Asset 14

Een schedel op je bureau

Wat te doen als het leven even tegenzit? Je verwachtingen bijstellen, of de verwachtingen gewoon helemaal maar overboord zetten? Seneca en de aikidoleraar hebben misschien het antwoord.

Vanochtend luisterde ik naar een lezing van Alain de Botton over pessimisme. Het is een goed idee, zei de Botton, om een schedel op je bureau te zetten. Als je dan even opkijkt van je werk, staat daar een effectief memento mori. 'Binnenkort ben ik zoals hij', denk je dan.

Maar ja, wat dan? Dan zie je de betrekkelijkheid der dingen in? Dan zie je hoe weinig tijd je eigenlijk hebt op dit ondermaanse en besluit je die dag niet te werken en al je vrienden te bellen om samen te proosten op dit tragische feit? Of zie je dan hoe weinig tijd je eigenlijk hebt en besluit je vanaf dat moment alleen nog maar te werken, omdat je anders niet hebt gedaan wat je wilde doen?

Toen ik er vanmiddag, tijdens een schilderklus achter kwam dat al mijn werk van de vorige dag voor niets was geweest wilde ik het liefst - behalve schreeuwen en tieren - alles kapot maken. Ik was boos, omdat dit veel extra werk betekende en verdrietig, omdat ik nooit had gedacht dat ik op mijn dertigste als 'tijdelijke oplossing' nog kieren zou kitten en kozijnen zou lakken. Ik was teleurgesteld, moe en woest. En toen moest ik aan Alain de Botton - of liever aan iets wat hij zei over Seneca - en aan mijn aikidoleraar denken.

Seneca adviseerde om vooral niet te veel goeds te verwachten en om ons geluk niet afhankelijk te maken van externe factoren, die toch niet onder onze controle zijn. Hij praktiseerde het stoïcisme, een van oorsprong Hellenistische levensfilosofie, die de mens beoogt te brengen tot een zekere innerlijke kalmte. De (hoge of optimistische) verwachting is de moeder der teleurstelling en frustratie en een uitspraak als 'het glas is half vol', was Seneca niet bepaald op het lijf geschreven. Relativeren kon Seneca dan ook als de beste, getuige deze uitspraak in een van zijn brieven aan Lucilius: 'En ik vraag je, zou je niet zeggen dat iemand een enorme stommeling is als die gelooft dat een lamp er slechter aan toe is wanneer hij gedoofd is, dan voordat hij werd aangestoken? Wij stervelingen worden ook aangestoken en gedoofd; een periode van lijden daartussenin met aan weerszijden een diepe rust.'

Illustratie: Erik Wallert

Als je niet per se lage verwachtingen tot je uitgangspositie wilt maken, dan kun je altijd nog proberen in ‘het nu’ te leven en niet te veel met straks bezig te zijn. Dit is waar de aikidoleraar om de hoek komt kijken. Ik wil mijn leraar geen levensvisie in de schoenen schuiven, ik wil hier alleen iets aanhalen wat hij ooit tijdens een les zei: 'Ik verheug me erop. Oh nee, dat mag niet, geloof ik. Ik moet gewoon hier in het nu zijn.'

De verworvenheid van de mens op andere dieren, enkele primaten daargelaten, is dat hij zich een voorstelling kan maken van dingen en situaties die er niet zijn. Gevaar kan worden ingeschat, eten kan worden opgeslagen, of zelfs verbouwd. Ik kan mij een voorstelling maken bij het leven dat ik zou willen leiden, ik kan me daarop verheugen. Als ik vervolgens een discrepantie waarneem tussen de realiteit en die voorstelling, volgt frustratie. Ik kan mijn verwachtingen verlagen, naar het voorbeeld van Seneca, of ik kan proberen in het nu te leven, zonder verwachtingen. De frustratie blijft dan uit. Maar wat gebeurt er met mijn daadkracht, mijn motivatie en mijn sterke drang mijn leven te verbeteren? Sta me toe, als onverlicht wezen, te denken dat ik niet zonder deze drie kan. Hoe praktiseer je relativering zonder op een een hellend vlak terecht te komen en vervolgens niet meer uit bed te komen? Hoe leef je in het nu met de wens van (persoonlijke of maatschappelijke) vooruitgang?

Ik schrijf dit stuk aan de schedel, die hier op mijn bureau ligt, maar ook aan die schedel die op mijn schouders rust, want ik weet niet wat ik met beide aan moet. Ze hard tegen elkaar slaan wellicht. En het opnieuw proberen.

Merel Kamp (1983) is ontwerper en mede-hoofdredacteur van VOOD, online tijdschrift over eten. Ze studeerde filosofie, meubelmaken en industrieel ontwerp.

Mail

Erik Wallert gaf zijn baan als journalist eraan om aan de Koninklijke Academie te Antwerpen schilderkunst te studeren. Op die academie worden nog technische vaardigheden geleerd, vaardigheden die Erik nu inzet in autonome tekeningen en illustraties. Hij put inspiratie uit oude grafiek, zoals krantenillustraties en strips uit het fin-de-siècle waarvan hij de sfeer en gratie toepast in tekeningen die evenwel over hedendaagse onderwerpen handelen.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Mycelium

Mycelium

Wat als schimmelsporen zich met iedere adem dieper in je longen graven? Met ‘Mycelium’ won Olga Ponjee de juryprijs van Het Rode Oor 2023, de erotische schrijfwedstrijd van Vlaams-Nederlands huis deBuren. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer