Asset 14

Blote knieën

Blote knieën

Elske van Lonkhuyzen is getrouwd in een korte broek, wil begraven worden in een korte broek en vermoedt dat ze is geboren in een korte broek (al zegt haar moeder van niet). In deze zomerrubriek trekt ze elke week een korte broek uit haar kast en vertelt er een verhaal bij.

Mijn oom Bram ging trouwen met een meisje dat Jenny heette. Het feest zou plaatsvinden in het zalencentrum van een dorp verderop en de ceremoniemeester meldde met nadruk dat er ruimte zou zijn voor stukjes. Traditiegetrouw schreven wij als familie een lied voor het bruidspaar/de jarige/de gepensioneerde. Of beter: wij schreven nieuwe coupletten op de melodie van een bestaand lied dat iedereen makkelijk mee kon zingen. Daar maakten we ons absoluut niet makkelijk vanaf. We schreven al snel zo’n zestien tot twintig coupletten, die we op een A4’tje afdrukten zodat alle bezoekers uit volle borst mee konden zingen. Daarbij wilde nog weleens iets misgaan met de beklemtoning; aan het einde van de regel bleven niet zelden een paar lettergrepen over.

Op de avond dat we bij elkaar kwamen om het trouwlied te schrijven, zei mijn tante Carmen bezorgd dat Jenny’s familie heel creatief was en zeker met leuke stukjes zou komen. Ze drukte haar sigaret uit in het koperen asbakje op tafel en stak direct een nieuwe op.
‘We kunnen niet aankomen met maar één act,’ zei ze, ‘dan is het hele feest uit balans.’
We keken elkaar onzeker aan. Normaal gesproken was het Bram die nu met een oplossing kwam.
‘We kunnen deze act ook wat upgraden,’ opperde mijn moeder. ‘Dan zingen we niet gewoon, maar máken we er echt iets van.’
Er werd instemmend gemompeld.
‘Op de bonte avond van mijn voetbalclub hebben de jongens van het derde weleens een lied gezongen met hun knieën,’ zei mijn neef Leo. Ook hij stak een sigaret op. Op mijn ouders na rookte de hele familie stevig.
‘Ze hadden gezichtjes op hun knieën getekend en stonden op het podium achter een doek. Hun benen hadden een soort jurkjes aan, met armen aan draadjes die je met je handen kon laten bewegen, zoals bij een marionet. Omdat alleen hun onderbenen te zien waren, leek het of er een koor van dwergjes stond te zingen. Het was erg leuk.’
‘Kun jij nog aan die jurkjes komen?’ vroeg Carmen. ‘Want ik zie het niet zitten om zoiets zelf te maken.’
Leo dacht van wel.

Iedereen stak tevreden een volgende sigaret op, waarna we de onderwerpen voor het lied verdeelden en ijverig begonnen te schrijven. Over Brams geboorte op een gure winternacht, Brams beste vriend op de lagere school, Bram die niet studeerde voor zijn tentamens, Bram die van de hooizolder viel, Brams eerste keer op de tractor, Bram die stage liep in Duitsland, Brams eerste liefje, Brams tweede liefje, Brams derde liefje, Brams overwinning op een volleybaltoernooi, de ontmoeting met Jenny, de overname van de boerderij, en wensen voor de toekomst.

We overtroffen onszelf en schreven drieëntwintig coupletten die tante Riet op haar computer beloofde uit te typen en te printen. Mijn vader bedacht er op weg naar huis in de auto spontaan nog een vier- en vijfentwintigste couplet bij, die hij haar thuis door de telefoon dicteerde.

De trouwdag brak aan. Over Jenny’s gezin was geen woord teveel gezegd. Haar broer, zus, zwager en schoonzus hadden vier verschillende stukjes voorbereid: een sketch waarin ze Bram en Jenny feilloos typeerden, een quiz waar de hele zaal aan mocht meedoen en die zorgde voor de nodige hilariteit, een kleine foto-expo in de hal en een zelfgecomponeerd lied dat ze gezamenlijk uitvoerden en waar Jenny met lange uithalen om moest huilen. Bram klopte haar onhandig op de rug. Jenny’s vader sloot af met een bevlogen, humoristische toespraak.

Daarna waren wij. Bij aankomst bleek dat de zaal geen podium had, zodat het in allerijl schoongemaakte stuk grijs landbouwzeil dat we voor ons bovenlichaam hielden, het enige was dat de meeste mensen zagen. Alleen het bruidspaar en het handjevol andere mensen op de eerste rij konden de poppetjes zien die we van onze onderbenen gemaakt hadden. De gestifte gezichtjes op sommige knieën begonnen al een beetje uit te lopen.

Oma deelde de A4’tjes met de liedtekst uit en oom John zette de cd waarop het lied stond aan. Ik had hem nog nooit in een korte broek gezien. Hij had witte, vlezige kuiten waar de kleine poppenkostuumpjes strak omheen spanden. Het was warm achter het zeil en ik vermoedde dat we voor de mensen in de zaal niet goed te verstaan waren. We bewogen wat met de armen van de poppetjes, maar aan alles was te merken dat de stemming er niet echt in zat. De vijfentwintig coupletten duurden eindeloos lang; we moesten er de cd een tweede keer voor aanzetten. Ik gluurde voorzichtig om het zeil en zag hoe mensen her en der een gaap verstopten in hun wang. Iemand scheurde een hoekje van zijn A4’tje af en rolde er zijn kauwgom in. Jenny’s gezinsleden stonden wat terzijde en keken met een flauw glimlachje toe.

Daarna gleed mijn blik naar Bram. Hij zat pal vooraan, een beetje onderuitgezakt en grijnsde geamuseerd. Toen we bij het couplet over de toekomst aanbelandden, dacht ik toch te zien – al weet ik het niet zeker – dat zijn adamsappel even trilde.

Mail

Elske van Lonkhuyzen (1984) schrijft geestige, ontroerende verhalen die het absurde met het alledaagse combineren. Haar werk verscheen onder andere in de volkskrant en ze heeft een zwak voor oude mensen. www.wodkanademosterd.com

Bram Dirven oordeelt, maakt en bepaalt over illustraties en is hiermee de illustratordictator bij Hard//hoofd.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Column: Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Dat heet ‘een gesprek voeren met elkaar’

Als een vriendin van Eva op date gaat met een man waarmee Eva zelf al eerder afsprak, is ze erg benieuwd naar haar bevindingen. Lees meer

Column: Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Het glas wijn waar ik zin in heb bestaat niet

Twee jaar geleden vroeg Eva nog aan een collega waarom ze niet dronk. Inmiddels laat ook zij de alcohol links liggen en is ze zelf degene die wordt bevraagd. Lees meer

(Ont)hechting

(Ont)hechting

Als Aisha op proef intrekt bij haar geliefde en haar eigen gekoesterde plek achterlaat, is het net het alsof ze een onvaste vorm aanneemt. Lees meer

Hypnose

Op een dag breng ik alle wereldleiders onder hypnose

Een betere wereld begint bij een andere gedachte en daarom besluit Marthe van Bronkhorst hypnotiseur te worden. Lees meer

Column 1

Je opnemen in mijn testament

Een lugubere ontdekking tijdens een boswandeling doet Eva nadenken over wat we achterlaten voor onze nabestaanden als we overlijden. Lees meer

Automatische concepten 71

We hebben een probleem met de derde helft

Een voetbalwedstrijd stopt officieel misschien op het veld, maar Marthe van Bronkhorst merkt in de trein dat het slinkse spel doorgaat. Lees meer

Zeker weten dat hij een super goede vader wordt

Zeker weten dat hij een supergoede vader wordt

Eva wil blij zijn voor haar vriend, die na een halfjaar weer van zich liet horen, maar merkt dat het haar moeite kost. Lees meer

Ondraaglijk gewicht

Ondraaglijk gewicht

Een opmerking van een kennis activeert bij Aisha een stroom van onzekere gedachten. Waarom wordt ons zelfbeeld zo beïnvloed door externe standaarden? Lees meer

Wegwerpliefde

Wegwerpliefde

Liefde overwint niet alles, en zeker niet het kapitalisme, merkt Marthe van Bronkhorst. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 7

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel vier. Lees meer

Une Belle Histoire

Une Belle Histoire

Als Aisha haar moeder vertelt over haar vakantieplannen in Bretagne reageert ze nuchter. ‘Dan kun je gelijk wel tante Ans uitstrooien’. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 6

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel drie. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen 3

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel twee. Lees meer

Zomercolumn: Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

Tussen swipes en onverwachte ontmoetingen

In een zinderende zomerhitte deelt Stefanie Gordin, in een reeks van vier columns, haar persoonlijke gedachten en ervaringen over liefde, identiteit en kwetsbaarheid. Dit is deel een. Lees meer

Zeggen dat ik schrijver ben

Zeggen dat ik schrijver ben

Voorafgaand aan een netwerkevenement besluit Eva dat het maar eens afgelopen moet zijn met haar heimelijke schrijverschap. Lees meer

Geesten uit mijn datingverleden

Geesten uit mijn datingverleden

In de digitale wereld komt Aisha haar ex-dates nog regelmatig tegen. Ze posten sportschoolselfies, krijgen een puppy, of een baby. Hoe zou het zijn als ze met hen samen was gebleven? Lees meer

‘Sexy, dat beenhaar’

‘Sexy, dat beenhaar’

Ongeschoren vrouwenbenen zijn voor sommige mannen 'een dingetje'. Maar Eva is wel klaar met al dat gedoe, en in het café waar ze zit blijkt ze daarin niet de enige. Lees meer

Mijn roodbewangde gezicht 2

Mijn roodbewangde gezicht

Het bekijken van jeugdfoto's dwingt Eva te reflecteren op één van haar onbewuste mechanismen: blozen. Lees meer

:De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

De on//smakelijke week: De smakelijke aarde

Sinds vorig jaar voelt Aisha soms de behoefte om zand te eten. Ze gaat op zoek naar waar dit vandaan komt en hoe cultureel bepaald is wat we eetbaar vinden. ‘Is mijn zandbegeerte niet gewoon een hunkering naar verbinding naar iets dat ik ergens ben kwijtgeraakt?’ Lees meer

Mannen die over zichzelf praten

Mannen die over zichzelf praten

Na een aantal dates met een op zich interessante man twijfelt Eva of ze nog wel een keer met hem moet afspreken. Het probleem: hij praat te veel over zichzelf. Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier! 

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer