Asset 14

Het volk is niet wit

Het volk is niet wit

Met de winst van een fascistische partij in de Provinciale Statenverkiezing worden gevaarlijke gedachten steeds gangbaarder en geaccepteerder. Jarmo Berkhout kan het niet lijdzaam aanzien: hou toch op met het goedpraten van Forum-fascisme.

Asha ten Broeke was de eerste die het schreef in haar Volkskrant-column: “De fascisten hebben gewonnen.” Weldenkende mensen in het politieke midden namen daar aanstoot aan: zo vervreemd je rechtse kiezers en je overdrijft, vonden zij. Maar Ten Broeke overdrijft niet. Het probleem is simpelweg dat er nog geen hedendaagse term is die in één keer het controversiële, het inherent foute, het gevaarlijke en het verwerpelijke weergeeft van de doctrines van nieuw rechts. De volgelingen en apologeten van Baudet kunnen altijd volhouden dat ze niet fascistisch zijn, zo lang ze niet als de bruinhemden van weleer door de straten marcheren. De Forum-Jugend, die zich voornamelijk online socialiseert in de paranoïde wereld van de culture wars, en de oudere Forum-aanhang die jarenoud ressentiment met zich meesleept – ze vertegenwoordigen inderdaad niet het zwarthemdenfascisme van Mussolini.

Toch moeten we deze partij fascistisch noemen. Misschien niet haar Vinex-wijk-bewonende gemiddelde stemmer, maar wel haar leidende figuren en zeker haar gedachtegoed. Als we alleen op de eigen woorden van Baudets volgelingen afgaan, ontstaat er precies de verwarring waar Forum ideologisch van profiteert. Ze zijn namelijk helemaal niet racistisch, ze zijn “ras-realistisch”. Ze perverteren niet de universele strekking van de mensenrechten, ze verdedigen slechts onze oude “boreale” wereld. Ze zijn niet antisemitisch, maar willen dat de joden in hun eigen etno-staat blijven. En wellicht is er zelfs voor de moslims in de wereld plek, als de EU er maar mee ophoudt hen naar het dominant blanke Europa te importeren om ons hier om te volken.

De Forum-fascisten presenteren zich als weldenkende mensen.

De fascist houdt er een logica op na die draait om puurheid, zuiverheid en eenheid. De fascist is bang voor elke vorm van besmetting, vervuiling en vermenging. De fascist heeft gelijk dat hij de ware erfgenaam is van de oude Europese cultuur, in zoverre de Europese ideologie van raciale en culturele superioriteit de wereld herschapen heeft in het beeld van een gewelddadige, moordzuchtige hiërarchie. De fascist moet de realiteit, die niet zuiver is, onderdrukken om zijn fantasie in stand te kunnen houden. De partij van Baudet vormt het vehikel voor precies deze logica, deze angsten, en deze fantasie.

De Forum-fascisten presenteren zich als weldenkende mensen. Ze zijn alleen weldenkend voor zover er een rationaliteit is die het niet afkeurt wanneer men een politiek programma bouwt op de gedachte “eigen volk eerst”. Uitgaande van de logica van zuiverheid is het nu een politieke mening. Er is niks mis mee, je kan gewoon zeggen: ik wil dat er geen buitenlanders zijn, want Nederland moet Nederland blijven, en dat is een wit land, zoals het hoort. Met de gedachteloosheid die we alleen kennen van Hannah Arendts beschrijving van de banaliteit van het kwaad, eisen ze het recht op hun xenofobie op en tegelijkertijd het recht erin gerustgesteld te worden dat er met hen niks mis is.
Het volk is niet wit 1

Demonstratie tegen fascisme, racisme en antisemitisme in Amsterdam, 1980

Het is deze witte onschuld die deportaties van vluchtelingen en de repressie van minderheden en vrouwen niet eens meer hoeft te vermommen als een noodzakelijk kwaad. Daar zijn nu simpelweg redenen voor, waar men voor uit durft te komen. Het is deze witte onschuld die de Forum-stemmende secretarieel medewerker van een accountancykantoor laat voortleven in de kleine provinciestad waar hij de mensen niet zal horen of zien die het slachtoffer worden van zijn politieke waanvoorstelling. Hij zal daar een blank leven leiden, eentonig, overzichtelijk, monochroom, afgesneden van elke vorm van ervaring die hem op andere gedachten kon brengen, gerustgesteld in zijn fantasie dat wanneer zijn wereld wit is, het goed is.

Het volk is niet een witte, Europese, heteroseksuele man met een verlosserscomplex en een overdaad aan verdrongen angsten.

Baudet en de zijnen verlangen helemaal niet terug naar vroeger. Ze toveren een hoop quatsch tevoorschijn die een nauwelijks consistente mythe vormt over een superieure beschaving waar niemand iets van afweet, en als dat niet werkt, kunnen ze altijd nog teruggrijpen op de IJstijd. Maar dat doet er niet toe. Ze fixeren het heden. Ze zeggen: jij en je racisme zijn oké. Wit suprematisme is de militante ideologie die uit de gedachte voortkomt dat het echte volk één en ondeelbaar is op basis van zijn ras, en dat wit superieur is aan de rest. Dat is de kern van de politieke doelen van het Forum-fascisme.

