Asset 14

“Let the IDF Win”

We kregen wederom post van de Israëlische schrijver Etgar Keret (1967) over de escalerende situatie in Israël en Palestina. De vorige Post van Keret vindt u hier.

In the past week I’ve seen and heard the popular statement “Let the IDF Win” more and more frequently. Lots of young people quoting it on Facebook are sure it had been tailored especially to the current military operation in Gaza. But I’m old enough to remember how it evolved: first formulated as a bumper sticker, and later turning into a mantra. Of course, this slogan is not addressed at the Hamas or at the international community – it’s intended for Israelis, and it contains within it the twisted world view that has been guiding Israel for the past twelve years.

The first erroneous assumption it contains is that some people in Israel are preventing the army from winning and achieving the desired state of peace. These saboteurs can be me, my wife, or any other person who voices an opposing view and, once again, prevents our omnipotent army from winning. All these weirdoes, daring to ask questions or raise concerns regarding the conduct of our government, tying our military’s capable arms with nagging op-eds and defeatist calls for humanity and empathy, are allegedly the only thing separating the IDF from a perfect victory that would finally bring about security and serenity.

The second, much more dangerous idea this slogan contains, is that the IDF actually could win. “We’re prepared to receive all these missiles non-stop,” each southern-Israeli family says in turn on the news, “as long as we can finish this, once and for all.”

Twelve years, five operations against Hamas (four of them in Gaza), and still we have this same twisted slogan. Those who were only first-graders during Operation Defensive Shield are now soldiers invading Gaza by land. In each of these operations, there have always been right-wing politicians and military commentators who pointed out that “this time we’ll have to pull all the stops, take it all the way, till the end.” Watching them on television, I can’t help but ask myself, what is this end they’re striving to reach? Even if each and every Hamas fighter is taken out, does anyone truly believe that the Palestinian People’s aspiration for national independence will disappear with them? Before the Hamas, we fought against the PLO, and after the Hamas, assuming, hopefully, that we’re still around, we’ll probably find ourselves fighting against another Palestinian organization. The Israeli military can win the battles, but peace and quiet for the citizens of Israel will only be achieved through political compromise. But this, according to the patriotic powers running the current war, is something we’re not supposed to say, because this kind of talk is precisely what’s stopping the IDF from winning. Ultimately, when this operation is over and the tally is taken on the many dead bodies, on our side and theirs, the accusing finger will once again be pointed at us, the saboteurs.

It’s an awful thing, making a truly tragic mistake, one that costs many lives. It’s even worse to make the same mistake over and over again. Four operations in Gaza, an immense number of Israeli and Palestinian hearts that have stopped beating, and we keep returning to the same point. Sometimes it seems the only thing that actually changes is Israeli society’s tolerance for criticism. It’s already becoming clear during this operation that the right wing has lost its patience in all matters regarding that elusive term, “freedom of speech.” In the past two weeks, we’ve been exposed to right wingers beating left wingers with baseball bats, Facebook posts promising to send left wing activists to the gas chambers, and calls to boycott anyone whose opinion is different enough to delay the military on its way to victory. It turns out this bloody road we walk from operation to operation is not as cyclical as we may have once thought. This road is not a circle, it’s a downward spiral, leading to new lows, which, I’m sad to say, we’ll be unlucky enough to experience.

Translated from Hebrew by Yardenne Greenspan.

Mail

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
We zijn tenminste allemaal nog mensen

We zijn tenminste allemaal nog mensen

Een zaterdag begin november, op perron 5 van Utrecht Centraal. Het is rond vijven en het perron ziet zwart van de mensen die net als ik naar Amsterdam willen. Ik zet me schrap voor het moment dat de trein arriveert en ik me tussen de lange stroom mensen naar binnen moet zien te wurmen. Als... Lees meer

Roku City/heterotopie/spiegels

Roku City / heterotopie / spiegels

Mel Kikkert schreef een multimedia verhaal over Roku een streamingdienst die in de VS ontstaan is. In 2017 bracht Roku een screen saver uit, die je zag als je niets aan het kijken was op hun service. Lees meer

