Als men mij vraagt wat mijn lievelingskostje is, zou ik graag iets culinair hoogstaands willen antwoorden, zoals ganzennieren in dadelsap, of hertentenen op een bedje van gekonfijte orchideeën. Maar de waarheid is beschamend kinderlijk; ik vind niets lekkerder dan pannenkoeken.
Natuurlijk is de ene pannenkoek de andere niet, lees er maar eens de pannenkoekenwikipediapagina (driemaal woordwaarde) op na om een zo volledig mogelijk beeld te krijgen van het ronde geval en al haar internationale varianten, zoals de poffert, palačinka, flapjack en crêpe. Doe wel een slabbetje om als je hiervoor gaat zitten, want de kleurige kiekjes trekken het kwijl uit je bek. Ook erg warm word ik van de vele youtube-filmpjes die er zijn, van mensen die allemaal denken dat zij over hét geheim van dé perfecte pannenkoek beschikken, zoals deze lieve man. Onzin natuurlijk, want mijn oma maakte de lekkerste pannenkoeken. Helaas heeft zij de opkomst van Youtube niet mee mogen maken.
Ooit at ik in een Duits wegrestaurant een pannenkoek met daarop kip, patat en appelmoes. Ik weet niet of het hier een staaltje onverbeterlijke Duitse humor betrof, maar het met mayonaise en kippenvet besmeurde onderstel vormde geen prettig dessert. Nee, liever ga ik naar een Oud-Hollandsch pannenkoekenhuis. En daar bestel ik er dan een met appel, rozijnen en spek, om er vanzelfsprekend handmatig nog flink wat stroop en poedersuiker overheen te doen. Maar vreemd genoeg staat deze pannenkoek nooit op de kaart. Je kan kiezen voor een pannenkoek met appel en rozijnen of een pannenkoek met spek en appel, maar het bij elkaar brengen van de drie ingrediënten vereist een verzoekje buiten de kaart om. Ik verkeerde lange tijd in de veronderstelling dat ik heel erg moeilijk deed met mijn bestelling, maar kwam er onlangs achter dat ik niet de enige ben. Navraag leerde mij dat er hele volksstammen zijn die met schaamrood op de kaken naar de mogelijkheid van deze specifieke variatie vragen. Waarom zetten de pannenkoekenhuizen het geval dan niet gewoon op de kaart? Het zou een hoop gedoe schelen, zou je zeggen. Ik weet het niet zo met die pannenkoekenhuizen, misschien genieten ze wel van het ongemak dat zij op deze manier in ons veroorzaken.
Onlangs heb ik voor het eerst zelf een pannenkoek gebakken. Ik had dat liever niet gedaan. Want nu ik heb ondervonden hoe dodelijk eenvoudig het is, is het mysterie er voor mij er een beetje af. Toch smaakte hij goed.
