Eva? Lees meer

Stuur je pitch in voor Hard//hoofd Magazine #3! 2

Stuur je pitch in voor Hard//hoofd Magazine #3!

Stuur uiterlijk 28 februari je pitch in voor de derde editie van Hard//hoofd Magazine, met als thema: ‘Aaah!’. Lees meer

Steun de makers van de toekomst. Sluit je aan bij Hard//hoofd!

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Wij zijn al meer dan twaalf jaar bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Onze kunstverzamelaars maken dit mogelijk. Sluit je nu aan en ontvang jaarlijks gesigneerde kunstwerken van veelbelovende kunstenaars én je eigen Hard//hoofd-tasje. Veel verzamelplezier!

Steun en verzamel