Asset 14

Niet geleefd worden

Soms, heel soms, is het fijn om geleefd te worden. De dingen gaan vanzelf, je kunt er niets aan doen. Je hebt zelfs geen tijd om te bedenken hoe het zou zijn om wel invloed te hebben. Soms. Veel vaker is het een verschrikkelijk gevoel. Je wilt het uitschreeuwen: “Ik kan niet meer!” of “Laat me met rust!” Wie zoals ik veel e-mails verstuurt, en tot op zekere hoogte (behoorlijk/enorm/gênant) verslaafd is aan Twitter en Facebook, krijgt wel eens het gevoel door deze diensten – diensten horen het leven juist simpeler maken, toch? – te worden geleefd.

De uitvinding van de telefoon was natuurlijk al een gigantische inbreuk op de persoonlijke levenssfeer. Je kunt diep in gedachten verzonken zijn wanneer iemand honderd kilometer verderop zonder veel nadenken de telefoon oppakt om je te bellen met de alleszins redelijke vraag of je misschien een abonnementje op het een of ander wil. NEEEEEM MIIIJJ OOOPPPP!! schreeuwt het apparaat vervolgens. De sms was wat dat betreft een enorme vooruitgang, wat Jonathan Safran Foer ook beweert, het was een manier om te communiceren met net iets meer wederzijds respect, iemand iets te vragen maar erbij te zeggen: “Rustig, wanneer het je uitkomt.” De sms, het klinkt alweer hopeloos verouderd, iets uit de tijd van de Concorde en mobiele telefoons die in je broekzak pasten terwijl de batterij toch een ruime week meeging.

Waar ik naartoe wil zijn de ingebouwde ‘handigheidjes’ die ons zogenaamd helpen bij de communicatie, maar in feite weinig meer zijn dan manieren om ons te dwingen meer gebruik te maken van een programma. Whatsapp vertelt mijn vrienden wanneer ik het programma voor het laatst heb geopend, ook wanneer ik geen berichten heb bekeken. Facebook gaat daar overheen en schrijft onder ieder bericht het precieze tijdstip van openen. Dit ongetwijfeld minieme stukje code dat een slimme jongen van Facebook heeft geschreven, heeft geleid tot een gigantische hoeveelheid angst en vertwijfeling. Op dit moment zien overal ter wereld mensen dat tijdstip staan en vragen zich af: “Waarom krijg ik geen antwoord? Heb ik iets verkeerds gezegd? Ben ik niet interessant genoeg? Haat zij/hij mij? Aaaaargggh??!!” Althans, ik ben bang dat mensen dat denken en gooi alles waarmee ik bezig was opzij om eenieder uit zijn of haar lijden te verlossen.

Beeld: © Nate Bolt.

E-mails, godzijdank zijn die vooralsnog verschoond gebleven van deze terreur. Maar hoe lang nog? We lijken op weg naar de onvermijdelijke singulariteit. Eén berichtenservice, een dienst die zegt wanneer een bericht is gelezen, maar je ook direct informeert over de eerste gut-reaction van je gesprekspartner. “Pupillen worden groter. Mond vertrekt in een grijns. Ze is aan het typen. Hmm, deze zin begint niet al te best. Wat wordt het?” Suspense wordt ingebouwd.

Ik wil het niet meer. Dit soort geklooi. Ik wil niet geleefd worden door mijn apps, ik wil niet verweten worden dat ik een bericht al 23 minuten geleden gezien heb, maar heb nagelaten te antwoorden. Ik wil niet al mijn mail per omgaande retourneren, alleen omdat het binnenstroomt op mijn telefoon, en mensen zien dat ik het heb gelezen, ik wil niet denken: laat ik hem of haar nu niet langer in onzekerheid laten zitten, mijn eigen bezigheden kunnen wel even wachten.

Nee, het is tijd voor een nieuwe internetcommunicatie-etiquette. We zouden moeten afspreken dat niemand iets van iemand verwacht op basis van de mededeling dat een bericht is gelezen. Of misschien is de tip simpelweg: trek het je niet teveel aan. Misschien moet niemand meer iets van iemand anders verwachten. Ja, dat is het, stel je verwachtingen bij, naar beneden. Dat antwoord komt wel. Of niet. Maar ook dan is het leven draaglijk en de moeite waard. Net.

Mail

Jan Postma Jan Postma (Delft, 1985) is politicoloog, fotograaf, journalist, parttime einzelgänger en meer. Maar, voordat u zich een beeld denkt te kunnen vormen, toch vooral dat laatste.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Die betere wereld wordt al gemaakt

Die betere wereld wordt al gemaakt

Kun je, met alles wat er gebeurt in de wereld, nog gelukkig zijn? Marthe van Bronkhorst vindt het antwoord en ontdekt een boel hoopvolle initiatieven Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

Schrijvers en beeldmakers gezocht voor ‘Harnas’, het achtste Hard//hoofd Magazine!