Maar het volk is niet wit. Het volk is niet een witte, Europese, heteroseksuele man met een verlosserscomplex en een overdaad aan verdrongen angsten. Het volk is de coalitie van mensen en groepen die iets te winnen hebben bij het breken van de status quo die hen onderdrukt: trans, cis, queer, zwart, wit, homo, hetero, moslim, de “onzuivere” mengeling die we zijn. Het volk is wat ontstaat uit de solidariteit waarin we die strijd voeren. Afgelopen zaterdag vond de jaarlijkse demonstratie tegen racisme plaats. Die brak de logica van de zuiverheid, en creëerde eenheid op basis van een gedeeld doel en een gedeeld verlangen. Daaraan blijven werken is nu onze opdracht, zolang er fascisme bestaat.



Beeld: Wikimedia Commons.

Mail

Jarmo Berkhout werkt bij Het Actiefonds, een Amsterdamse organisatie die wereldwijd activisten ondersteunt. Hij studeerde filosofie aan de UvA, die hij meermaals hielp te bezetten, en is schrijver.

Hard//hoofd is gratis en
heeft geen advertenties

Steun Hard//hoofd

Ontvang persoonlijke brieven
van redacteuren

Inschrijven
Lees meer
test
het laatste
Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wil de Nederlander opstaan alsjeblieft?

Wanneer de VVD pleit voor het bijhouden van gegevens over ‘culturele normen en waarden’ van mensen met een migratieachtergrond, over welke normen en waarden hebben ze het hier dan eigenlijk? Rocher Koendjbiharie neemt de eisen onder de loep die de politiek alleen stelt aan mensen die zichtbaar wortels elders ter wereld hebben. ‘Men wil geen vermenging van culturen en geen uitwisseling van gedachten. De echte eis is assimilatie en het afbreken van wortels.’ Lees meer

Roze, wit, blauw

Roze, wit, blauw

Rechtse en nationalistische partijen laten in hun nieuwste verkiezingsprogramma’s zien dat hun ruimte voor de lhbtqia+-gemeenschap altijd voorwaardelijk is geweest. Journalist Rocher Koendjbiharie legt uit: 'Homoseksualiteit en vrouwenrechten zijn binnen rechtse kringen vaak pas relevant wanneer ze in relatie tot migratie besproken worden.' Lees meer

De achterblijvers

De achterblijvers

Fietsend over een jaagpad reflecteert Gert-Jan Meyntjens op zijn rol als echtgenoot en vader, en neemt hij je mee op een zoektocht naar wat het betekent om man te zijn. Zonder bitter te worden. Lees meer

Ik sliep rechts

Ik sliep rechts

Daten met iemand aan de andere kant van het politieke spectrum? Naomi Ronner deed het. In dit essay beschrijft ze haar ervaringen. Lees meer

De kleinste kans

De kleinste kans

Roosje van der Kamp bereidt zich altijd voor op het ergste. Een vreemd plekje op haar huid, opladers in het stopcontact: overal schuilt gevaar. Als ze achter een geheim komt in de familie begrijpt ze beter waar haar angsten vandaan komen. Ze vertelt erover in dit openhartige essay over intergenerationeel trauma. Lees meer

:Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Zomergast Koch: ‘Het is gewoon leuk om mensen iets op de mouw te spelden’

Het plezier van de leugen en de bevrijding van de agressie: volgens Zomergast Herman Koch verfraait iedereen het leven een beetje met leugens. Lees meer

Hondenvoer 1

It takes an adult to raise a village: Halsema is streng, rechtvaardig, en een tikje autoritair in Zomergasten

De bedachtzame, maar mediagetrainde, Femke Halsema nam ons als Zomergast mee in de bestuurlijke (opvoed)dilemma’s uit haar werk. Als een klassiek ouderfiguur toont ze zich streng en rechtvaardig, maar mist ze óók zelfinzicht op sommige punten. Lees meer

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

Uğur Ümit Üngör stilt in Zomergasten maar zelden onze honger naar menselijkheid en ‘goeie dingen’

‘Uğur Ümit Üngörs fragmenten zijn broodnodige kost voor een samenleving die consequent doet alsof wijdverbreid extreem (staats)geweld een ver-van-mijn-bedshow is.’ Terwijl Zomergast Üngör zichzelf kundig naar de achtergrond werkt, maakt hij duidelijk dat de zomer vele winters verstopt. Met opgewekte grimmigheid vraagt hij ons om ons zorgen te maken over het leed van anderen. Lees meer

Zomergasten met Eva Crutzen roept de vraag op of een mooi gesprek genoeg is of dat kijkers toch snakken naar goede televisie.

Zomergast Eva Crutzen zorgde voor een mooi gesprek, maar is dat genoeg?

Na de ideale televisieavond van Eva Crutzen vraagt Hanna Karalic zich af of een mooi gesprek genoeg is voor Zomergasten of dat kijkers toch snakken naar goede televisie. Lees meer

Mijn tweede kutland… 2

Mijn tweede kutland…

Toen Iskra de Vries vanuit Polen naar Nederland verhuisde, bleek dat zij niet van een koude kermis thuiskwam, maar naar een koude kermis vertrokken was. Iskra schrijft een verschroeiend eerlijke break-up brief aan het adres van ons kikkerlandje. Lees meer

Schroot voor de kunstkenner 1

Schroot voor de kunstkenner

Wat doet een beschilderd stuk schroot in het Stedelijk? Waarom ruikt het er opeens chemisch en zoet tegelijk? Het is het werk van Selma Selman, die opnieuw definieert wat kunst is en mag zijn. Ivana Kalaš is onder de indruk – en heroverweegt haar eigen positie. Zoetig en naar ijzer – dat aroma komt op... Lees meer

Zomers zwijgen

Volim nas: hoe de taal van de liefde mijn lichaam tot stilte maande

Wat als je vertrouwen in jezelf en je lichaam plotsklaps wordt aangetast door epileptische aanvallen? En tegelijkertijd je vertrouwen in de onvoorwaardelijke liefde van je oma ook op losse schroeven komt te staan? In een persoonlijk essay neemt Dorea Laan je in beeldende taal mee in deze zoektocht. Lees meer

:Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst 3

Meer dan Maria: het moederschap in de beeldende kunst

Wat betekent het om moeder te zijn? En wanneer ben je dan een ‘goede moeder’? Moederschap, en alle nuances daarrond, blijft onderbelicht. Anne Louïse van den Dool onderzoekt via de representatie van moeders in de beeldende kunst de vele kanten die horen bij moeder zijn. Lees meer

Als je écht kinderen wilt redden

Als je écht kinderen wilt redden

Shashitu Rahima Tarirga kwam 33 jaar geleden via interlandelijke adoptie naar Nederland vanuit Ethiopië. Na een reis naar Ethiopië maakt ze nu een afweging tussen haar leven hier en het gemiste leven daar. 'Weegt een westers paspoort op tegen het moeten omgaan met de trauma’s van scheiding en achterlating? Weegt een leven hier op tegen onbekendheid met je leven daar?' Lees meer

nuclear family

Queerkroost

In een briefwisseling over queer ouderschap zoeken Eke Krijnen en Lisanne Brouwer naar steun, herkenning en een houding om de maatschappelijke discriminatie buiten het gezinsleven te houden. Lees meer

Informatiehonger

Informatiehonger

We verslikken ons in data, maar blijven gulzig drinken. In dit essay onderzoekt Paola Verhaert hoe onze honger naar informatie — ooit gevoed door boeken, nu door eindeloze datastromen — ons hoofd én onze wereld begint te verzwelgen. Waar ligt de grens? En merken we het als we die overschrijden? Lees meer

:Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

Naar een taal die consent fucking overbodig maakt: brieven over consent

In haar laatste brief aan Alara buigt Yousra zich over taal: hoe taal seksueel geweld normaliseert en hoe taal inwerkt op onze erotische verbeelding. Geweldloze verhoudingen scheppen via taal is voor haar zowel een kwestie van nieuwe talen schrijven als oude of bestaande talen herinneren. Lees meer

Kind van lelijke huizen

Kind van lelijke huizen

Om haar heen ziet Anne Schepers dat de kinderen uit ‘mooie huizen’ die wél een financieel vangnet hebben eerder de stap naar freelancewerk kunnen maken. Ze staat voor de keuze: lijden voor de kunst of doen wat de maatschappij verantwoordelijk acht? Lees meer

:Een reeks foto’s: brieven over consent

Een reeks foto’s: brieven over consent

Voor Alara Adilow voelt het alsof er altijd hiaten overblijven na het schrijven van een antwoord op een brief, en ze vraagt zich af of ze daarom steeds midden in de nacht wakker wordt. Ze denkt na over hoe de zachte aanrakingen niet alleen voor haar lichaam helend kunnen zijn, maar ook voor onze gewelddadige maatschappij, waar pestgedrag en leedvermaak machtsgrepen zijn. Lees meer

:Hoe te dromen:  Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Hoe te dromen: Over slaap, verlangen en dromen over een betere wereld

Als Stella Kummer ’s ochtends wakker wordt, bespreekt ze in bed haar dromen met haar vriend. Terwijl ze aan hem vertelt wat er die nacht in haar droomwereld is omgegaan, denkt ze na over dromen over de wereld. Begint het veranderen van de wereld niet eigenlijk gewoon in bed? Lees meer

Lees Hard//hoofd op papier!

Hard//hoofd verschijnt vanaf nu twee keer per jaar op papier! Dankzij de hulp van onze lezers kunnen we nog vaker een podium bieden aan aanstormend talent. Schrijf je nu in voor slechts €3 per maand en ontvang in maart je eerste papieren tijdschrift. Veel leesplezier!

Word trouwe lezer