Ons leven barst van de inefficiënte momenten. Je vergeet een tas mee naar de supermarkt te nemen: hoppa, zestig cent voor een plastic ding waar de Aarde nooit meer vanaf komt. Je spreekt af om naar de film te gaan, maar niet wie de kaartjes haalt. Dus sta je eerst te wachten op de ander, en vervolgens samen in de rij. Wat een verspilling van geld, tijd en ruimte! Dat hadden we beter kunnen besteden aan het bouwen van een catamaran. Ik noem maar wat.
De grootste lulligheid die ons telkens weer overkomt is echter het mislukte terugbellen. Je bent lekker aan het kletsen met een vriend, als plotseling het ‘tu-du-duuu’ klinkt en een vrouw op lijzige toon zegt: “Helaas is uw verbinding om technische redenen verbroken.” Dan begint er een vervelend spel: gretig om het gesprek voort te zetten, probeer je elkaar terug te bellen, waardoor je de voicemail van de ander krijgt en tegelijk een smsje van je eigen provider dat je een gemiste oproep hebt van je vriend, waarna je even wat langer wacht (maar hij dus ook) en je weer een poging waagt, weer voicemail, weer een gemiste oproep, RAAAAH!
Een lastige situatie. In Curb Your Enthusiasm werd er nog een nieuwe lastige vraag aan toegevoegd: bel je ook terug als de verbinding verbroken werd, maar je wel al in de afrondende fase van het gesprek zat? Larry David vindt van niet. Als je al ‘Dus…’ of ‘Nou, hé’ of zelfs ‘Ik zie je zaterd…’ hebt gezegd, was het ophangen al in gang gezet en is terugbellen niet nodig. Ik ben het met Larry eens.
Laten we dit nu eens oplossen met een simpele, universele afspraak. Hier komt-ie:
Wanneer de verbinding verbroken wordt en het gesprek nog niet in de afrondende fase zat, belt degene wiens naam als eerste in het alfabet voorkomt, de ander terug.
Helder, toch? Dit voorkomt wereldwijde ergernis, bespaart tijd, geld en ruimte. Wereldvrede is niet ver weg. “Maar wacht eens even! Ik heet Ab! Dan zal ik me toch blauw betalen aan deze regel?” Niet zeuren, Ab. Als voormalig Minister van Volksgezondheid heb je vast nog wel wat op de bank staan.
