Asset 14

De enge grimassen van Inside Out

Anna werd in de nieuwste Pixar-creatie Inside out overtuigd door het verdriet van de personages, maar niet door hun blije momenten. Ze zoekt uit hoe dit komt.

95 minuten verdrietig met een 3D-bril op. Zo kan ik mijn bioscoopbezoek aan Inside out samenvatten. Geen onverdeeld succes. Ik had niet eens iets te snacken erbij. Hoe kan het dat een film over emoties eigenlijk maar één emotie succesvol bij mij weet over te brengen?

Laat ik eerlijkheidshalve beginnen bij mezelf binnenstebuiten. Natuurlijk nam ik mezelf mee naar de bioscoop, mijn eigen emoties. In mijn hoofd zit angst vaak aan de knoppen, waardoor mijn gevoelsleven zich meestal afspeelt binnen het spectrum dat ligt tussen 'lichte neurotische onrust' en 'totale paniek'. En er waren omstandigheden. Onze dochter is een jaar en negen maanden oud, ze logeerde tijdens ons bioscoopbezoek bij opa en oma, zodat papa en mama gezellig een avondje uit konden.
Daar zagen we vanuit het zachte pluche hoe alle blije herinneringen die we tot nu toe zorgvuldig met onze dochter hebben opgebouwd in haar hoofd (zoals in het hoofd van Riley, de hoofdpersoon uit de film) in een soort gigantisch zwart gat vallen. Dat gat lijkt eerst bodemloos, vervolgens stuiteren de herinneringen als knikkers op een vuilnisbelt op elkaar (aaah, toch een bodem, wat een opluchting!) om vervolgens grijs te worden en te vergaan, in niets op te gaan (aaah, géén opluchting). Je reinste horror vond ik dit. Terreur is misschien zelfs een beter woord.

Het gapende gat in het hoofd van Riley

Kan ik het een kinderfilm kwalijk nemen dat ik die ervaar als een vreselijk melodramatisch epos?
Ja, ik miste bij Inside out namelijk wat ze in het Engels zo mooi comic relief noemen. Een vrolijke noot om het gemoed te verlichten, adem te kunnen halen, te kunnen ontspannen (aaah). Er was een imaginair vriendje dat misschien grappig had moeten lijken (en in Groot-Brittannië 'everyone's hero' blijkt te zijn), maar dat ik eruit vond zien als een afgrijselijk roze monster met lippenstift, snorharen en tja, een slappe piemel als slurf (deed me ook denken aan deze dubieuze held uit Purno de Purno). Nachtmerrie-materiaal, brrr.
En dan waren er nog de scènes waarin werd gegiecheld en gekieteld, gegoofballd, noemden ze dat. Die momenten vond ik onbetrouwbaar verontrustend. Ik herinner me vooral een scène waarin Riley de deur uitgaat en haar ouders met brede grijnzen aapjes-imitaties doen. Freaky.

Achteraf zijn het vooral die brede grijnzen die me plagen als ik terugdenk aan de film. De verdrietige emoties, de angstige emoties, die spetterde van het doek af (het was in 3D, mind you), maar de lol was niet te voelen.
Op zoek naar een clip van de aapjes-scène vond ik dit:

Zie je die vreemde grimas? Weet je waarom die zo nep is?

Dat komt doordat Pixar en Disney de ouders van Riley geen rimpels hebben gegeven. Doe de test zelf maar eens:

Zonder houvast van rimpels kunnen we niet zien of iemands lach écht is! Als je weinig empathisch bent, dan heb je hier minder last van. Het is niet moeilijk te raden waarom rimpels ontbreken, die vinden we gewoon niet zo mooi. Om dezelfde reden zien de gezichten van alle Pixar-dames er overigens precies hetzelfde uit.

Toch is het best onhandig als je in een film geen waarachtige lach kunt overbrengen. Pixars animatiefilms gaan vaak over emoties, over het animeren van ‘dingen’ om precies te zijn. Parool-schrijver Jan Pieter Ekker maakte op zijn blog een mooi lijstje van alle dingen die dankzij Pixar emoties hebben gekregen: van speelgoed tot ratten en robots.

Misschien zou het goed zijn als de animatiestudio zich dus gewoon weer op ‘dingen’ stort? Dan kunnen ze zelf bedenken welke simplistische gezichtsuitdrukking bij een grijnzende koelkast hoort en zijn wij verlost van de vreemde grimassen van Inside out. En dan kunnen we weer naar acteurs kijken voor échte emoties.
Alhoewel, als acteurs aan hun hoofden blijven sleutelen, hebben we alsnog een probleem, want welke lach hieronder is nou echt en welke is nep?

 Renée Zelweger

Voor mijn empathische medemens en mijzelf voorzie ik kortom grote cinematografische problemen. Totdat de rimpel zijn glorieuze comeback maakt, want die dingen zijn echt hartstikke belangrijk.

Lees ook de TIP van Ron Vaessen over Inside out.

Mail

Anna van Leeuwen is Hard//hoofd-redactielid, freelance kunstjournalist en schrijft korte verhalen. Ze zou graag een alpaca hebben voor op haar balkon. Alvast bedankt.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
test
het laatste
Geen geld maakt ook niet gelukkig

Hard//hoofd zoekt een zakelijk assistent!

