De Nederlandstalige poëzie houdt nog steeds dichters wakker, zo ook in dit gedicht van Arno Van Vlierberghe. Lees het begin van een veelbelovende reeks.
illustratie: Lasse Wandschneider.
DE EUROLINESGEDICHTEN
Ik wandel de Vooruit binnen en zeg iets in mijn eigen stem.
De persoon met wie ik spreek begrijpt mijn boodschap voldoende om ernaar te handelen.
Ik ben blij dat iemand de betonnen kantoorgebouwen in mijn stad renoveert met glas.
Dat ik ook dat niet moet vernieuwen.
De Nederlandstalige poëzie houdt mij wakker.
Het is een mooie dag om te beginnen.
Maar waar?
1 mail. Niet-prioritair.
Nog voor we het station passeren word ik overmand.
Er is iets vreselijk mis met mij.
Weerspiegeld in de ramen van mijn werk zie ik niets dan jong bloot.
De controleerbare woede die daarbij hoort.
Hoe kan ik een artistiek en intellectueel bevredigend leven leiden?
En er toch uitzien als Vin Diesel in ‘xXx’ (2002)?
I can’t breathe.
Fuck your breath.
Wat betekent het om vanavond in deze stad te leven?
Mijzelf revitaliseren.
Als mijn lichaam een instrument is, dan een kurkentrekker.
Ik onderschrijf dit onbedoeld historisch moment. En het volgende.
In tegenstelling tot vele leeftijdsgenoten omarm ik de transit van harte.
Optima plus. Ace Trucking. Logistics Plus. Kopf & Lubben.
Bijgestaan door polysysteemnarcisme.
Bijgestaan door woorden als liefde, eerlijkheid, uniek, waarheid.
Onze Welvaart. Onze Onze Onze Onze Onze Onze Onze Onze
Semantische verzadiging sta ons bij.
Ik anticipeer reacties op deze transparante charge.
3 mails. 1 prioritair.
Alles is geschonden.
In het jaar 2016 vormen de Tumblrsletjes een politieke partij.
Ik word langs alle kanten aangereden.
De dingen nemen een nieuwe wending.
En Europa kokhalst steeds stiller. De ellende nauwelijks hoorbaar nu.
Ten einde raad, wend ik mij tot Elon Musk.
Elon, ontwerp voor mij een chip, tag me snel, en laat mij iets voelen.
Ik drink me te pletter en mijn woede verdampt.
Er zijn dingen die je niet wil Googelen.
Schmegel. CETL Cargo. Lugmair. Pfahler. LKW International. Krieger.
Einer drängelt, drei sterben.
8 mails. 5 prioritair.
Geen gedichten meer, maar zones.
Het is 6u ’s ochtends en ik sta in brand.
-
Arno Van Vlierberghe (1990) werd geboren in Brussel en studeerde in Gent. Hij is lid van het dichterscollectief Omfloerst en publiceerde poëzie in Het Liegend Konijn, DW B en op Samplekanon.
