Goede voornemens zijn klote. Begin er niet aan. Negen van de tien keer lukt het niet al je doelen te bereiken, waardoor je niet alleen met onvoltooide plannen blijft zitten, maar ook nog met een door je zelf opgelegd gevoel van mislukking en schuld. Niet doen dus. Wel doen: luisteren naar de tekst Wear Sunscreen, het liefst in de muzikale uitvoering van filmregisseur Baz Luhrmann. In 1997 schreef de Amerikaanse columniste Mary Schmich voor de Chicago Tribune dit essay, met de oorspronkelijke titel Advice, like youth, probably just wasted on the young.
Ze baseerde haar column, en vooral de toon ervan, losjes op het bekende gedicht Desiderata uit 1927. Kenmerkend voor beide teksten is hoe de lezer of luisteraar wordt gevraagd om vooral positief en hoopvol te zijn, zonder je van de domme te houden. In Desiderata: ‘With all its sham, drudgery, and broken dreams, it is still a beautiful world. Be cheerful. Strive to be happy’. En in Sunscreen: ‘Don’t worry about the future; or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubblegum’. Minder drinken, afvallen of rijk worden zijn loze voornemens: het lukt toch niet. Maar met mijn goede intentie om meer te leven naar de tekst van Desiderata en Sunscreen is er eigenlijk ook geen plek meer voor dit cynisme. 2012 wordt een goed jaar, waarin ik nog meer zal drinken en nog zwaarder zal worden. Hoera!