In welk harnas hul jij je? Stuur voor 14 september je pitch in en draag met een (beeld)verhaal, essay, poëzie of kunstkritiek bij aan het magazine ‘Harnas’. Lees meer

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Misschien voor mezelf, maar niet voor jou

Eva van den Boogaard lijkt op iemand die ze nooit gekend heeft. Via een persoonlijke brief en een angstaanjagende gebeurtenis leert ze hem toch een beetje kennen. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Mijn Apocalypsis Leydenensis 1

Mijn Apocalypsis Leydenensis

In deze gedichten vliegt Joshua Snijders koerend over een postapocalyptisch Leiden, zijn Lays-chipszakjes tijdens een uitstapje in de Melkweg achtergelaten en zwemmen walvissen op wieltjes. 'De vraag is of je voetafdrukken kunt achterlaten wanneer er geen zwaartekracht is.' Lees meer

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Lois Cohen maakte foto voor onze kunstverzamelaars: ‘Ik regisseerde per ongeluk een etalagepop’

Word vóór 1 juli kunstverzamelaar bij Hard//hoofd en ontvang een unieke print van Lois Cohen! In gesprek met chef Kunst Jorne Vriens licht Lois een tipje van de sluier op. Lees meer

Was dit nou een flirt?

Was dit nou een flirt?

Als de Amsterdamse Carrie Bradshaw schrijft Marthe van Bronkhorst over de schemerflirt: een net te lange blik, een ambigu compliment, een hand die 'per ongeluk' de jouwe aanraakt. Lees meer

In gesprek met Jacqueline Peeters

In gesprek met Jacqueline Peeters: ‘Schilderen is denken en doen’

Aucke Paulusma gaat in gesprek met Jacqueline Peeters over haar nieuwe tentoonstelling. ‘Ik hoop dat ze in mijn werk iets van die spanning zien tussen wat zichtbaar is en wat verborgen blijft, en dat ze voelen hoe ik dat proces van schilderen benader.’ Lees meer

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Terugblik op de schrijfworkshop: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?'

Op 25 mei organiseerde Hard//hoofd een schrijfworkshop met het thema: 'Hoe schrijf je over mannelijkheid?' Tijdens deze middag hebben de uitgekozen deelnemers onder begeleiding van één van de vier hosts uit het netwerk van Hard//hoofd de tijd gekregen om ideeën uit te wisselen, hun eigen tekst aan te scherpen en te reflecteren op hun eigen schrijfproces. Samen met de hosts kijken we terug op een verdiepende, inspirerende dag vol uitwisseling en reflecties. Lees meer

Dit maakten onze kunstverzamelaars en magazineabonnees mogelijk in 2024

Dit maakten onze kunstverzamelaars mogelijk in 2024

Kunstverzamelaars dragen bij aan onze missie om nieuw talent te ondersteunen en een vrije ruimte te bieden. We leggen graag uit hoe we de donaties in 2024 hebben besteed. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

Water landt zachter

Water landt zachter

Via een staalarbeider en een PVV-stemmer onderzoekt Angelika Geronymaki zichzelf. Kan ze, zonder het doen van aannames, de ander leren kennen? Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

De talkshow is dood, lang leve de talkshow

In deze colum geeft Marthe Bronkhorst je een van haar geheime toverzinnen om vervelende talkshowgasten de mond te snoeren. 'Is dat zo?' Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Comme tu veux

Comme tu veux

In de bruisende souks van Marrakech leert Aisha Mansaray haar vader – de ultieme hosselaar, de praatjesmaker in zes talen, en de filosoof in een (illegale) taxi – beter begrijpen. Lees meer

:De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

De kunst van vertrekken – Deel II: Macht en onmacht

In het tweede deel van deze essayreeks over kunststakingen schrijft Lara den Hartog Jager over kunstenaars die worstelen met systemen van macht en de vraag of hun kunst verandering teweeg kan brengen. Lees meer

:De archivaris en haar dochter: Een anatomie van opa's dochter 1

De archivaris en haar dochter: Morgen zal alles anders zijn

‘Even eufy checken.’ In ‘Morgen zal alles anders zijn’ dicht Bareez Majid over de eindeloze keuzes en opties die een dag voortbrengt. Een dag die getekend wordt door de sluimerende aanwezigheid van de videofeed van een beveiligingsapp. Lees meer

Hard//hoofd zoekt vóór 28 juli 2.500 trouwe lezers!

Hard//hoofd verschijnt weer op papier, nu met extra bijlage! In Honger lees je over de pijn, het verlangen en de schoonheid van datgene waar we naar smachten. Schrijf je vóór 28 juli in voor slechts 3 euro per maand en ontvang Honger in september in de brievenbus, mét bijlage Ik wil, wil jij ook? over seksueel consent. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer