Recent waren ze opeens weer bij de Hema te koop, maar je hebt er tweedehands al voor een paar tientjes eentje op de kop getikt. Wie niet per se naar kwalitatief hoogstaande jazzmuziek uit 1953 hoeft te luisteren, kan voor een habbekrats overal tweedehands platen vinden. Het bezit van een platenspeler maakt dat je muzikale spectrum een verbreding ondergaat die overigens niet per definitie tot verdieping leidt, maar daardoor niet minder waardevol is. Juist degenen die af en toe wat graaien in de koopjesbak van de tweedehandszaak, verrassen zichzelf en hun omgeving met allang in de vergetelheid geraakte albums die slechts bij je seniele buurvrouw een belletje doen rinkelen. Een greep in mijn eigen platenverzameling leverde bijvoorbeeld pareltjes op als ‘gewoon André’ van André Hazes, ‘Jesus Christ Superstar The Original Motion Picture Soundtrack’ en ‘The Best Of The Dubliners’. Wie muzikaal wat veeleisender is maar niet te diep in de buidel wil tasten, doet er goed aan zolders van ouders en grootouders te plunderen, mits deze natuurlijk geen fans waren van de Zangeres zonder Naam.
Het ambachtelijke van fysiek de plaat op de pick-up leggen en het eerste gekraak van de naald door de speakers te horen, is vele malen bevredigender dan verveeld klikken op de playlist ‘onlangs toegevoegd’ in iTunes. De hoezen doen het bovendien decoratief heel goed: wie wil er niet de vintage cover van Michael Jackson’s Thriller als centrepiece op de schoorsteenmantel?