De sofaconstante

De sofaconstante

Uschi Cop schreef een claustrofobische verhalenbundel over zes levens die getekend zijn door een verlangen naar zingeving. De sofaconstante is een voorpublicatie van een van die verhalen uit haar bundel 'Zwaktebod'. Lees meer

Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

:The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

The chosen family: Beelden van queer vruchtbaarheid

Marit Pilage onderzoekt beelden van queer vruchtbaarheid in de kunst om zo de definitie van vruchtbaarheid, zwangerschap en ouderschap te herdefiniëren. Lees meer

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Een woud vol dichtgetimmerde hokjes

Zazie Duinker baant zich een weg door het oerwoud van de (hergedefinieerde) woorden. Lees meer

In de afwezigheid van 1

In de afwezigheid van

Marit Pilage onderzoekt de rol en betekenis van kunst bij zwangerschap en vruchtbaarheid, maar vooral ook bij het uitblijven daarvan. Lees meer

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik toch een mannenhater?’ 6

Kijkend naar kunst van mannen: ‘Ben ik dan toch een mannenhater?’

Puck Lingbeek's vader stelt dat haar boosheid richting mannen haar interpretaties van kunst beïnvloedt. Puck is het daar niet mee eens, maar het zet het haar wel aan het denken. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Voesten

Voesten

"Misschien is dat man zijn hier: hetzelfde bewegen als de anderen." Voesten van Werner de Valk is een kort verhaal over een eiland met een duistere traditie en over het moeten bewijzen van mannelijkheid. Lees meer

Muze

Muze

Loren Snel schreef een roman over hoe samen te zijn met een ander en intussen trouw te blijven aan jezelf. Haar debuut verschijnt 25 oktober bij uitgeverij Prometheus. Hier lees je een voorpublicatie. Lees meer

Liever een monster

Liever een monster

Het is moeilijk te accepteren dat mensen kunnen doden, maar waarom maken we van moordenaars karikaturen? Een voorpublicatie uit Lotje Steins Bisschop en Roselien Herderschee Dodelijke gekte. Lees meer

Jari

Jari

Dave Boomkens schreef een verhaal over troosteloosheid, onmacht en opgroeien. Over hoe je in een treurig flatgebouw, tussen de nieuwsprogrammering en sportwedstrijden door, een vriend kunt vinden en verliezen. Lees meer

Hoe in Duitsland het Zionistische establishment wint

Hoe in Duitsland elke vorm van empathie met inwoners van Palestina wordt verboden

De situatie in Duitsland is de laatste dagen geëscaleerd. Het politieapparaat en de politiek gebruiken harde repressiemiddelen om vooral Duitse mensen van kleur of met een migratieachtergrond de kop in te drukken. Zij verliezen op dit moment hun vrijheid van meningsuiting. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Geef de dag een naam

Geef de dag een naam

Op een hete zomerdag wordt Felipe zwetend wakker. Deze dag, die heet en broeierig is, brengt hem uit evenwicht, tot hij uiteindelijk doet wat hij gezworen had nooit te doen: hij begint te drinken. Een fragment uit de afstudeernovelle van Tiemen Hageman over het verleden proberen los te laten, het leven ruimte geven en adolescent worden. Lees meer

Aaah, het launchfeest!

Aaah, het launchfeest!

Na de lancering van ons derde papieren tijdschrift willen we onze lezers, schrijvers en makers graag uitnodigen om dit grote succes samen met Hard//hoofd te vieren op 26 oktober in Amsterdam. Lees meer

Tussen de randen van een aquarium

Tussen de randen van een aquarium

Wie ben je als je alles kunt zijn? In het fragmentarische afstudeerwerk van Ettie Edens veranderen mensen onder andere in een hoopje, een steen, een natuurkundedocent, water, iemand die limonade drinkt en een lantaarnpaal. Lees meer

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst! 

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor nieuwe kunstenaars en schrijvers. Wij zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Sluit je ook aan bij Hard//hoofd en zorg dat wij talent een podium kunnen blijven bieden. Als je je vóór 31 december aanmeldt als kunstverzamelaar, ontvang je in januari al je eerste kunstwerk!

Word kunstverzamelaar