Wij zoeken een enthousiaste en veelzijdige zakelijk assistent (x/v/m) die ons zakelijke team wil versterken. In deze functie krijg je de kans om ervaring op te doen met de zakelijke en organisatorische kant van een literair tijdschrift en online platform. Lees meer

Het huis in mijn hoofd

Het huis in mijn hoofd

Wat als technologie je verbeelding probeert te esthetiseren? Mina Etemad bezocht in juni, tijdens de twaalfdaagse oorlog tussen Iran en Israël, de VR-voorstelling From Dust van Michel van der Aa. ‘Het zou troostend moeten zijn, maar hoe kan ik het rijmen met de realiteit hierbuiten?’ Lees meer

Het borrelt 1

Ortolaan

Liefde gaat door de maag, weet de chef in het verhaal van Fleur Klemann. Zorgvuldig bereidt hij al zijn ingrediënten én zijn geliefde: ‘Haar tong die ze langs haar vette lippen haalde, het rozige vlees.’ Lees meer

Naweeën

Naweeën

In Naweeën dicht Vlinder Verouden over vervellen, verpoppen, verschonen, volgroeien en legt zo het proces van veranderen vast. ‘Hier slaat de klok tien en stap ik uit spinseldraden slijmerig warm een / Laatste vinger die glijdt over de plastic bodem van een pot haargel.’ Lees meer

Het borrelt

Het borrelt

‘Vuur raakt water / en alles sist barst klapt fluit schuimt vergaat stijgt verdampt smelt breekt sterft’. Dieuke Kingma dicht over het moment dat het ondergrondse naar boven breekt: zoals bij vulkaanuitbarstingen, of de tweede symfonie van Mahler. Lees meer

Laboratoriumkinderen

Laboratoriumkinderen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In dit drieluik onderzoekt Louise van der Veen in vitro fertilisatie (IVF) als een mogelijke grond van het bestaan. Lees meer

:Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Podcast: Maandagavond – De aanleiding

Een nieuw seizoen van Maandagavonden door Nwe Tijd, dit keer ook te beluisteren bij Hard//hoofd. Met Johannes Lievens die zich – tegen wil en dank – in het feestgedruis stort, Ellis Meeusen over de voorpret, Suzanne Grotenhuis met een pleidooi voor kleine vieringen en Freek Vielen opent de avond met twee anekdotes. Lees meer

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Als de bodem niet dragen kan

Groeipijn

‘Volwassen worden is zorgen voor’ luidt de wijsheid waar de hoofdpersoon in dit verhaal zich aan vasthoudt. In Groeipijn laat Tim Kobussen zien hoe hoe er een steeds letterlijke invulling aan die wijsheid wordt gegeven in een studentenkamer. Lees meer

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen 1

In een miniatuurgrafkistje wordt het duingentiaanblauwtje naar de natuurbegraafplaats gedragen

Van het zetten van kopjes koffie en het branden van salie tot de Pinterest-pagina van DELA: Maartje Franken schrijft over rouwrituelen en onderzoekt de grond waarin rouw wortelt. Lees meer

Voor de meisjes

Voor de meisjes

Terra van Dorst dicht over de passiviteit van het wachten op morgen en het uitstellen van keuzemomenten. ‘morgen gaan we een ijsje halen / zullen de bramen rijp zijn / maak ik een besluit’ Lees meer

Regenwormen 1

Als de bodem niet dragen kan

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Anouk von Seida schrijft over de betonplaten op een boerderij en het onverwachte leven dat zich daarin afspeelt. Lees meer

Grond & Ik

Grond & Ik

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. In 'Grond & Ik' zoekt Lisia Leurdijk naar manieren om een dialoog tussen het individu en de grond te openen. Lees meer

Regenwormen

Regenwormen

Afgelopen zomer namen tien aanstormende schrijftalenten deel aan het Schrijverskamp van Frontaal, waar ze werkten ze aan teksten rondom het thema Grond. Milou Lang graaft in dit tweeluik naar wormen, gangenstelsels en de geborgenheid die de grond kan bieden. ‘hier duw ik geil zijn in de kluiten aarde / durf mijn vingers te verliezen in slib en schimmeldraden’ Lees meer

Luchtspiegeling

Luchtspiegeling

'We bewegen log en lief.' Madelief Lammers onderzoekt in dit gedicht de onstilbare honger tussen twee mensen, een wankele relatie waaraan iets fundamenteels ontbreekt. 'Zie je hoe we ondanks die woede nog zo mooi zijn als een slapend paard dat met haar huid trilt om een daas te verjagen?' Lees meer

Stomwijzer

Stomwijzer

Marthe van Bronkhorst loodst je door het wispelturige politieke landschap aan de hand van haar alternatieve stemwijzer. Lees meer

Auto Draft 8

Programma: Ik wil, wil jij ook? - consent in illustratie

Vier samen met Hard//hoofd de publicatie van onze recent verschenen bundel over seksueel consent! Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

:Winnaar publieksprijs Rode Oor: Vespula vulgaris

Winnaar publieksprijs Het Rode Oor: Vespula Vulgaris

In een pot met schuimbanaantjes vecht een wesp om los te komen. Myrthe Prins portretteert een winkelbediende die in een snoepwinkel aan zoetigheid proeft. Met Vespula Vulgaris won zij de publieksprijs van Het Rode Oor 2025. Lees meer

Winnaar Stoute Stift 2024 1

Winnaars De Stoute Stift 2025

Cynthia Van Der Heyden won met haar illustratie de publieksprijs en Sarah Pannekoek won de juryprijs van De Stoute Stift 2025. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer