Asset 14

Jimmy

Jimmy

Elske van Lonkhuyzen is getrouwd in een korte broek, wil begraven worden in een korte broek en vermoedt dat ze is geboren in een korte broek (al zegt haar moeder van niet). In deze zomerrubriek trekt ze elke week een korte broek uit haar kast en vertelt er een verhaal bij.

‘There is no ship like friendship,’ zei Jimmy.
Ik vertaalde het twee keer.
Eerst als: ‘Er is geen schap als vriendschap.’
Daarna als: ‘Er is geen schip als vriendschip.’

‘It doesn’t work in Dutch,’ zei ik, maar Jimmy’s hand was al op weg naar mijn borst. De hand bewoog heel traag door de lucht, met kleine schokjes, als een kameleon die zijn prooi besluipt. Ik keek er gefascineerd naar, bedwelmd door de pitchers met bier die Jimmy al de hele avond voor ons haalde. Pas toen zijn vingertoppen bij het zoveelste sprongetje vooruit een knoopje van mijn blouse raakten, kwam ik weer tot mezelf.
‘I’m gay,’ zei ik. Het was de eerste keer dat ik het hardop tegen iemand zei en ik schrok er zelf van.
Jimmy schrok ook. Hij bloosde, bracht de hand eerst aarzelend naar zijn haar en legde hem toen op zijn knie.
‘This time I’ll get us a drink,’ zei ik, en glipte naar de groenverlichte bar in de verte.

Toen ik terugkwam had ik het koud.
‘Can we at least hold hands and pretend?’ mompelde Jimmy terwijl ik weer tegenover hem in het rode, kunstleren bankje schoof. Mijn blote benen maakten een stroef geluidje. Jimmy’s nek stak dun uit zijn gestreken overhemd: een kalkoenennekje.
Hij is een eiland waar geen enkel bootje wil aanmeren, dacht ik terwijl ik naar hem keek. Die gedachte maakte me vreselijk droevig.
‘Alright,’ zei ik.

‘The best things happen when you least expect it’

Een poosje hield ik zijn hand vast. Het was dezelfde hand die kort daarvoor nog door de lucht had gezweefd; een zachte, bijna vrouwelijke hand met verzorgde nagels. We dronken zwijgend ons bier en ik zag hoe Jimmy zijn rug rechtte en de blikken van de langslopende serveersters trots, bijna uitdagend, beantwoordde.
‘Girls like you...,’ zei hij na een tijdje met schorre stem. Hij bloosde meteen weer en schraapte zijn keel.
‘Girls like me...,’ moedigde ik hem aan, maar hij weigerde zijn zin af te maken.
Ik moet iets bedenken om ons te redden, dacht ik. Een goed verhaal. Iets wat voorkomt dat het deksel op deze nacht nog verder wordt vastgeschroefd.
‘The best things happen when you least expect it,’ zei ik uiteindelijk. Tegelijk wist ik dat deze avond juist ten onder ging aan verwachtingen. Zo had ik verwacht dat ik opgelucht zou zijn wanneer Jimmy mijn hand losliet, maar het tegendeel was waar.

‘We can still be friends’

Terwijl we op de rekening wachtten, somde ik alle vakken op die ik dit semester zou volgen. Ik klonk zelfingenomen en ambitieus, alsof ik het over een ander had. Ik zei dat in Nederland het bier beter smaakte. Jimmy vouwde slappe zeilbootjes van servetten.
‘We can still be friends,’ zei hij toen we buiten stonden.
Het werd al licht en de lucht rook naar regen. Ik zocht in mijn tas naar een papiertje om mijn telefoonnummer op te schrijven, maar toen ik opkeek zag ik dat hij de straat al overstak. Met licht gekromde rug en grote passen.

Mail

Elske van Lonkhuyzen (1984) schrijft geestige, ontroerende verhalen die het absurde met het alledaagse combineren. Haar werk verscheen onder andere in de volkskrant en ze heeft een zwak voor oude mensen. www.wodkanademosterd.com

Bram Dirven is oud-chef Illustratie van Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

Iemand die me bij de hand neemt en me zegt hoe het moet, alles

'Ik verlang zo erg naar een inspirerend figuur die logica ontdekt in de willekeur van wat ons allemaal overkomt. Die tegen me zegt: "Marthe, zó is het, en de rest is bullshit".' Lees meer

Afgebeeld is een vrouw in badpak, zwemmend tussen vissen.

Anders zijn is niet ‘tegen de natuur’

Marthe van Bronkhorst duikt in de diepzee en ontleert acht lessen die ze vroeger op school onderwezen kreeg. Lees meer

De rode draad 1

De rode draad? Dat zijn wij, voor elkaar

Jihane Chaara is geen determinist, maar vraagt zich toch af of sommige ontmoetingen in het leven wel echt toeval zijn. Wat als we allemaal volgens een rode draad met elkaar verbonden zijn, zowel in ons huidige netwerk, als ook met degenen die op magische wijze ons leven in komen? Lees meer

Met deze column kan ik de wereldvernietigen

Met deze column kan ik de wereld vernietigen

‘Maar als ik die column nu verder schrijf’ zegt Marthe van Bronkhorst, ‘dan komt deze informatie online, en kan ik die AI op ideeën brengen.' Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem 1

Kun je liefde delen?

Marthe van Bronkhorst onderzoekt polyamorie: 'Als ik mijn hart versplinterd heb, kan ik het dan minder hard breken?' Lees meer

De macht van het lookje

De macht van het lookje

Columnist Loïs Blank analyseert de stijlkeuzes van Zuckerberg, en Ivanka en Donald Trump. Wat proberen ze met hun kleding te zeggen, en wat hangt er van hun kledingkeuzes af? Lees meer

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

Ze willen niet dat je dit weet over ons voedselsysteem

When life gives you hepatitis A-bessen, kruipt Marthe van Bronkhorst in de pen om het toch nog eens over de voedselindustrie te hebben. Lees meer

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024) 1

Een kijkje in mijn consumentenziel (2024)

De gemiddelde Nederlander koopt vaak kleding, en heeft er vaak ook nog geen overzicht over. Columnist Loïs Blank houdt haar eigen koopgedrag elk jaar weer bij. Lees meer

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Elke trui is een kersttrui, je moet alleen zelf voorbij Rudolf kijken

Misschien heb jij hem nu wel aan: de kersttrui. Een onschuldig grapje of een kledingstuk dat perfect toelicht wat er mis is met de kledingindustrie? Lees meer

Lieve groetjes van Venus

Lieve groetjes van Venus

Lieke van den Belt vertelt in deze column over haar relatie met en tot Venus. Kijken ze elkaar aan? En zien ze de ander dan ook? Lees meer

Auto Draft 1

Hoe jij politiek je zin weer krijgt: valse dilemma’s, overdrijven en nog drie tactieken die ik leerde van mijn vader

Marthe van Bronkhorst leerde van haar vader dat goed vals niet lelijk is. In deze column legt ze je drie technieken uit om je (politieke) zin te krijgen. "Links, doe nou eens wat mijn vader deed: nooit genoegen nemen met minder." Lees meer

Zwervende organen en feminiene furie

Zwervende organen en feminiene furie

Hysterie was vroeger een diagnose voor seksueel gefrustreerde vrouwen, in deze column pakt Lieke van de Belt het woord terug. Lees meer

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Gaten in mijn vroegste overtuiging

Michiel Cox’ broer wil als vrijwilliger het leger dienen. Hoe kan Michiel zijn begrip daarvoor rijmen met de idealistische opvoeding van zijn ouders? Lees meer

Het kattenvrouwtje dat de boom in sprong

Lieke van den Belt mijmert over verlegenheid en Minoes. Waarom bestaan er toch zo veel vooroordelen over kattenvrouwtjes? En zal ze zelf veilig vanuit de boom toekijken, of springt ze er uit? Lees meer

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

‘Zij moet echt normaal doen!’ riepen de mensen die verkrachtingsfantasieën over mij schreven

Marthe van Bronkhorst dacht dat het met conservatieve haat en machocultuur wel meeviel in Nederland, maar na anderhalve maand online haat en doodverwensingen, weet ze beter. Lees meer

We hebben armoede opgelost: een toneelstukje

Marthe van Bronkhorst schreef een kort toneelstukje waarin Ruben Brekelmans en Dilan Yesilgöz uiteenzetten hoe ze armoede willen gaan oplossen. Lees meer

Dunne intellectuele belangstelling

Dunne intellectuele belangstelling

Michiel Cox is vastbesloten om als docent aan zijn mbo-studenten meer dan alleen praktische kunde over te dragen. Hoewel studenten zijn lessen mild spottend een ‘zitvak’ noemen, merkt Cox dat bij sommigen intellectuele nieuwsgierigheid opbloeit, ondanks de lage verwachtingen van de buitenwereld. Lees meer

How can I make this about me? 1

How can I make this about me?

Marthe van Bronkhorst staat stil bij een jaar genocide en pleit ervoor om het meer over onszelf te laten gaan: 'Die dode Palestijnen hadden jouw kinderen kunnen zijn.' Lees meer

De inspraakavond

De inspraakavond

Om een progressief geluid te laten horen gaat Michiel Cox naar een inspraakavond over windmolens. Maar tijdens de bijeenkomst begint hij te twijfelen. Is dit inspraak? Lees meer

Dit kabinet is ziek - het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Dit kabinet is ziek: het heeft een ontstellend gebrek aan verbeelding

Marthe van Bronkhorst stelt dat het kabinet likkebaardend zou moeten trappelen om vernieuwende ideeën te presenteren, maar komt van een koude kermis thuis. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer